Η ιστορία του θανάτου του Philip Seymour Hoffman – και η τραγική υποτροπή που προηγήθηκε

Ο Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν ήταν ένας ηθοποιός μεγατόνων. Γεννημένος στη Νέα Υόρκη ακόνισε τις ικανότητές του στο Μπρόντγουεϊ προτού βρει τη δόξα στο Χόλιγουντ και ποτέ δεν ξέχασε ότι η ίδια η τέχνη ξεπερνάει κάθε διάκριση. Βραβευμένος με Όσκαρ, ο Χόφμαν μοχθούσε για τη δουλειά του με τη συγκέντρωση ενός σοφού, ανώτερου όντος που με τραγικό τρόπο γνώριζε ότι θα πέθαινε πολύ σύντομα.

Ενώ ζούσε στο West Village του Μανχάταν με τη σύντροφό του Mimi O’Donnell και τα τρία τους παιδιά, ο 46χρονος Hoffman βρέθηκε νεκρός σε ένα διαμέρισμα δύο τετράγωνα μακριά, στις 2 Φεβρουαρίου του 2014. Ο ηθοποιός αρχικά είχε πάρει το διαμέρισμα για να δουλέψει στην απομνημόνευση του ρόλου του χωρίς περισπασμούς, αλλά σύντομα το έκανε το δεύτερο σπίτι του, καταφύγιο για τη χρήση ναρκωτικών.

• Διαβάστε ακόμα: Ήταν αντιμέτωπος με ένα «τέρας»: Η τραγική, αληθινή ιστορία του Ρόμπιν Γουίλιαμς

Ο Χόφμαν είχε αντιμετωπίσει για πρώτη φορά προβλήματα με τα ναρκωτικά αρκετά χρόνια πριν, όταν ήταν είκοσι, ενδίδοντας σε περιόδους βαριάς κατανάλωσης αλκοόλ και πειραματιζόμενος με την ηρωίνη. Ωστόσο, γρήγορα συνειδητοποίησε ότι είχε πρόβλημα και μπήκε για πρώτη φορά σε κέντρο αποτοξίνωσης σε ηλικία 22 ετών. Είναι αξιοσημείωτο ότι παρέμεινε νηφάλιος για 23 χρόνια, ακόμη και όταν το αστέρι του ανέβαινε στο Χόλιγουντ. Στη συνέχεια, όμως, μοιραία υποτροπίασε στα μέσα της δεκαετίας των σαράντα του.

Την ημέρα που πέθανε ο Χόφμαν, η γυναίκα του κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά αφού δεν πήγε να πάρει τα παιδιά όπως είχε πει ότι θα έκανε. Έτσι έστειλε μήνυμα στον κοινό φίλο του ζευγαριού, τον David Bar Katz, για να πάει να ελέγξει. Ο Katz και η βοηθός του Χόφμαν, Isabella Wing-Davey, μπήκαν τότε στο διαμέρισμα για να βρουν τον Hoffman νεκρό στο μπάνιο.
Η νεκροψία θα αποκάλυπτε αργότερα την αιτία θανάτου του: οξεία δηλητηρίαση από μικτά ναρκωτικά από ένα τοξικό «speedball», μείγμα ηρωίνης και κοκαΐνης, καθώς και βενζοδιαζεπινών και αμφεταμίνης. Αυτή είναι η τραγική αληθινή ιστορία του θανάτου του Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν.

Η μικρή ζωή ενός μεγάλου σταρ
Γεννήθηκε στις 23 Ιουλίου 1967 στο Fairport της Νέας Υόρκης. Το δεύτερο από τα τέσσερα παιδιά, η μητέρα του τον πήγαινε τακτικά σε τοπικές θεατρικές παραστάσεις. Ο Χόφμαν γοητεύτηκε από το «Όλοι μου οι γιοι» σε ηλικία 12 ετών, αλλά ενδιαφερόταν κυρίως για την πάλη, μέχρι που ένας τραυματισμός τον ανάγκασε να επανεκτιμήσει τα ενδιαφέροντά του.

Ο Χόφμαν, που τον τράβηξε η σκηνή, πρωταγωνίστησε στις παραστάσεις του Άρθουρ Μίλερ «The Crucible» και «Death of a Salesman» πριν αποφοιτήσει από το λύκειο. Στα 17 του εντάχθηκε στο Θερινό Σχολείο Τεχνών της Πολιτείας της Νέας Υόρκης και συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Ενώ ήταν ταλαντούχος μαθητής και αποφοίτησε με πτυχίο στη δραματική τέχνη το 1989, ο Hoffman άρχισε επίσης να κάνει κατάχρηση αλκοόλ και ηρωίνης – γεγονός που τον οδήγησε στην αποτοξίνωση σε ηλικία 22 ετών. Σύντομα αφοσιώθηκε σε μια ζωή νηφαλιότητας, καθώς συνέχισε να ακολουθεί καριέρα ηθοποιού.

