Η από κάθε πλευρά αδικαιολόγητη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία πρέπει να έπιασε εντελώς απροετοίμαστη την Ευρώπη. Με αποτέλεσμα πολλά μέτρα που παίρνονται εναντίον του Κρεμλίνου να έχουν δυσμενέστερη απήχηση στην ευρωπαϊκή οικονομία παρά στη ρωσική. Επίσης, για χρόνια οι ΗΠΑ προειδοποιούσαν για τους κινδύνους εξάρτησης από ρωσικά προϊόντα, ιδίως ενεργειακά, δίχως όμως η Ευρώπη να παίρνει αυτά τα σήματα κινδύνου στα σοβαρά.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του στα «ΝΕΑ», με αφορμή τη συμμετοχή του σε ένα ενδιαφέρον συνέδριο του Economist στην Αθήνα, ο πρ. υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικλ Πομπέο διατύπωσε κάποιες ιδιαίτερα σημαντικές απόψεις. Που αποκαλύπτουν τις βαθύτερες σκέψεις των ΗΠΑ απέναντι στην Ευρώπη αλλά και τις υπαρξιακές προκλήσεις που αυτή σήμερα αντιμετωπίζει. Σε ερώτηση σχετικά με τον γεωπολιτικό ρόλο σήμερα της Γηραιάς Ηπείρου, ο Πομπέο υπήρξε αποκαλυπτικός. Στοχεύοντας κατά βάση τη Γερμανία, δίχως όμως να εξαιρεί και καμία άλλη χώρα της ΕΕ, ο πρώην επικεφαλής του State Department χτύπησε στην καρδιά του προβλήματος, όταν τόνισε, όταν αποφεύγεις να επενδύσεις σε νέα διυλιστήρια για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος, όταν επιβάλλονται βαριά πρόστιμα σε τράπεζες επειδή εγκρίνουν τη χρηματοδότηση επενδύσεων σε ορυκτά καύσιμα, όταν φτιάχνεις νέο ρωσικό αγωγό (δηλ. Nord Stream) αλλά κλείνεις τα πυρηνικά σου εργοστάσια (και καταργείς τον λιγνίτη και ποινικοποιείς τον άνθρακα) γιατί στοχεύεις να επιβιώσεις με τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (!) τότε σίγουρα γεωπολιτικά περιθωριοποιείσαι. Τι άλλο θα μπορούσε να πει ο Μάικλ Πομπέο για να καταδείξει την τραγική αφέλεια της Ευρώπης και την πορεία της προς την πολιτική αφάνεια;

Αυτά δείχνουν πως κακώς πολλές ευρωπαϊκές ηγεσίες πασχίζουν να ρίξουν στον πόλεμο στην Ουκρανία τις ευθύνες για την ακρίβεια και τα σημερινά ενεργειακά αδιέξοδα. Αυτός που ευθύνεται είναι ευθέως οι ευρωπαϊκές ηγεσίες, οι Βρυξέλλες και γενικότερα οι «πράσινες»πολιτικές της ΕΕ και όσων τις ακολουθούν πειθήνεια. Από πότε έχουν να στηθούν καινούργια διυλιστήρια επί ευρωπαϊκού εδάφους; Ούτως ώστε να διυλίζονται (που αποτελεί οικονομικό αγαθό) προϊόντα ενεργειακά σε ανταγωνιστικές τιμές; Συμβαίνει όμως το ίδιο στις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Κίνα και την Ινδία; Και βέβαια όχι. Οι ανταγωνιστές, ίσως κι αντίπαλοι, της Ευρώπης προχωρούν, ενώ αυτή κάνει σταθερά βήματα προς τα πίσω.

Από πότε έχουν αρχίσει να επιβάλλονται υψηλές κυρώσεις σε Τράπεζες που έχουν τολμήσει να εγκρίνουν χρηματοδοτήσεις επενδύσεων σε ορυκτά καύσιμα και εξορύξεις; Το ίδιο όμως δεν συμβαίνει σε ανταγωνιστικές προς την Ευρώπη χώρες όπως η Ρωσία, η Κίνα και η Ινδία. Ακόμη και οι ΗΠΑ. Που βέβαια έχουν δείκτες ρύπανσης πολύ υψηλότερους των ευρωπαϊκών. Κι όλα αυτά γιατί; Για να αποφύγει η Ευρώπη τις επικρίσεις κάποιων υστερικών teenagers από τη Σουηδία και μοδάτων περιβαλλοντικών οργανώσεων που στηρίζονται σε αμφισβητούμενα επιστημονικά στοιχεία. Η οργή όμως των λαϊκών τάξεων για τις συνέπειες δεν θα στραφεί εναντίον τους. Στόχος θα γίνει η Δημοκρατία και οι θεσμοί της. Σε όφελος βέβαια των ΗΠΑ αλλά και των άλλων αυταρχικών ανταγωνιστών της.

Κι όλα αυτά γίνονται σε ένα περιβάλλον αυξημένης εξάρτησης (νέοι αγωγοί) από προϊόντα που εξάγει η Ρωσία. Και που έτσι της επιτρέπει πλέον να προωθεί πολιτικές που αν αμφισβητηθούν θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο τις ευρωπαϊκές οικονομίες αλλά και τη συνοχή των κοινωνιών τους. Για ποιο γεωπολιτικό ρόλο της Ευρώπης θα μπορούμε να ομιλούμε σε λίγο; Οι ηγεσίες που την εκφράζουν θα καταντήσουν σύντομα να επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους σε θέματα κοινωνικής συνοχής πασχίζοντας να εντάξουν στο εσωτερικό τους τα κύματα τριτοκοσμικών μεταναστευτικών ρευμάτων που, λόγω επισιτιστικής κρίσης, θα τις πλημμυρίζουν. Και που περίεργα συμφέροντα τα προωθούν, σε βάρος στρατηγικών επιλογών για το μέλλον και ζητημάτων οικονομικής ανάπτυξης και δυναμισμού.

Headlines