Η απαγωγή της Chowchilla το 1976 που άφησε 26 μαθητές θαμμένους ζωντανούς

Τον Ιούλιο του 1976, τρεις άντρες απήγαγαν ένα σχολικό λεωφορείο γεμάτο παιδιά στην αγροτική Καλιφόρνια σε μια προσπάθεια να ζητήσουν λύτρα. Στη συνέχεια οι μαθητές και ο οδηγός του λεωφορείου αναγκάστηκαν να σκάψουν για να ελευθερωθούν.

Τον Ιούλιο του 1976, δεκάδες γονείς στην αγροτική Chowchilla της Καλιφόρνια αντιμετώπισαν τον χειρότερο εφιάλτη τους όταν τα παιδιά τους εξαφανίστηκαν. Ένα σχολικό λεωφορείο που μετέφερε 26 μαθητές εξαφανίστηκε μυστηριωδώς κατά την επιστροφή από μια καλοκαιρινή εκδρομή, και τρεις πλούσιοι νεαροί ήταν οι κύριοι ύποπτοι. Ο Frederick Newhall Woods IV και οι Richard και James Schoenfeld βρέθηκαν σύντομα πίσω από τα κάγκελα για το έγκλημα που έγινε γνωστό σε όλη τη χώρα ως απαγωγή της Chowchilla.

Ευτυχώς, όλα τα παιδιά και ο οδηγός του λεωφορείου τους επέστρεψαν στο σπίτι τους 36 ώρες μετά την απαγωγή τους, ασφαλή αλλά τραυματισμένα. Οι τρεις μασκοφόροι κατέλαβαν το σχολικό λεωφορείο, μετέφεραν τους αιχμαλώτους σε φορτηγάκια φυλακής και τους έθαψαν ζωντανούς σε ένα φορτηγό σε ένα λατομείο 100 μίλια μακριά.

• Διαβάστε ακόμα: Ο δολοφόνος με τις ξανθές μπούκλες: Ο «μαύρος άγγελος» της Αργεντινής

Επί 16 εξαντλητικές ώρες, ο οδηγός του λεωφορείου και ένας από τους μεγαλύτερους μαθητές εργάστηκαν ακούραστα για να απελευθερωθούν αυτοί αλλά και τα άλλα παιδιά από την αυτοσχέδια φυλακή πριν τους τελειώσει ο αέρας ή η οροφή του φορτηγού καταρρεύσει πάνω τους από το βάρος του χώματος. Η θαυματουργή τους απόδραση έγινε πρωτοσέλιδο σε εθνικό επίπεδο, αλλά οι απαγωγείς τους εξακολουθούσαν να κυκλοφορούν ελεύθεροι.

Όταν η αστυνομία τελικά έπιασε τους δράστες, έμεινε άναυδη. Τρεις νεαροί άνδρες από εξαιρετικά πλούσιες οικογένειες είχαν σχεδιάσει και πραγματοποιήσει σχολαστικά την απαγωγή – και όλα αυτά για να μπορέσουν να απαιτήσουν λύτρα ύψους 5 εκατομμυρίων δολαρίων για να εξοφλήσουν τα χρέη τους. Και τώρα, περισσότερα από 45 χρόνια αργότερα, οι τρεις τους σύντομα θα κυκλοφορούν και πάλι ελεύθεροι.

Μέσα στην τρομακτική απαγωγή της Chowchilla

Στις 15 Ιουλίου 1976, 26 παιδιά ηλικίας από πέντε έως 14 ετών επιβιβάστηκαν σε λεωφορείο που οδηγούσε ο 55χρονος Frank Edward «Ed» Ray για μια καλοκαιρινή εκδρομή σε μια τοπική πισίνα.

Γύρω στις 4:00 μ.μ., καθώς ο Ray οδηγούσε τους μαθητές στο σπίτι τους, ένα λευκό φορτηγάκι σταμάτησε ξαφνικά μπροστά από το σχολικό λεωφορείο και «έκοψε» στη μέση τον δρόμο.
Δύο άνδρες επιβιβάστηκαν στο λεωφορείο φορώντας καλσόν στα κεφάλια τους και κρατώντας πριονωτές καραμπίνες. Ο ένας από αυτούς ανέλαβε το τιμόνι, ενώ ο άλλος κρατούσε τον Ρέι με την απειλή όπλου. Ένας τρίτος άνδρας ακολούθησε το λεωφορείο με το φορτηγάκι που είχε φράξει το δρόμο.