Το 1992, ο Χόφμαν απέκτησε έναν ρόλο στην ταινία «Άρωμα γυναίκας» δίπλα στον Αλ Πατσίνο. Ήταν μια ευκαιρία που τον έκανε να ξεχωρίσει και τον οδήγησε στο να πάρει διάφορους ρόλους σε ταινίες όπως το «Twister», το «Όταν ένας άντρας αγαπάει μια γυναίκα» και το «Boogie Nights». Αλλά παρόλο που η καριέρα του είχε αρχίσει να απογειώνεται στη μεγάλη οθόνη, ο Χόφμαν παρέμεινε αφοσιωμένος στο να βοηθάει άλλους ηθοποιούς με την τέχνη τους.

Δεν ξέχασε ποτέ το ταπεινό του ξεκίνημα στις θεατρικές τέχνες και βοήθησε στην ίδρυση της LAByrinth Theater Company στη Νέα Υόρκη στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Καθώς ο Hoffman χτύπησε χρυσάφι ως περιζήτητος ηθοποιός για δευτερεύοντες ρόλους και ρόλους χαρακτήρων – συχνά υποδυόμενος δύσκολους ρόλους, όπως απροσάρμοστους και εκκεντρικούς – δώρισε προσωπικά εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια μόνο και μόνο για να βοηθήσει να παραμείνει ανοιχτή η LAByrinth Theater Company.

Καθώς η επαγγελματική του ζωή ανθούσε, το ίδιο φαινόταν να ισχύει και για την προσωπική του ζωή. Γνώρισε τη σύντροφό του Mimi O’Donnell, σχεδιάστρια ρούχων, το 1999. Το ζευγάρι δεν παντρεύτηκε ποτέ, αλλά απέκτησαν τρία παιδιά μαζί.

Τελικά, ήταν η εργασιακή ηθική του Χόφμαν που τον έκανε τιτάνα ανάμεσα στους συναδέλφους του. Είχε γρίπη, για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του «Almost Famous», και χρησιμοποιούσε τον ελεύθερο χρόνο του για να κάνει έρευνα αντί να ξεκουράζεται. Βοηθούσε τους συναδέλφους του να διαβάζουν ατάκες και, το πιο αξιομνημόνευτο, τιμούσε τον καθημερινό άνθρωπο δίνοντάς του φωνή με τους χαρακτήρες του. Αλλά δυστυχώς, αυτές οι αξιοσημείωτες στιγμές δεν θα διαρκούσαν.

Η στιγμή του θανάτου του
Ο Χόφμαν ήταν εξαιρετικά αυτοκριτικός. Κάποτε ορκίστηκε να μετακομίσει στη Γαλλία για να διδάξει αγγλικά, αφού ήταν δυσαρεστημένος με ένα έργο στο οποίο είχε παίξει. Ακόμη και όταν του προσφέρθηκε ο ομώνυμος ρόλος στην ταινία «Capote», «δεν ήταν σίγουρος αν έπρεπε να το κάνει» όπως έλεγε. Ενώ κέρδισε Όσκαρ για την ερμηνεία του το 2006, δεν σταμάτησε ποτέ να κάνει βόλτες στο West Village για καφέ και τσιγάρα.

Ήταν από σπάνιο υλικό. «Δεν ήταν φτιαγμένος με τέτοιο τρόπο ώστε να νοιάζεται για αυτά τα πράγματα που αφορούν τα Όσκαρ», δήλωσε ο φίλος του Katz σε συνέντευξή του στο Rolling Stone. «Το εκτιμούσε; Ναι. Δεν περιφρονούσε τα βραβεία. Αλλά το να πάρει το Όσκαρ, κατά μία έννοια, γι’ αυτόν ισοδυναμούσε με το να γελάσει δυνατά κα μέσα από την καρδιά του».

Μετά το «Capote», ο Hoffman ήταν υποψήφιος για Όσκαρ για τις ταινίες «Charlie Wilson’s War», «Doubt» και «The Master». Αλλά μέσα από όλα αυτά, συνέχισε να λάμπει στη σκηνή. Το 2012, επέστρεψε στο Μπρόντγουεϊ για μια παραγωγή του «Death of a Salesman». Του χάρισε την τρίτη του υποψηφιότητα για το βραβείο Tony, αλλά τον άφησε επίσης εξαντλημένο.

