Ρίκα Διαλυνά: Συγκλονίζει η εξομολόγησή της – «Ήμουν τυφλή, δεν έβλεπα τίποτα»

Μια πολύ δύσκολη περιπέτεια με την υγεία της αντιμετώπισε προσφάτως η Ρίκα Διαλυνά.

H ηθοποιός, που πολλές φορές έχει μιλήσει για τη φιλία της με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, «άνοιξε» την καρδιά της στον δημοσιογράφο Γ. Αρμουτίδη, και αναφέρθηκε στον απόλυτο τρόμο που έζησε όταν ξαφνικά σταμάτησε να βλέπει αλλά και στο χειρουργείο που έκανε εκτάκτως στα μάτια.

Όλα ξεκίνησαν στο σπίτι της στο Πόρτο Ύδρα

«Ύστερα από έναν χρόνο, όπου έμεινα κλεισμένη σε καραντίνα στην Κρήτη, προστατευόμενη από τον κοροναϊό, έφτασα επιτέλους στο Πόρτο Ύδρα. Στο υπέροχο σπίτι μου που λατρεύω. Φανατική οπαδός της καθαριότητας και της τάξης, και με δυνάμεις που υπερβαίνουν αι νεότερες μου, άρχισα να μετακινώ πολύ βαριά αντικείμενα από το εσωτερικό του σπιτιού προς τη βεράντα. Αναστάτωσα όλο το σπίτι. Έφερα τα πάνω κάτω. Για καθαριότητα και φρεσκάδα. Μανιώδης της τακτοποίησης του σπιτιού, ξεκίνησα το μεσημέρι και τελείωσα αργά το βράδυ. Τότε μόνο κάθισα να ξεκουραστώ, όταν διαπίστωσα ότι άρχισα να βλέπω «μυγάκια» στο μάτι μου. Δεν έδωσα σημασία. Κοιμήθηκα κατάκοπη», ανέφερε αρχικά.

Την επόμενη μέρα, όταν ξύπνησε έντρομη, διαπίστωσε πως δεν έβλεπε.

«Υπήρχε στο οπτικό μου πεδίο ένα σκούρο πέπλο που δεν με άφηνε να δω. Ειδοποίησα αμέσως, ουρλιάζοντας, μια στενή μου φίλη και γειτόνισσα και κατευθύνθηκα κατεπειγόντως για την οφθαλμίατρο, η οποία βρισκόταν 120 χιλιόμετρα μακριά από το Πόρτο Ύδρα, στο Λυγουριό. Με εξέτασε και χωρίς δεύτερη σκέψη μου ζήτησε να μεταβώ αμέσως στο νοσοκομείο για άμεση επέμβαση. Η κατάσταση μου ήταν κρίσιμη», περιέγραψε.

Και πρόσθεσε: «Δεν έβλεπα τίποτα από το αριστερό μου μάτι, ενώ με το δεξί λόγω μυωπίας δεν μπορούσα να διακρίνω ούτε τα απαραίτητα».

«Άρχισα να ουρλιάζω…»

Ο γιατρός την εξέτασε αμέσως και ζήτησε κατεπειγόντως την εισαγωγή της στο χειρουργείο. Εκεί η ηθοποιός γνώρισε τον απόλυτο τρόμο. Τη φρίκη.

«Ήμουν τυφλή, δεν έβλεπα τίποτα. Την επόμενη ημέρα, στις 7:00 το πρωί, μπήκα στο χειρουργείο… Εκεί έζησα την απόλυτη φρίκη. Τοποθέτησαν το κεφάλι μου και το σώμα μου ανάμεσα σε σφιχτά σίδερα και σε κλωβό για να μην μπορώ να κινηθώ, έτσι ώστε ο γιατρός να μπορεί να εκτελέσει πολύ λεπτές κινήσεις της χειρουργικής θεραπείας», εξομολογήθηκε.

«Επιπλέον, το πιο φρικιαστικό ήταν ότι δεν επιτρεπόταν η νάρκωση, διότι έπρεπε να ανταποκρινόμουν στις υποδείξεις του γιατρού κινώντας το μάτι μου κατά τη φορά των εντολών του. Άρχισα να ουρλιάζω. Πάσχω από κλειστοφοβία και αισθανόμουν ότι σταματούσε η αναπνοή μου. Μου χορήγησαν ισχυρό ηρεμιστικό. Δεν ξέρω πως ανταποκρίθηκα. Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι πέρασαν δύο ατελείωτες, βασανιστικές ώρες που οδηγήθηκα στην κόλαση του μαρτυρίου. Ήθελα να ουρλιάξω αλλά δεν μπορούσα. Δεν έβλεπα τίποτα και δεν ήξερα αν θα ξαναδώ. Θεέ μου, ούρλιαξα, είμαι τυφλή», κατέληξε.