Ο Larry Park, ο οποίος ήταν μόλις έξι ετών την εποχή της απαγωγής στο Chowchilla, δήλωσε αργότερα στο 48 Hours: «Εκεί που ήταν τα μάτια τους… έμοιαζε σχεδόν κούφιο. Ήταν σαν να κοιτούσαν το θάνατο».

Αφού οδήγησαν μια μικρή απόσταση, οι άνδρες έφεραν το σχολικό λεωφορείο σε μια στάση, σε μια ξερή κοίτη ποταμού που περιβαλλόταν από μπαμπού και ψηλούς θάμνους, όπου περίμενε ένα άλλο φορτηγάκι. Διέταξαν τον Ρέι και τα παιδιά να μπουν στο πίσω μέρος των δύο βαν, τα οποία είχαν μετατραπεί σε οχήματα μεταφοράς κρατουμένων. Τα παράθυρα είχαν βαφτεί μαύρα και το εσωτερικό τους ήταν επενδυμένο με ξύλο για να μην μπορούν τα παιδιά να δουν ή να ακουστούν.

Στη συνέχεια οι απαγωγείς οδήγησαν τα δύο φορτηγά επί 11 ώρες, σταματώντας τελικά σε ένα λατομείο 100 μίλια μακριά, στην πόλη Livermore. Εξανάγκασαν τον Ρέι και όλα τα παιδιά να κατέβουν από μια σκάλα και να μπουν σε ένα φορτηγό που είχαν θάψει 12 πόδια κάτω από τη γη.

Η Τζένιφερ Μπράουν Χάιντ, ένα άλλο θύμα της απαγωγής, θυμάται έντονα ότι την οδήγησαν μέσα στη βαθιά, σκοτεινή τρύπα με την απειλή όπλου: «Ένιωσα σαν να ήμουν ζώο που πήγαινε στο σφαγείο».

Μόλις και τα 27 μέλη της ομάδας μπήκαν μέσα, οι απαγωγείς τοποθέτησαν ένα βαρύ μεταλλικό κομμάτι και δύο βιομηχανικές μπαταρίες των 100 κιλών πάνω στην είσοδο που είχαν ανοίξει στην οροφή του φορτηγού, γέμισαν την υπόλοιπη τρύπα με χώμα και εξαφανίστηκαν.

Παρόλο που οι άνδρες είχαν εξοπλίσει το φορτηγό με ανεμιστήρες και στρώματα, είχαν σκαλίσει αυτοσχέδιες τουαλέτες στα φρεάτια των τροχών και είχαν δώσει ψωμί, φυστικοβούτυρο και νερό, ο Ρέι ήξερε ότι αυτός και οι μαθητές δεν θα επιβίωναν για πολύ αν έμεναν από αέρα. Έτσι, αυτός και ο 14χρονος Μάικλ Μάρσαλ έπιασαν δουλειά.

Πώς 26 παιδιά δραπέτευσαν από την υπόγεια φυλακή τους

Μέσα στο καταφύγιο της φυλακής, ο Ρέι και ο Μάρσαλ εργάστηκαν γρήγορα για να βρουν μια διέξοδο. Οι ανεμιστήρες είχαν σταματήσει να λειτουργούν και η οροφή του φορτηγού είχε αρχίσει να καταρρέει. Αποφασισμένοι να σώσουν όλα τα παιδιά, ο οδηγός του λεωφορείου και ο μεγαλύτερος μαθητής έδρασαν γρήγορα.

Η Χάιντ ήταν μόλις εννέα ετών τη στιγμή της απαγωγής, αλλά εξακολουθεί να θυμάται τον πανικό που επικράτησε εκείνη τη στιγμή. «Αν πρόκειται να πεθάνουμε, θα πεθάνουμε προσπαθώντας να βγούμε από εδώ», θυμάται να λένε ο Ρέι και ο Μάρσαλ.

