Η Λίντα Εβαντζέλιστα μοιράστηκε την είδηση στο ίνσταγκραμ υπενθυμίζοντας ότι «μία φορά top model για πάντα top model»: Στις 9 Σεπτεμβρίου του 2022 πρόκειται να επανέλθει στις πασαρέλες, αφού γνωστοποίησε τον εφιάλτη που έζησε, όταν μία αισθητική επέμβαση την άφησε παραμορφωμένη. Η ίδια επέστρεψε στον κόσμο της μόδας και έκλεισε την πρώτη της δουλειά, μία καμπάνια για τον οίκο Fendi.

«Στις 9 Σεπτεμβρίου 2022, ο οίκος Fendi θα παρουσιάσει ένα ειδικό fashion show στη Νέα Υόρκη για να γιορτάσει τα 25 χρόνια της τσάντας Fendi Baguette, που σχεδίασε η Silvia Venturini Fendi», έγραψε η 57χρονη σήμερα Λίντα. Όπως είπε το μοντέλο, ο οίκος παράλληλα θα γιορτάσει τα δύο χρόνια του Κιμ Τζόουνς ως καλλιτεχνικού διευθυντή του τμήματος γυναικείας ένδυσης.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Linda Evangelista (@lindaevangelista)

Όταν η Λίντα είχε μιλήσει για την παραμορφωμένη εικόνα της.

«Λατρεύω τα πάντα σχετικά με τη μόδα. Συνήθιζα να μένω με τον Azzedine Alaïa μέχρι τις τέσσερις το πρωί, αφήνοντάς τον να μου χώνει καρφίτσες γιατί ήταν ένα όνειρο». Έλεγε η Linda Evangelista σε παλιότερη συνέντευξή της στο Interview την οποία και μεταφράσαμε για να μπούμε λίγο ακόμα μέσα στο μυαλό της Λίντα.

-Κρατούσατε ποτέ ημερολόγιο κατά τη διάρκεια των πρώτων ημερών σας ως μοντέλο;

Στην αρχή κρατούσα ημερολόγιο. Είχα την ατζέντα μου με τα ραντεβού μου μέσα, και συνήθιζα να βάζω εκεί Polaroids από τη φωτογράφηση και να σημειώνω. Αυτό κράτησε μερικά χρόνια. Όταν γεννήθηκε ο γιος μου, σκέφτηκα ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη στιγμή, και αυτό σκεφτόμουν κάθε μέρα μετά. Και πρόσφατα με ρώτησε: «Πότε έχασα το πρώτο μου δόντι;». Και είπα, «Δεν θυμάμαι». [γέλια]

-Επομένως, δεν σκοπεύετε να γράψετε απομνημονεύματα σύντομα.

Για να το κάνω αυτό, θα έπρεπε να ρωτήσω τους ανθρώπους για το τι στο διάολο συνέβη.

-Αλλά πρέπει να θυμάστε πότε ξεκινήσατε και όλη τη δουλειά που χρειάστηκε για να φτάσετε στην κορυφή.

Θυμάμαι ότι έκανα τους γύρους των go-sees στη Νέα Υόρκη με την Elite. Θυμάμαι να γνωρίζω τον John Casablancas, τον οποίο λάτρευα.

-Στη νεκρολογία του, αναφέρθηκε ότι ήσασταν το μόνο μοντέλο που δεν τον ευχαρίστησε ποτέ που τη βοήθησε να κάνει τόσο μεγάλη καριέρα.

Αυτό είναι τόσο λυπηρό. Ήρθαμε σε σύγκρουση μερικές φορές, αλλά έχει δίκιο. Δεν είμαι αυτοδημιούργητη. Δεν μπορώ να πάρω όλα τα εύσημα για το πού βρίσκομαι σήμερα. Υπήρχαν τόσοι πολλοί άνθρωποι πίσω μου-που με υποστήριζαν, με πίεζαν, με συμβούλευαν, με καθοδηγούσαν. Δεν έφτασα εδώ μόνη μου.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Linda Evangelista (@lindaevangelista)

-Πώς ξεκινήσατε να ασχολείστε με το μόντελινγκ;