«Αυτό το έργο τον βασάνισε», είπε ο Katz. «Ήταν δυστυχισμένος καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης. Ό,τι κι αν έκανε, ήξερε ότι στις 8:00 το βράδυ θα έπρεπε να το ξανακάνει αυτό στον εαυτό του. Αν συνεχίσεις να το κάνεις αυτό σε συνεχή βάση, ο εγκέφαλός σου επανασυνδέεται και αποκτάει εμμονή».

Λίγο μετά το τέλος της παραγωγής, ο Χόφμαν είπε στους αγαπημένους του ότι θα άρχιζε να πίνει ξανά «με μέτρο» – παρά τις διαμαρτυρίες τους. Και πριν περάσει πολύς καιρός, ο Hoffman είχε παραδεχτεί στη σύντροφό του O’Donnell ότι είχε πάρει στα χέρια του συνταγογραφούμενα οπιοειδή «μόνο για αυτή τη μία φορά».

Όπως θυμήθηκε αργότερα η O’Donnell σε ένα άρθρο για τη Vogue: «Μόλις ο Phil άρχισε να κάνει ξανά χρήση ηρωίνης, το ένιωσα, τρομοκρατημένη. Του είπα: «Θα πεθάνεις. Αυτό συμβαίνει με την ηρωίνη”. Κάθε μέρα ήταν γεμάτη ανησυχία. Κάθε βράδυ, όταν έβγαινε έξω, αναρωτιόμουν: “Θα τον ξαναδώ;»». Την άνοιξη του 2013, ο Philip Seymour Hoffman είχε μπει για άλλη μια φορά σε κέντρο αποτοξίνωσης.

Παρά την παραμονή του στην αποτοξίνωση, ο Hoffman συνέχισε να παλεύει με τη νηφαλιότητά του. Αυτός και η O’Donnell πήραν τη δύσκολη απόφαση ότι θα ήταν καλύτερο για εκείνον να μετακομίσει στο διαμέρισμα που είχε αρχικά πάρει για να κάνει πρόβες τους ρόλους – έτσι ώστε τα μικρά παιδιά του να μην αισθάνονται άβολα καθώς εκείνος πάλευε με τον εθισμό του.

Παρόλο που η οικογένεια έβλεπε ο ένας τον άλλον όσο πιο συχνά μπορούσε, ήταν σαφές στα τέλη του 2013 ότι ο Hoffman υποτροπίαζε και πάλι. Στις αρχές του 2014, ο ηθοποιός φωτογραφήθηκε να πίνει μόνος του σε μπαρ, σε άσχημη κατάσταση. Και την 1η Φεβρουαρίου 2014, σήκωσε 1.200 δολάρια από ένα ΑΤΜ παντοπωλείου και τα παρέδωσε σε δύο άνδρες, οι οποίοι ήταν φυσικά ξεκάθαρο ότι του έδωσαν ναρκωτικά.

Με τραγικό τρόπο, μόλις μία ημέρα αργότερα, στις 2 Φεβρουαρίου 2014, ο Philip Seymour Hoffman θα βρεθεί νεκρός και μόνος στο διαμέρισμά του στο West Village, όπου ζούσε μόλις δύο τετράγωνα μακριά από την αγαπημένη του οικογένεια. Ντυμένος με βερμούδα και μπλουζάκι, ο Hoffman είχε μια σύριγγα στο χέρι του, σύμφωνα με τους New York Times.

Ο Katz και η βοηθός του Hoffman, Wing-Davey, ήταν και οι δύο τρομοκρατημένοι από την ανακάλυψη, αλλά ο Katz θα εξέφραζε αργότερα σκεπτικισμό σχετικά με το πόσα ναρκωτικά υπήρχαν πραγματικά στο σπίτι του Hoffman τη στιγμή του θανάτου του. Ήταν ιδιαίτερα αμφίβολος σχετικά με τις αναφορές της αστυνομίας ότι στον τόπο του εγκλήματος βρέθηκαν περίπου 50 σακουλάκια ηρωίνης. Ο Katz δήλωσε: «Δεν πιστεύω αυτές τις αναφορές, επειδή ήμουν εκεί. Δεν έψαξα τα συρτάρια του, αλλά δεν ήξερα τον Phil να βάζει κάτι σε ένα συρτάρι. Πάντα τα άφηνε στο πάτωμα. Ο Φιλ ήταν λίγο ακατάστατος».