Αφού ανακάλυψαν ότι μπορούσαν να φτάσουν στην οροφή του φορτηγού αν στοιβάζονταν τα στρώματα, ο Ray και ο Marshall δούλευαν για ώρες προσπαθώντας να σφηνώσουν ένα κομμάτι ξύλο στο άνοιγμα της οροφής. Τελικά κατάφεραν να σύρουν το μεταλλικό κάλυμμα και τις μπαταρίες από τη μέση – αλλά τότε ο Μάρσαλ είδε ότι υπήρχε και ένα ξύλινο κουτί τοποθετημένο στην κορυφή της εξόδου. Αποφάσισε να σκάψει κάτω από αυτό.

Ο Παρκ θυμήθηκε την αποφασιστικότητα του Μάρσαλ εκείνη τη στιγμή. «Έσκαβε μέχρι να εξαντληθεί και μετά συνέχισε να σκάβει. Δεν εγκατέλειψε στιγμή».

Τελικά, 16 ώρες αφότου τα παιδιά είχαν θαφτεί ζωντανά, μια ακτίνα φωτός πέρασε μέσα από το χώμα και μπήκε στο σκοτεινό φορτηγό. Ο Εντ Ρέι και ο Μάικλ Μάρσαλ τους είχαν σώσει όλους.

Ο Μάρσαλ έβγαλε προσεκτικά το κεφάλι του από το χώμα για να βεβαιωθεί ότι οι απαγωγείς τους δεν ήταν κοντά, και στη συνέχεια βοήθησαν μαζί με τον Ρέι τα άλλα 25 παιδιά να βγουν από το φορτηγό. Πήγαν όλοι μαζί στην ασφάλεια του λατομείου και είπαν στους υπαλλήλους τι είχε συμβεί. Οι φύλακες σοκαρίστηκαν όταν είδαν την ομάδα και κάλεσαν αμέσως την αστυνομία.

Αν και τα παιδιά και ο Ρέι ήταν ασφαλείς, οι δράστες ήταν ακόμα εκεί έξω.

Η σύλληψη και η ομολογία των τριών απαγωγέων της Chowchilla

Η αστυνομία σύντομα συνειδητοποίησε ότι μόνο κάποιος που είχε απεριόριστη πρόσβαση στο λατομείο θα μπορούσε να θάψει το φορτηγό και να φέρει 27 κρατούμενους μέσα στη νύχτα χωρίς να γίνει αντιληπτός. Επικέντρωσαν την έρευνά τους για την απαγωγή της Chowchilla στον Frederick Newhall Woods IV – τον γιο του ιδιοκτήτη του λατομείου.

Κατά την εκτέλεση εντάλματος έρευνας στην έπαυλη Woods, οι ερευνητές βρήκαν ένα όπλο που χρησιμοποιήθηκε στην απαγωγή, ένα προσχέδιο σημειώματος για λύτρα, ακόμη και ένα έγγραφο με τίτλο «σχέδιο». Αλλά ο Woods και οι δύο ύποπτοι συνεργοί του, τα αδέλφια James και Richard Schoenfeld, δεν βρέθηκαν πουθενά.

Μέσα σε δύο εβδομάδες, όμως, και οι τρεις άνδρες είχαν συλληφθεί. Ο Richard Schoenfeld παραδόθηκε στις αρχές οκτώ ημέρες μετά την απαγωγή- ο αδελφός του συνελήφθη στο Menlo Park της Καλιφόρνια, όχι μακριά από το λατομείο- και ο Frederick Newhall Woods συνελήφθη στο Βανκούβερ του Καναδά, αφού διέφυγε από τη χώρα.

Η ιστορία σύντομα άρχισε να ξετυλίγεται. Σύμφωνα με το Associated Press, οι άντρες είχαν απαγάγει τα παιδιά επειδή είχαν μεγάλα χρέη και σκόπευαν να ζητήσουν πολλά λύτρα.

«Χρειαζόμασταν πολλαπλά θύματα για να πάρουμε πολλά εκατομμύρια και διαλέξαμε τα παιδιά επειδή είναι πολύτιμα», δήλωσε ο James Schoenfeld σε ακρόαση για την αποφυλάκιση υπό όρους το 2015. «Το κράτος θα ήταν πρόθυμο να πληρώσει λύτρα γι’ αυτά. Και δεν αντιστέκονται. Είναι ευάλωτα».

