Πυρκαγιές: Στο ίδιο έργο θεατές

«Στο ίδιο έργο θεατές» τραγουδάει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Για μια ακόμη φορά βλέπουμε το ίδιο έργο και παρακολουθούμε τις πυρκαγιές ανήμποροι, μοιραίοι και άβουλοι να κάνουμε ως πολίτες κάτι ουσιαστικό. Και πάλι τα ίδια. Κάθε χρόνια παρακολουθούμε το ίδιο θέαμα με ανυπολόγιστες συνέπειες, ενώ έχουμε ζήσει και τραγωδίες όπως το Μάτι ή παλαιότερα στην Ηλεία.

Τι κάνουμε λάθος ως χώρα; Πολλά μπορεί να σημειωθούν, αλλά δεν μπορεί να οχυρώνεται η κάθε κυβέρνηση πίσω από το επιχείρημα ότι υπήρξε προετοιμασία, σχεδιασμός και στρατηγική και φταίει ο καιρός, οι άνεμοι, οι υψηλές θερμοκρασίες και εν τέλει η κλιματική αλλαγή.

Κάνουμε ως Κράτος αυτό που πρέπει; Δημιουργήθηκε ένα καινούργιο υπουργείο για την διαχείριση τέτοιων κρίσεων. Έγιναν αυτά που έπρεπε να γίνουν; Έχει δώσει η Πολιτεία το αναγκαίο βάρος και τη σημασία που πρέπει στο πεδίο της διαχείρισης κρίσεως, στην χάραξη στρατηγικής για την αποτελεσματική διαχείριση

Προφανώς υπάρχουν ευθύνες που πρέπει να αποδοθούν. Αυτό θα γίνει όταν τελειώσει η παρούσα κρίση με τις πυρκαγιές και τότε θα συζητήσουμε εάν και πόσοι πυροσβέστες προσελήφθησαν.

Την ίδια στιγμή υπάρχουν ευθύνες στην τοπική αυτοδιοίκηση; Προφανώς και υπάρχουν και αυτές θα αποδοθούν διότι πολλά δάση δεν έχουν καθαριστεί, κ.α.

Ευθύνες υπάρχουν και από τους πολίτες για τον καθαρισμό των αυλών τους, εάν έχουν θωρακίσει τα σπίτια τους έναντι μελλοντικών πυρκαγιών. Και αυτό θα συζητηθεί στον κατάλληλο χρόνο.

Το δεδομένο είναι ότι, πέρα από τις ευθύνες για την προετοιμασία του κρατικού μηχανισμού, υπάρχει και η κλιματική αλλαγή και πρέπει να υπάρξει συνολική αλλαγή της ακολουθούμενης περιβαλλοντικής πολιτικής.

Στην ετήσια ειδική έκδοση του Economist για το 2022, όπου μας δείχνει μέσα από άρθρα και αναλύσεις που πηγαίνει ο κόσμος κυρίαρχη θέση είχε το σημείωμα του αρχισυντάκτη του περιοδικού όπου ανέφερε ότι τα θέματα που πρέπει να βρίσκονται στο ραντάρ μας κατά το τρέχον έτος, όπου θα κυριαρχήσει η ανάγκη προσαρμογής στις νέες, μετά-πανδημικές πραγματικότητες είναι η κλιματική αλλαγή και έγραφε: «Αν και οι πυρκαγιές, οι καύσωνες και οι πλημμύρες αυξάνονται με ταχείς ρυθμούς, οι φορείς χάραξης πολιτικής φαίνεται να μην έχουν την αίσθηση του επείγοντος όσον αφορά την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής».

Τροφή για σκέψη πέρα από την απαραίτητη – μετά το σβήσιμο των πυρκαγιών- συζήτηση για τις ευθύνες και το πως θα οργανωθούμε καλύτερα για να μην ακούσουμε πάλι, είτε το χειμώνα με χιόνια και πλημμύρες είτε το καλοκαίρι, «στο ίδιο έργο θεατές» και να ξαναδούμε τα ίδια λάθη.