Μιας και είναι αύριο η επέτειος από την μεγαλύτερη τραγωδία της Μεταπολίτευσης, τη φωτιά στο Μάτι και τους 103 νεκρούς, θα μου επιτρέψετε να προσθέσω έναν ακόμη νεκρό.
Σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να γίνει σύγκριση ή συμψηφισμός με τους νεκρούς στο Μάτι. Πριν από τέσσερα χρόνια έγινε ένα μαζικό έγκλημα για το οποίο ουδείς ποτέ τιμωρήθηκε και δεν θα τιμωρηθεί.
Ο αυτόχειρας της Ανθούσας μπορεί να μπει στην τραγική λίστα μόνο και μόνο για να μην το αφήσουμε να περάσει έτσι ως γεγονός.
Δεν ήταν μια απλή αυτοκτονία. Δεν ήταν ένας ηλικιωμένος που βαρέθηκε τη ζωή του, ούτε τρελός που δεν ήθελε άλλο να ζήσει.
Ηταν ένας συμπολίτης μας που δεν άντεξε τον πόνο της απώλειας της περιουσίας του.
Της εστίας του, του σπιτιού που έφτιαξε με χίλιους κόπους και το οποίο του καιγόταν για τρίτη φορά.
Κι αυτό ναι, είναι συγκλονιστικό γεγονός που δεν πρέπει να προσπεράσουμε.
Συμφωνούμε ότι η ανθρώπινη ζωή είναι πάνω από όλα. Και είναι σωστή η προσέγγιση κάθε φορά που ξεσπάει μεγάλη φωτιά να απομακρύνεται ο κόσμος για να μη ζήσουμε ένα νέο Μάτι.
Η προστασία της ζωής είναι πάνω από όλα. Όμως, μήπως γι’ αυτόν τον 84χρονο ναυτικό το σπίτι του ήταν η ζωή του;
Μήπως ο αυτόχειρας δεν είχε ζωή αν δεν είχε σπίτι για να μείνει; Ή αν έβλεπε ότι για τρίτη φορά η τύχη ή η ανικανότητα κάποιων τον κατέστρεφαν;
Με τι κουράγιο να ξαναστεκόταν στα πόδια του, να συνέχιζε τη ζωή του, να έχτιζε πάλι το σπίτι του;
Τη ζεστασιά που σου προσφέρει η οικεία σου δεν μπορείς να την αντικαταστήσεις. Ειδικά όταν είσαι σε τόσο μεγάλη ηλικία.
Ολοι έχουμε πατεράδες και μανάδες, παππούδες ή γιαγιάδες. Για ρωτήστε τους αν θέλουν να φύγουν από το σπίτι τους; Αν θέλουν να αντικαταστήσουν αυτό που έχτισαν με κόπο, δάκρυα κι αίμα, με κάτι πιο βολικό, πιο πλούσιο, πιο άνετο.
Όχι θα πουν οι περισσότεροι. Και γι’ αυτό καταλαβαίνουμε και τον αυτόχειρα.
Δεν επικροτούμε την πράξη του. Ισως να είχε κι άλλα να προσφέρει στην οικογένειά του, στους φίλους του, στον κόσμο.
Δεν είναι μόνο τα ντουβάρια. Είναι οι φωτογραφίες, τα μικρά αντικείμενα, τα σημεία του σπιτιού που μεγάλωσαν τα παιδιά, οι αναμνήσεις μέσα στους τέσσερις τοίχους.
Οι χαρές, οι λύπες, τα γενέθλια, οι γάμοι, τα παιδιά και τα εγγόνια που μπουσουλάνε στο πάτωμα, ο έρωτας που φώλιαζε κάποτε στην κάμαρά τους και… εξουδετέρωνε τη φθορά και τη μετριότητα του κόσμου.
Είναι όλα αυτά τα άυλα…
Το λογικό είναι να φεύγουν οι ιδιοκτήτες, να ακούνε τις συμβουλές των ειδικών. Αυτό λέει το μυαλό. «Τα ντουβάρια ξαναγίνονται, οι ζωές δεν επανέρχονται», λένε όλοι. Κι έχουν δίκιο. Οι συγγενείς των 103 νεκρών στο Μάτι το ξέρουν καλά αυτό.
Αλλά υπάρχει και η καρδιά, το συναίσθημα. Σαν κι αυτό που είχε ο 84χρονος που δεν άντεξε και αυτοκτόνησε.
Είναι νεκρός κι αυτός λόγω των πυρκαγιών, και δεν πρέπει να τον ξεχάσουμε.
H γενιά των ενοικιαστών ή Generation Rent, αναγκάζεται να πληρώνει ως και το 60% ενός μέσου μισθού για όλο και πιο μικρά διαμερίσματα. Ο ένας στους τέσσερις δυσκολεύεται να πληρώσει το νοίκι.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Στην πρώτην πανελλαδική έρευνα για το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών καταγράφεται η απογοήτευση των Ελλήνων για τις συνέπειες στα ελληνοτουρκικά, το Κυπριακό και την ομογένεια.
Προωθούνται αλλαγές για 1.213 νέους διορισμούς στη Δημοτική Αστυνομία σε 158 δήμους - Οι δημοτικοί αστυνομικοί θα μπορούν να ανακρίνουν, αλλά και να προβαίνουν σε συλλήψεις
Κλειδί οι ιστολογικές εξετάσεις του τελευταίου παιδιού στην Αμαλιάδα. Οι αρχικές πληροφορίες για την τοξικολογική εξέταση , οι έρευνες στο νοσοκομείο Παίδων και τα «κενά» των υποθέσεων
«Είναι που αγαπάω ρε παιδί μου...» λέει ο Λάκης Λαζόπουλος όταν η ερώτηση αφορά το MEGA στο οποίο επιστρέφει με το Αλ Τσαντίρι Νιους. «Είναι για μένα μνήμη, ζωή, χαρά»
Μετά το «δεν είμαι Πασόκα δεν είμαι ούτε ΚΚΕ» του Σαββόπουλου, έρχεται το «Ούτε ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ΚΚΕ» που λέει ο Λάκης Λαζόπουλος όταν καλείται να επιλέξει και το ύφος του είναι... όλα τα λεφτά.