Παρακολούθησα μαθήματα μίντελινγκ στη γενέτειρά μου, στο St. Catharines του Οντάριο του Καναδά. Ήταν κάτι σαν απάτη. Για να δουλέψεις ως μοντέλο, έπρεπε να πληρώσεις για τα μαθήματα. Η μητέρα μου πλήρωσε για μένα. Με έστειλαν εκεί στα 16 μου και με επέλεξε ένα ιαπωνικό πρακτορείο για να πάω στην Ιαπωνία το καλοκαίρι για να δουλέψω. Οι γονείς μου ήταν αυστηροί Ιταλοί που δεν με άφηναν να βγαίνω έξω μετά τις 10, και έπρεπε να επιλέξω αν θα βγω Παρασκευή ή Σάββατο βράδυ και δεν μου επιτρεπόταν να έχω φίλο. Αλλά είπαν εντάξει. Έφτασα εκεί και ήταν μια καταστροφή. Ήθελαν να βγάλω τα ρούχα μου και να με φωτογραφήσουν γυμνή. Ήταν ένας εφιάλτης, πανικοβλήθηκα και ουσιαστικά η καναδική πρεσβεία με βοήθησε. Έμεινα εκεί περίπου δύο ημέρες και πήγα σπίτι λέγοντας: «Δεν θέλω να έχω καμία σχέση με αυτό ποτέ ξανά». Αλλά το ξεκίνημά μου ήταν ότι το πρακτορείο μοντέλων επέμενε να συμμετάσχω στα καλλιστεία Miss Teen Niagara.

-Σαν διαγωνισμός ομορφιάς, με διαγωνισμό μαγιό που στο τέλος αναγκάζεσαι να βγάλεις λόγο για τη βελτίωση της ανθρωπότητας;

Ναι, όλα αυτά τα πράγματα. Ήταν ένας κανονικός διαγωνισμός καλλιστείων. Φορούσα ένα φόρεμα που μου έφτιαξε η φίλη μου η Χριστίνα. Δεν πήρα καν θέση, αλλά ένας ανιχνευτής από την Elite που είχε βρει την Kim Alexis και την Dawn Gallagher ήταν εκεί και μου έδωσε την κάρτα του. Είχα τελειώσει νωρίς το λύκειο και δεν είχα πολλά να κάνω πριν πάω στο κολέγιο, οπότε η μαμά μου πρότεινε να του τηλεφωνήσω. Το έκανα, με τράβηξε φωτογραφίες, τις έστειλε στη Νέα Υόρκη και η Νέα Υόρκη ήθελε να με γνωρίσει. Τότε ήταν που γνώρισα τον John Casablancas. Είπε ότι έμοιαζα με την Joan Severance. Είπα, «Τι;» Ήξερα ακριβώς ποια ήταν. Την είχα στους τοίχους μου.

-Τα πήγατε καλά στη Νέα Υόρκη;

Η Νέα Υόρκη με κράτησε για περίπου ένα μήνα – έκανα, περίπου, οκτώ ή δέκα επισκέψεις την ημέρα για να δω αν κάποιος θα με δοκίμαζε. Μερικοί το έκαναν, αλλά τίποτα δεν συνέβη εκεί, οπότε με έστειλαν στο Παρίσι. Πήγα με ένα μάτσο μοντέλα. Μείναμε στο L’Hotel rue des Beaux-Arts, εκεί που πέθανε ο Όσκαρ Ουάιλντ. Όλοι μας κολλήσαμε κοριούς εκεί. Η μαμά μου είπε ότι θα πλήρωνε επιπλέον χρήματα για να πάμε στο ξενοδοχείο La Louisiane. Αυτά ήταν τα δύο ξενοδοχεία όπου έμεναν όλα τα νεαρά μοντέλα.

-Ήταν ένα αγχωτικό ταξίδι επειδή ξέρατε ότι έπρεπε να πιάσετε κάποια δουλειά ή να σας στείλουν πίσω;

Λοιπόν, τελικά βρήκα δουλειά. Πήρα καταλόγους και μερικά editorial, αλλά ήταν τρία χρόνια στην πορεία. Δεν ήμουν επιτυχία από τη μια μέρα στην άλλη. Δεν είχα μεγαλύτερα όνειρα από αυτό που έκανα. Απλώς ένιωθα ικανοποιημένη που δούλευα και έκανα πράγματα και πληρωνόμουν γι’ αυτό. Ποτέ δεν φαντάστηκα τη Vogue ή ότι θα έκανα Versace. Δεν πίστευα ότι είχα τα προσόντα για κάτι τέτοιο. [γέλια]

-Πιθανόν να σκεφτήκατε ότι θα το κάνω αυτό για λίγο πριν συνεχίσω τη ζωή μου.

Μου είπαν ότι θα διαρκούσε περίπου τρία χρόνια – αυτό μας είπαν οι πράκτορες. Μια καλή καριέρα ήταν τρία χρόνια.