Όσο συγκλονισμένοι όμως και αν ήταν οι φίλοι και οι θαυμαστές του Hoffman από την είδηση, κανείς δεν ήταν πιο συντετριμμένος από την οικογένειά του. Όπως το έθεσε η O’Donnell: «Περίμενα να πεθάνει από την ημέρα που άρχισε να κάνει ξανά χρήση, αλλά όταν τελικά συνέβη, με χτύπησε με βάναυση δύναμη. Δεν ήμουν προετοιμασμένη. Δεν υπήρχε καμία αίσθηση γαλήνης ή ανακούφισης, μόνο άγριος πόνος και συντριπτική απώλεια».

Τα επακόλουθα μιας καταστροφικής απώλειας
Δύο ημέρες αφότου ο Philip Seymour Hoffman βρέθηκε νεκρός, η αστυνομία έκανε έφοδο στο σπίτι του μουσικού της τζαζ Robert Vineberg στη Little Italy και βρήκε 300 σακουλάκια ηρωίνης.

Σύμφωνα με τη New York Daily News, ο Vineberg παραδέχτηκε ότι μερικές φορές είχε πουλήσει το ναρκωτικό στον Hoffman, αλλά δεν το είχε κάνει από τον Οκτώβριο του 2013. Συνελήφθη και καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια με αναστολή, αφού αποκαλύφθηκε ότι η αστυνομία δεν του διάβασε ποτέ τα δικαιώματά του.

Στις 5 Φεβρουαρίου, η LAByrinth Theater Company πραγματοποίησε ολονυκτία με κεριά προς τιμήν του Hoffman. Την ίδια ημέρα, ολόκληρο το Μπρόντγουεϊ έσβησε τα φώτα του για ένα λεπτό.

Στην κηδεία του Χόφμαν στην εκκλησία του Αγίου Ιγνατίου στο Μανχάταν στις 7 Φεβρουαρίου παρευρέθηκαν πολλοί συνάδελφοί του, μεταξύ των οποίων οι Χοακίν Φοίνιξ, Πολ Τόμας Άντερσον, Μέριλ Στριπ και Ίθαν Χοκ.

Ο Χοκ θα μνημόνευε αργότερα τον Χόφμαν ως εξής: «Ο Φιλ ήταν ένας αντισυμβατικός σταρ του κινηματογράφου σε μια εποχή όπου δεν υπάρχει αντισυμβατικότητα. Τώρα, όλοι είναι πανέμορφοι και έχουν κοιλιακούς. Και εδώ έχεις τον Phil να στέκεται όρθιος και να λέει, “Έι, έχω κι εγώ κάτι να πω! Μπορεί να μην είναι ωραίο, αλλά είναι αλήθεια». Γι’ αυτό τον χρειαζόμασταν τόσο πολύ».

Τελικά, το έργο που άφησε πίσω του ο Philip Seymour Hoffman πριν από τον θάνατό του εξακολουθεί να μιλάει για αυτόν και πιθανότατα θα το θυμόμαστε για πάντα. Ο σκηνοθέτης Sidney Lumet συνέκρινε κάποτε τον Hoffman με τον Marlon Brando. Και ο Κάμερον Κρόου είπε ακόμη ότι ήταν «ο μεγαλύτερος της γενιάς του».

Παρά τους πολλούς αγώνες που έδωσε σε όλη του τη ζωή, ο Χόφμαν είχε συγκεντρώσει 55 κινηματογραφικούς ρόλους σε μόλις 23 χρόνια – μια απόδειξη της ακλόνητης εργασιακής του ηθικής.

Και είχε κερδίσει μια περιουσία 35 εκατομμυρίων δολαρίων, την οποία άφησε στην O’Donnell.
«Αναρωτιέμαι αν ο Phil ήξερε με κάποιο τρόπο ότι θα πέθαινε νέος», σκέφτηκε ο O’Donnell λίγα χρόνια μετά το θάνατό του. «Δεν είπε ποτέ αυτά τα λόγια, αλλά έζησε τη ζωή του σαν να ήταν πολύτιμος ο χρόνος. Ίσως απλά ήξερε τι ήταν σημαντικό γι’ αυτόν και πού ήθελε να επενδύσει την αγάπη του. Πάντα ένιωθα ότι υπήρχε άφθονος χρόνος, αλλά αυτός ποτέ δεν το βίωσε έτσι».