Το Pinkwashing είναι ένας όρος με πολλαπλές έννοιες, αλλά συνήθως αναφέρεται στη σκόπιμη οικειοποίηση κινημάτων σεξουαλικής απελευθέρωσης και της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας προς οπισθοδρομικούς πολιτικούς σκοπούς.

Η πρώτη χρήση του «pinkwashing» πιστώνεται στη Δράση για τον Καρκίνο του Μαστού, έναν οργανισμό αφιερωμένο στην καταπολέμηση του καρκίνου του μαστού στα σημεία τομής της κοινωνικής και περιβαλλοντικής δικαιοσύνης. Ένα riff για τον όρο «whitewashing», που ορίζεται ως μια προσπάθεια απόκρυψης ή αραίωσης δυσάρεστων γεγονότων, το pinkwashing επινοήθηκε το 2002 για να επικρίνει εταιρείες που εμπορεύονται προϊόντα με ροζ κορδέλα, η οποία συμβολίζει την υποστήριξη για φιλανθρωπικές οργανώσεις για τον καρκίνο του μαστού, ενώ παράγουν ή πωλούν καρκινογόνα προϊόντα.

Το Pinkwashing αναφέρεται πλέον συνήθως στην ιδιοποίηση του κινήματος ΛΟΑΤΚΙ+ για την προώθηση μιας συγκεκριμένης εταιρικής ή πολιτικής ατζέντας. Με άλλα λόγια, οι οντότητες διαφημίζονται ως «φιλικές προς τους ομοφυλόφιλους» για να κερδίσουν την εύνοια των προοδευτικών, ενώ συγκαλύπτουν πτυχές που είναι βίαιες και αντιδημοκρατικές.

Ωστόσο, το Pinkwashing παρατηρείται να εφαρμόζεται από ριζοσπαστική δεξιά στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, η οποία εφαρμόζει πρόθυμα στρατηγικές ροζ πλυσίματος. Μερικοί σε αυτό το στρατόπεδο έχουν υιοθετήσει θέση  υπέρ των λεσβιών και των ομοφυλόφιλων πλατφορμών προκειμένου να στρατολογήσουν συντηρητικούς queers για τον σκοπό τους.

Η Ακροδεξιά και το pinkwashing

Κατά τη διάρκεια της προεδρικής υποψηφιότητάς της το 2017 στη Γαλλία, η υποψήφια της ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν αποστασιοποιήθηκε από την παραδοσιακή ομοφοβική πλατφόρμα του κόμματός της διορίζοντας ομοφυλόφιλους συμβούλους, Φλοριάν Φιλίποτ και Σεμπαστιέν Τσενού. Εν τω μεταξύ, ο εκπρόσωπος της alt-right, Μίλο Γιαννόπουλος, κατηγόρησε τους μουσουλμάνους για τους πυροβολισμούς στο Pulse, ένα νυχτερινό κέντρο LGBT του Ορλάντο. Εκμεταλλεύτηκε την τραγωδία για να προωθήσει μια ρατσιστική, αντιμεταναστευτική και ισλαμοφοβική ατζέντα υπό προφανή ανησυχία για τα «δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+».

Κατά έναν ειρωνικό τρόπο, όσοι χρησιμοποιούν το pinkwashing είναι βασικά ομοφοβικοί, καθώς η queer απελευθέρωση δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς φυλετική, οικονομική και όλες τις άλλες μορφές δικαιοσύνης. Κάτω από επιφανειακές εκδηλώσεις αλληλεγγύης, οι οντότητες αποκρύπτουν τη δική τους συνενοχή στην queer καταπίεση, καθώς συνεχίζουν να ενισχύουν εγγενώς ετεροκανονικά συστήματα βίας.

Ριζικές αλλαγές

Το Pinkwashing υπονομεύει τις προσπάθειες για γνήσια δικαιοσύνη, χρησιμοποιώντας τακτικές διαίρει και βασίλευε για να εξατομικεύσει τις καταπιέσεις. Καθώς οι queers έρχονται αντιμέτωποι με μουσουλμάνους, έγχρωμους ανθρώπους ή/και μετανάστες, καθεμία από αυτές τις ομάδες καθίσταται εκθετικά πιο κατακτητή. Τα κινήματα που επιδιώκουν να διαλύσουν συστήματα καταπίεσης πρέπει να το κάνουν άνευ όρων, αντί να προωθούν την καταπίεση άλλων ομάδων για να πετύχουν κέρδη.

Όποια και αν είναι η ιδιαιτερότητα της σημασίας του, το pinkwashing αναφέρεται στην εκμετάλλευση περιθωριοποιημένων σεξουαλικών ταυτοτήτων για την προώθηση ύπουλων ατζέντηδων. Αναγνωρίζοντας και αντιμετωπίζοντας τις εγκαταστάσεις του, τα άτομα μπορούν να διεκδικήσουν εκ νέου τα κατάλληλα κινήματα, προσανατολίζοντάς τα προς μια ουσιαστική, συλλογική κοινωνική αλλαγή.

Με πληροφορίες από femmagazine.

Headlines