-Πότε λοιπόν χτύπησε ο κεραυνός;

Όλα άρχισαν να έρχονται μαζί όταν ο Arthur Elgort με έκλεισε για τη γαλλική Vogue, και στη συνέχεια για τη βρετανική Vogue, και στη συνέχεια η γαλλική Vogue άρχισε να με χρησιμοποιεί. Έκανα το τελευταίο εξώφυλλο του Bill King στη γαλλική Vogue. Στη συνέχεια γνώρισα τον Peter Lindbergh και τον Steven Meisel και τον Patrick Demarchelier, και άρχισα να δουλεύω με τους μεγάλους φωτογράφους και μετά πήγα αμέσως στον [Irving] Penn και στον [Richard] Avedon, και μετά το κούρεμα …

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Linda Evangelista (@lindaevangelista)

-Εσείς και ο Steven Meisel είχατε πάντα μια πολύ στενή σχέση.

Η συνεργασία μαζί του ήταν εύκολη γιατί με βοηθούσε. Μερικοί φωτογράφοι δεν σε βοηθούν. Αυτός βοήθησε και τότε αποκτάς αυτή την αυτοπεποίθηση, και όταν έχεις αυτοπεποίθηση, μπορεί να σε πάει σε άλλα μέρη. Αισθάνομαι ασφαλής μαζί του. Νιώθω έμπνευση. Μου αρέσει να το πηγαίνω εκεί που θέλει να το πάει.

-Κρατούσατε αρχείο με τον αριθμό των φορών που βάφατε τα μαλλιά σας;

εν έχω ιδέα. Ήταν σποραδικό, αλλά θυμάμαι ότι είχα να δω τη μητέρα μου για μερικούς μήνες και είχα κόψει τα μαλλιά μου πιο κοντά και είχα σταματήσει να τα βάφω. Είχα επιστρέψει στο αρχικό μου χρώμα. Όταν με είδε, είπε: «Τι χρώμα είναι αυτό; Αυτό είναι πολύ σκληρό για σένα. Γιατί διάλεξες αυτό το χρώμα;» [γέλια] Είχε περάσει τόσος καιρός που κανείς δεν θυμόταν ποιο ήταν το φυσικό μου χρώμα. Είναι σκούρο, σκούρο καφέ.

-Θα πρέπει να είχε πλάκα να επανεφευρίσκεις τον εαυτό σου κάθε φορά που ήσουν σε μια φωτογράφηση.

Τα μαλλιά είναι απλώς ένας τρόπος για να εκφραστούμε. Εκφράζουμε τον εαυτό μας με το πώς ντυνόμαστε ή με τατουάζ ή body art ή piercing ή αισθητική χειρουργική …

-Έχετε κάνει ποτέ τατουάζ;

Όχι, ποτέ δεν πήγα εκεί. Αλλά μου αρέσουν τα τατουάζ. Λατρεύω τα μανίκια. Νομίζω ότι είναι πανέμορφα.

-Στις δεκαετίες του ’80 και του ’90, ήσασταν το είδωλο του μοντέλου της υψηλής μόδας. Νιώθατε την αύρα γύρω σας;

Ξέρετε, οι άνδρες δεν είναι το κοινό-στόχος μου. Πάντα ήμουν κάπως ζηλιάρα – όχι ζηλιάρα, θαύμαζα εκείνα τα κορίτσια που έκαναν το Playboy, το Sports Illustrated και το Victoria’s Secret. Μου αρέσει και εμένα να τις κοιτάζω, αλλά ποτέ δεν πήγα προς αυτή την κατεύθυνση. Απλά έμεινα στη μόδα. Λάτρευα τα μοντέλα που μπορούσαν να κάνουν και τα δύο. Αλλά μου άρεσε πραγματικά η μόδα. Ήμουν ένα από τα πρώτα έντυπα μοντέλα που βγήκαν στην πασαρέλα επειδή ήθελα να κάνω πασαρέλα. Όταν άρχισα να κάνω τα σόου, ήμουν το μόνο κορίτσι με σχέδιο εκεί. Το έκανα με τις Dalma Callados, την Anna Bayles και την Pat Cleveland – τα κορίτσια της πασαρέλας. Ήθελα να είμαι μέρος αυτού του κόσμου. Λατρεύω τα πάντα γύρω από τη μόδα. Λατρεύω ακόμη και τις προσαρμογές και το να βλέπω την εξέλιξή τους από το πατρόν σε μια μουσελίνα μέχρι το τελικό προϊόν. Συνήθιζα να μένω με τον Azzedine Alaïa μέχρι τις τέσσερις το πρωί, αφήνοντάς τον να μου χώνει καρφίτσες γιατί ήταν ένα όνειρο.

