Η μοναδική υπερδύναμη της βιομηχανίας των όπλων

Διανύουμε, χωρίς υπερβολή, μία περίοδο σταδιακής αποδυνάμωσης των βασικότερων θεσμοθετημένων μορφών πολιτικής ηγεσίας, τόσο σε επίπεδο κρατικών όσο και σε επίπεδο διακρατικών εξουσιών. Μάλιστα η αποδυνάμωση αυτή προχωρεί και στον χώρο του περιθωριοποιημένου ύπατου παγκοσμίως οργανισμού ασφάλειας και ειρήνης, δηλαδή του ΟΗΕ!

Το κενό από αυτή την αποδυνάμωση, χωρίς καμμία πειστική πρόφαση, ή δικαιολογία, το καλύπτουν οι βιομηχανίες του πολέμου. Και εδώ ακριβώς παίζεται το πιο αδίστακτο παιχνίδι παραπλάνησης της παγκόσμιας κοινής γνώμης, από όλες τις ηγεσίες κρατικών, διακρατικών και παγκόσμιων οργανισμών, οι οποίες προσπαθούν με προφάσεις εν αμαρτίαις να μπαλώσουν ένα διάτρητο από ψεύδη χιτώνα «προστασίας» των λαών, με γελοία και κάθε άλλο πειστικά μπαλώματα.

Οι ίδιες αυτές ηγεσίες, με την αδράνειά τους, έναντι της ισοπεδωτικής υπερδύναμης των βιομηχανιών πολέμων, αυτοαποκαλύπτονται ως συνένοχες του φαινομένου του εξανδραποδισμού και της υποδούλωσης στο… πεπρωμένο των φονικών πολέμων, ή με πιο απλά λόγια στον άγραφο νόμο της «σιωπής των αμνών» και ακριβέστερα των εκουσίως αδρανών ηγεσιών στα κελεύσματα του στρατοκρατικού κατεστημένου.

Απτά δείγματα υποταγής

Ειδικότερα σε ό,τι αφορά την αδράνεια των πολιτικών, εθνικών και διακρατικών εξουσιών, έναντι της μιλιταριστικής υπεροψίας, τα παραδείγματα αυτής της συμπεριφοράς, επικεντρώνονται στα ακόλουθα συχνά κρούσματα πολιτικού εξανδραποδισμού:

1.   Ξεκινώντας από τα σημερινά σκόπιμα ή ακούσια αδιέξοδα της ισοπεδωτικής ουκρανορωσικής σύγκρουσης καταλήγουμε στη διαπίστωση, ότι η απαραίτητη για το αμοιβαίο συμφέρον ανακωχή και τελικά ειρήνευση εμποδίζεται με τον καθημερινό μανιώδη εξοπλισμό των ουκρανών, αλλά και την ποικιλότροπη υποστήριξη του πολέμου κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

2.   Η ποθητή ανακωχή και ειρήνευση στο ουκρανο-ρωσικό πολεμικό μέτωπο ατυχώς ή σκοπίμως, ή και ακουσίως για κάποιες πλευρές των αντιμαχομένων, μία παρόμοια ευνοϊκή έκβαση εμποδίζεται: α) από την επιμονή του αντιρωσικού μετώπου για συνεχή εξοπλισμό του Ζελένσκι με αμέτρητα φορτία πολεμικού υλικού αλλά και συνδρομή πολεμικών συμβούλων της αμερικανο-νατοϊκής συμπαράταξης, β) από την αμφιταλαντευόμενη στάση των χωρών-μελών της ΕΕ ως προς τη συνέχιση ή τον τερματισμό των εχθροπραξιών, για τον επιπρόσθετο λόγο, ότι η τακτική των οικονομικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας έχει ήδη εξελιχθεί σε αυτεπιστροφή βολή, σε μπούμερανγκ κατά της ενεργειακής και επισιτιστικής επιβίωσης των λαών της ΕΕ και γ) Μοναδική διέξοδος στο αιματηρό και πολλαπλώς επιζήμιο, για τις δύο πλευρές αδιέξοδο, είναι ο με αμοιβαίες υποχωρήσεις ειρηνικός τερματισμός αυτού του αιματηρού χρονικού, η συνέχιση του οποίου νομοτελειακά θα οδηγήσει στη βιβλική φάση των «επτά ισχνών αγελάδων», δηλαδή για πορεία οικονομικής κατάρρευσης και δυστυχίας, δηλαδή, για το προοίμιο διάλυσης της ΕΕ.

Ατυχώς, το μόνο τμήμα του αντιρωσικού μετώπου, που δεν συμμορφώνεται προς την επιβεβλημένη ειρηνευτική πορεία, είναι το ΝΑΤΟ, με βασικό υπεύθυνο της τυχοδιωκτικής πλέον πορείας του, τον γεν. γραμματέα του Γιενς Στόλτενμπεργκ.

Αν το καλοσκεφτούμε, ούτε προσωπικά ο Τζο Μπάιντεν, ούτε και  το ενεργούμενό του ο Στόλτενμπεργκ σχεδιάζουν αυτή την πορεία. Πίσω από τα δύο αυτά πρόσωπα ενεργούν ανοιχτά τόσο οι ευρωπαϊκές, όσο και οι αμερικανικές βιομηχανίες όπλων. Και το χειρότερο, λόγω της έλλειψης ενιαίου ευρωπαϊκού καταστατικού χάρτη, η ΕΕ με τα 27 κράτη-μέλη της, αντί να ενεργεί ως εντολέας της ευρωπαϊκής άμυνας και ασφάλειας, έχει καταντήσει εντολοδόχος των ιδιωτικών, κατά το πλείστον, πολεμικών βιομηχανιών.

