Κρατισμός

Τα τελευταία 24ωρα οι τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας στη χονδρική από τα επίπεδα των 200 ευρώ ανά μεγαβατώρα που είχαμε συνηθίσει τον τελευταίο χρόνο της ενεργειακής ακρίβειας άγγιξαν σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες τα 600 και 700 ευρώ ανά μεγαβατώρα! Με αυτές τις τιμές σε χώρες όπως η Γαλλία και η Ιταλία θα υπολογιστούν οι τιμές της λιανικής για τους γάλλους και ιταλούς καταναλωτές ενέργειας για τον μήνα Ιούλιο.

Σχεδόν σε όλες τις χώρες των μεγάλων αυξήσεων των τιμών, η επίδραση Πούτιν και των παιχνιδιών του με τους αγωγούς ήταν αυτή τη φορά μικρή. Οι αγορές είχαν ποντάρει ότι βραχυπρόθεσμα οι ροές, έστω και μειωμένες, ρωσικού φυσικού αερίου θα συνεχιστούν. Οπότε οι τιμές παρέμειναν στα αυξημένα επίπεδα των 150-160 ευρώ και δεν ανέβηκαν και άλλο.

Στην αγορά του ρεύματος ωστόσο συνέβη αυτή τη φορά κάτι διαφορετικό. Η μεγάλη μείωση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στο μείγμα λόγω της άπνοιας που συνόδευσε τον καύσωνα που έπληξε την Κεντρική Ευρώπη ήταν η βασική αιτία που δεν λειτούργησαν οι ανεμογεννήτριες.

Την ίδια στιγμή στην Ισπανία και στην Πορτογαλία, όπου οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας γνωρίζουν πρωτοφανή ανάπτυξη και οι καιρικές συνθήκες βοήθησαν, οι τιμές του ρεύματος δεν ξεπέρασαν τα 150 ευρώ ανά μεγαβατώρα.

Το εντυπωσιακό είναι αυτό που συνέβη στην Ελλάδα. Για πρώτη φορά βρεθήκαμε πιο κοντά στους Ιβηρες από πλευράς τιμών από ό,τι στους Βορειοευρωπαίους. Βασική αιτία ήταν ότι το ρεύμα που παρήχθη τις τελευταίες μέρες ήταν σχεδόν κατά το ήμισυ από ΑΠΕ. Από τις «μισητές» ανεμογεννήτριες και τα… εχθρικά στα αιγοπρόβατα φωτοβολταϊκά. Αυτά έσωσαν την παρτίδα και αν δεν κρατούσαμε εφεδρείες στα υδροηλεκτρικά των οποίων η συμβολή κινήθηκε στο 3%-4%, με αποτέλεσμα η παραγωγή ρεύματος από το ακριβό φυσικό αέριο να κινηθεί στην περιοχή του 35%, τότε οι τιμές του ρεύματος στην Ελλάδα θα ήταν στα επίπεδα Ισπανίας και Πορτογαλίας.

Φανταστείτε να είχαμε και σοβαρές υποδομές αποθήκευσης ενέργειας από ΑΠΕ, για τις μέρες που δεν φυσάει, τι θα γινόταν. Πόση θα ήταν η εξοικονόμηση. Η λύση βρίσκεται μπροστά μας και δεν τη χρησιμοποιούμε.

Επιλέγουμε ότι είναι πιο εύκολο να δοθεί μια εντολή στα ορυχεία του ρυπογόνου και εξίσου ακριβού με το φυσικό αέριο λιγνίτη (λόγω δικαιωμάτων ρύπων), ώστε να βγάλουν όσο μπορούν μεγαλύτερες ποσότητες, από το να ξεκολλήσουμε τις επενδύσεις σε ΑΠΕ από τη γραφειοκρατία.

Οι ιστορίες πλέον των ανθρώπων του χώρου ακούγονται ως ανέκδοτο. Υπάρχει στην Ελλάδα αιολικό πάρκο το οποίο ύστερα από έξι-επτά χρόνια μελετών και διαβουλεύσεων έλαβε έγκριση περιβαλλοντικών όρων. Στο μεσοδιάστημα των εγκρίσεων η τεχνολογία των ανεμογεννητριών όμως άλλαξε. Για να μπουν οι νεότερες τεχνολογικά, λιγότερες σε αριθμό στον ίδιο χώρο και πιο παραγωγικές που θα παράγουν φτηνό ρεύμα, τους ζητούν να τροποποιηθεί η περιβαλλοντική άδεια. Αυτήν που περίμεναν έξι με επτά χρόνια. Μέχρι πριν από δύο χρόνια η τροποποίηση γινόταν σχετικά εύκολα. Τώρα, με αυτή την κυβέρνηση, μαθαίνω ότι επιβάλλουν στους επενδυτές να επαναλάβουν τη διαδικασία της περιβαλλοντικής αδειοδότησης εξαρχής.

Το κράτος «δείχνει τα δόντια του» όχι για να διευκολύνει αλλά για να βάλει εμπόδια, στερώντας από τους πολίτες που υποτίθεται ότι υπηρετεί την πρόσβαση σε ένα βασικό αγαθό όπως είναι το φτηνό ρεύμα.