-Κρατήσατε πολλά από τα ρούχα που σας έδωσαν όλα αυτά τα χρόνια;

Όχι. Έχω πολλά και είμαι ευγνώμων, αλλά ξέρω ότι ορισμένα μοντέλα έχουν αποθήκες ή χώρους αποθήκευσης για τα ρούχα τους. Δεν μπορείς πραγματικά να κρατήσεις τα ρούχα. Μερικές φορές, όταν κάνεις επιδείξεις, το κάνεις για εμπόριο. Πάντα υποστήριζα τους νέους σχεδιαστές και ποτέ δεν τους χρέωνα. Και μετά, κάποιοι σχεδιαστές ήταν πολύ γενναιόδωροι. Ο Karl Lagerfeld, ο ήρωάς μου, είναι ένας άνθρωπος που δίνει, και έχω πολύ όμορφη Chanel. Αυτό είναι ένα αρχείο που έχω.

-Πώς ήταν να συμμετέχετε στα βίντεο του George Michael; Ήσουν στο «Freedom 90» και στο «Too Funky». Αυτά τα βίντεο ήταν ο τρόπος με τον οποίο πολλή Αμερική κατάλαβε τη μόδα και τα μεγάλα πρόσωπα.

Εκεί χτυπήσαμε ένα άλλο κοινό. Όπου κι αν πήγαινα στον κόσμο, με γνώριζαν από το βίντεο του George Michael και όχι από τις καμπάνιες μου. Η μέρα που γυρίζαμε το βίντεο «Freedom 90» ήταν μια μεγάλη μέρα και είχε πολλή πλάκα. Το προηγούμενο βράδυ ήμουν στο Παρίσι. Εκείνη τη νύχτα είχα βάψει τα μαλλιά μου πλατινέ. Πήρα την πρώτη πτήση για το Λονδίνο και εμφανίστηκα στο πλατό. Σε όλους τους άλλους είχε δοθεί ένα Discman για να μάθουν τους στίχους του τραγουδιού, αλλά εγώ δεν είχα λάβει ποτέ το δικό μου. Ήμουν η τελευταία που γυρίστηκε, και ο Τζόρτζι ήρθε σε μένα και μου είπε: «Τώρα, Λίντα, πρέπει να πετύχεις αυτές τις δύσκολες γραμμές που επικαλύπτονται και που κανείς δεν τις έπιασε». Έτσι, μου το έπαιξε μερικές φορές και έλεγα: «Θεέ μου, δεν ξέρω καν αυτό το τραγούδι», αλλά όλα ήρθαν μαζί.

-Είναι ένα πολύ καλό βίντεο. Και τώρα είσαι εδώ σήμερα, εξακολουθείς να είσαι μοντέλο και να συνεχίζεις δυναμικά.

Είμαι ακόμα τόσο δυνατή όσο θα ήθελα να είναι. Δεν εργάζομαι κάθε μέρα. Δεν είμαι έτοιμη για κάθε δουλειά. Υπάρχει μια θέση για μένα. Νομίζω ότι είναι υπέροχο που δεν υπάρχουν πια όρια ηλικίας ή φυλής ή μεγέθους. Αυτό είναι υπέροχο. Και αυτό είναι κάτι που έχω δει να αλλάζει σε όλη μου την καριέρα.

-Διαλέγατε λοιπόν τις δουλειές που θέλατε να κάνετε και αφήνατε τις υπόλοιπες να φύγουν.

Μου παρουσιάζονται προσφορές και αν είναι κατάλληλη για μένα, την κάνω.

-Η γέννηση του γιου σας το έκανε πιο δύσκολο να επιλέγετε δουλειές μακριά από τη Νέα Υόρκη;

Τον έχω αφήσει μόνο λίγες φορές – το πολύ για τρεις ημέρες. Δεν μπορώ να τον αφήσω. Είμαι πρακτικός και έχω άγχος αποχωρισμού. Θαυμάζω τις γυναίκες που μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους και να επιστρέφουν, αλλά εγώ πρέπει να είμαι μαζί του. Και αγαπάμε τη Νέα Υόρκη.

-Δεν πρόκειται να επιστρέψετε στον Καναδά σύντομα.

Μόλις περάσαμε ολόκληρο τον Ιούλιο στον Καναδά σε μια λίμνη με την οικογένειά μου και περάσαμε υπέροχα. Η κατάσταση ήταν ένα βήμα παραπάνω από το κάμπινγκ. Ήμασταν σε ένα εξοχικό σπίτι και μπορούσαμε να ψαρεύουμε και να κάνουμε θαλάσσιο σκι και paddleboard και κανό και να καθόμαστε γύρω από φωτιές. Ήταν το απόλυτο όνειρο. Μετά επέστρεψα στη Νέα Υόρκη, και ήταν wi-fi και μανικιούρ στη γωνία και μπορείς να τηλεφωνήσεις στο ντελικατέσεν και… Μου έλειψε.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Linda Evangelista (@lindaevangelista)

Headlines