Ο Γενς Στολτενμπεργκ, γεν. γραμματέας του ΝΑΤΟ, μολονότι, επί σειρά ετών εκπρόσωπος της βορειοατλαντικής συμμαχίας θα όφειλε να συμπεριφέρεται ισότιμα προς τους συμμαχικούς εταίρους της Ελλάδας και της Τουρκίας, εν τούτοις, στην ίδια αυτή περίοδο αδικεί διαρκώς κατάφωρα την Ελλάδα, κάνοντας πλάτες στις καθημερινές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου από τα τουρκικά μαχητικά σκάφη αλλά και διατηρώντας ατιμώρητο ένα ανήθικο και τυχοδιωκτικό casus belli του Ερντογάν εναντίον της χώρα μας. Προφανώς ο ασύδοτος Στόλτενμπεργκ πράττει όσα πράττει κατευθυνόμενος από τις οδηγίες των εντολέων του των πολεμικών βιομηχανιών οι οποίες συντηρούν την ύπαρξη και τη λειτουργία τους προξενώντας διαρκώς άλλοτε ψυχροπολεμικά και άλλοτε θερμοπολεμικά επεισόδια μεταξύ των γειτονικών χωρών.

Το θέατρο του ανταγωνισμού των εξοπλισμών

Έχει πλέον εξελιχθεί μερικές φορές με ελάχιστα ίχνη αυτοσεβασμού, σε λαϊκό θέατρο μαχητικών επιδείξεων, η παρουσίαση πτήσεων πολεμικών αεροσκαφών, που σχηματίζουν με τα χρωματιστά τους καυσαέρια τα εθνικά χρώματα της σημαίας των κρατών, φυσικά και της Ελλάδας. Στόχος αυτών των θεαματικών όντως επιδείξεων η τόνωση του ηθικού των λαών που δέχονται παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου.

Στόχος αυτών των επιδείξεων ας παύσει όμως κάποτε να είναι η οικονομικά και ηθικά εξουθενωτική κούρσα των εξοπλισμών, τόσο για εμάς όσο και για τον λαό του αδιόρθωτου ταραξία της ανατολικής Μεσογείου, που ακούει στο όνομα Ερντογάν.

Αν το καλοσκεφτούμε στόχος των πολεμοκαπήλων-ενεργουμένων των πολεμικών βιομηχανιών- είναι να παραπείθουν τους λαούς ότι πρέπει με αιματηρές θυσίες να διασφαλίζουν την εθνική τους άμυνα. Δεν θα υπεισέλθω στο πώς το κάθε κράτος φροντίζει τα της άμυνάς του. Εκείνο όμως που είναι κοινό μυστικό, είναι ότι η χώρα μας 100% καταβάλλει από το υστέρημα των Ελλήνων δεκάδες δις ευρώ. Αλλά όχι μόνον για τη δική της άμυνα αλλά και για την άμυνα της ΕΕ. Και όμως κανένα μα κανένα κράτος-μέλος της ΕΕ δεν ανακουφίζει ούτε με ένα ευρώ την άμυνά μας.

Το ίδιο πράττουν και οι ΗΠΑ που μας χειροκροτούν οι ηγεσίες τους ως πιστούς συμμάχους, όχι τόσον για τα θερμά λόγια της ελληνο-αμερικανικής φιλίας, όσο για τις αγορές του πανάκριβου αμυντικο-επιθετικού μας υλικού. Χωρίς σ’ αυτές τις αγορές να μετέχουν οι ΗΠΑ έστω και με ένα δολάριο! Και το χειρότερο, επί πολλές δεκαετίες όλοι οι πρόεδροι των ΗΠΑ δεν επέβαλαν την παραμικρότερη κύρωση κατά της Τουρκίας, η οποία μολονότι μέλος της κοινής συμμαχίας με το ΝΑΤΟ αιματοκύλησε την Κύπρο στην εισβολή και κατοχή του ΒΑ τμήματός της με όπλα του ΝΑΤΟ.

Το ίδιο πράττει σήμερα ο αδιάντροπος Ερντογάν με τις σφηκοφωλιές των πολεμικών του αεροσκαφών, παραβιάζοντας τον εθνικό εναέριο χώρο μας και χώρια οι ίδιες ενοχλήσεις στον ενάλιο χώρο μας.

Σε όλο αυτό το θέατρο των εξοπλισμών η ΕΕ αλλά και η Ουάσιγκτον μας χειροκροτούν, για τον σεβασμό μας στους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, αλλά μας γυρίζουν την πλάτη όταν οφείλουν να μας συνδράμουν και σε εφόδια και σε δικό τους πολεμικό υλικό, όταν ένα κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ μας κρατεί σε καθεστώς casus belli, όπως η Τουρκία, επί δεκαετίες.

Κάποτε πρέπει να τελειώνουν αυτά τα θέατρα του παραλόγου, και αυτό το τέλος ας έλθει πριν από το τέλος της ίδιας της ΕΕ…