Οι άνδρες σχεδίαζαν την απαγωγή στην Chowchilla για πάνω από ένα χρόνο, εντοπίζοντας τη διαδρομή του λεωφορείου, μετατρέποντας τα φορτηγάκια των φυλακών, δημιουργώντας το υπόγειο καταφύγιο και κατασκευάζοντας ακόμη και ένα μολύβδινο κουτί για να βάλουν τα χρήματα των λύτρων, σε περίπτωση που η αστυνομία τοποθετούσε συσκευές εντοπισμού στα μετρητά.

Αλλά αν και το πρώτο μέρος του σχεδίου τους πήγε καλά, όλα πήγαν στραβά όταν προσπάθησαν να ζητήσουν τα λύτρα τηλεφωνικά. Οι τηλεφωνικές γραμμές του αστυνομικού τμήματος ήταν υπερφορτωμένες με κλήσεις από μανιασμένους γονείς που ζητούσαν απαντήσεις για τα εξαφανισμένα παιδιά τους. Ο Woods και τα αδέρφια Schoenfeld αποφάσισαν να πάρουν έναν υπνάκο και να προσπαθήσουν ξανά αργότερα.

Όταν όμως ξύπνησαν και άνοιξαν τις ειδήσεις, είδαν ότι τα παιδιά είχαν ήδη δραπετεύσει.

Τα επακόλουθα της απαγωγής της Chowchilla το 1976

Στη δίκη, και οι τρεις άνδρες δήλωσαν ένοχοι για απαγωγή με σκοπό την καταβολή λύτρων και καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη με δυνατότητα αναστολής.
Ο Ρίτσαρντ Σένφελντ αποφυλακίστηκε με αναστολή το 2012, αφού εξέτισε 36 χρόνια, και ο Τζέιμς Σένφελντ αποφυλακίστηκε το 2015. Ο Frederick Newhall Woods δεν είχε την ίδια επιτυχία με την επιτροπή αναστολών.

Του αρνήθηκαν πολλές φορές την αναστολή λόγω της συμπεριφοράς του στη φυλακή και της κατοχής λαθραίων προϊόντων όπως πορνογραφία και κινητά τηλέφωνα. Ανακαλύφθηκε ότι διατηρούσε μια επιχείρηση εξόρυξης χρυσού και μια αντιπροσωπεία αυτοκινήτων πίσω από τα κάγκελα (!).

Οι αρχές ανακάλυψαν τις επιχειρήσεις μόνο όταν κατατέθηκε εναντίον του αγωγή αποζημίωσης εργαζομένων. Ο Γουντς είχε επίσης κληρονομήσει 100 εκατομμύρια δολάρια, καθώς προερχόταν από δύο πολύ πλούσιες οικογένειες, και αγόρασε μια έπαυλη σε μικρή απόσταση από τη φυλακή.

Σύμφωνα με το KIRO7, τον Μάρτιο του 2022, ο Frederick Newhall Woods έλαβε δύο συστάσεις για αποφυλάκιση υπό όρους, αλλά η αποφυλάκισή του απαιτούσε την έγκριση ολόκληρου του συμβουλίου αναστολών και της νομικής του ομάδας και θα έπρεπε να εγκριθεί από τον κυβερνήτη.

Ενώ ο Woods έχει ζήσει μια σχετικά άνετη ζωή στη φυλακή, τα θύματά του εξακολουθούν να υποφέρουν από τα τραύματα που τους προκάλεσε πριν από 45 και πλέον χρόνια. Η Jodi Heffington-Medrano, η οποία ήταν 10 ετών κατά τη στιγμή της απαγωγής, δήλωσε στο Associated Press: «Ουσιαστικά μας έκλεψαν ολόκληρη τη νεότητά μας. Η παιδική μας ηλικία ανατράπηκε εντελώς».

Πολλά από τα παιδιά υπέφεραν στη συνέχεια από κατάθλιψη και κατάχρηση ουσιών. Είχαν κρίσεις πανικού και εφιάλτες με απαγωγή και θάνατο. Ένα αγόρι πυροβόλησε έναν χαμένο τουρίστα με αεροβόλο όπλο όταν το αυτοκίνητό τους χάλασε μπροστά στο σπίτι του. Η ψυχίατρος Lenore Terr δήλωσε στο CBS News: «Πολλά από αυτά τα παιδιά πήγαν στη φυλακή επειδή έκαναν κάτι κακό σε κάποιον».

Όπως εξήγησε η Jodi «τα συναισθηματικά σημάδια που έμειναν σε όλους μας, είναι αμέτρητα».