Για ακόμη μια φορά η δεξίωση για την 48η επέτειο από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στο Προεδρικό Μέγαρο, έγινε πεδίο αντιπαράθεσης, επικρίσεων, πολιτικής σπέκουλας. Και τελικά επίθεση σε βάρος της Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου.

Ας βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους σειρά.

Αν έπρεπε να γίνει φέτος η γιορτή ενώ φωτιές καίνε την πατρίδα μας; Να το συζητήσουμε. Ισως και να μην έπρεπε.

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι από το πολιτικό σύστημα της χώρας απουσιάζει η ενσυναίσθηση. Δεν μπορείς να γιορτάζεις με κρασί σε ψηλό ποτήρι και καναπεδάκια από διακεκριμένους σεφ υπό τους ήχους ορχήστρας, όταν χιλιάδες πυροσβέστες και εθελοντές δίνουν μάχη με τις φλόγες.

Ενδεχομένως, λοιπόν, κάπως αλλιώς έπρεπε να γίνουν τα πράγματα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Μιχάλης Καλογήρου: Αμήχανη η κυβέρνηση απέναντι σε όσους φωνάζουν «Βιαστής είναι»

Να αλλάξει ο τρόπος που γιορτάζεται η Δημοκρατία μας; Κι αυτό να το συζητήσουμε. Εδώ και πολλά χρόνια έχει μετατραπεί σε μια δεξίωση δημοσίων σχέσεων και φωτογραφιών που «κυνηγούν» οι πολιτευτές ή άλλοι που το μόνο που θέλουν είναι να κάνουν post και να γράψουν «ήμουν κι εγώ εκεί».

Να τα συζητήσουμε όλα αυτά, κι αν χρειαστεί τα διορθώσουμε.

Αλλά να χτυπάμε τον θεσμό και το πρόσωπο που το υπηρετεί, και μάλιστα με τρόπο άθλιο, αυτό παραπάει.

Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου μίλησε για τη Δικαιοσύνη, για τους θεσμούς, για τα θεμέλια της Δημοκρατίας μας. Και μάλιστα το έκανε στη σκιά της άθλιας υπόθεσης του καταδικασθέντος βιαστή Δημήτρη Λιγνάδη.

Και είπε: «Ο λαϊκισμός ριζώνει στις αντιφάσεις και τις ανισότητες, αμφισβητώντας ανοικτά τις βασικές αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Υπονομεύει τη διάκριση των εξουσιών και την ισορροπία του πολιτεύματος… Τα θεσμικά αντίβαρα, όμως, είναι θεμέλια του Κράτους Δικαίου και δεν υποτάσσονται στις πλειοψηφίες και τους εφήμερους συσχετισμούς.

Η δικαιοσύνη δεν απονέμεται με βάση το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αλλά σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους. Οι δικαστές απολαμβάνουν τις εγγυήσεις του λειτουργήματός τους και οφείλουν να είναι ανεξάρτητοι και αμερόληπτοι, διαφυλάσσοντας το κύρος και την αποστολή τους. Κρίνονται για τις αποφάσεις τους, δεν στοχοποιούνται» και επεσήμανε ότι «ο διχαστικός λόγος αδικεί τη δημόσια σφαίρα και δεν υπηρετεί τη δημοκρατία μας».

Τα είπε όλα. Και δεν τα είπε μόνον ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αλλά και ως κορυφαία δικαστικός. Ξεχνάμε τι ήταν πριν η κ. Σακελλαροπούλου;

Πρόεδρος στο Συμβούλιο της Επικρατείας και μάλιστα είχε προταθεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Εξαίρετη νομικός και άμεμπτη δικαστικός, άρα γνωρίζει πολύ καλά και από δικαστές και από Δικαιοσύνη.

Πιθανότατα να έχει κάνει λάθη και πριν και ως Πρόεδρος σήμερα. Αλλά βρίσκεται σε ένα θεσμό που υπηρετεί με αξιοπρέπεια, προβάλλοντας τις αρχές της ανεκτικότητας, της δημοκρατικής διακυβέρνησης, του σεβασμού στον άνθρωπο, όποιος κι αν είναι, απ’ όπου κι αν προέρχεται.

Δεν αντιλαμβάνομαι, λοιπόν, την επίθεση που δέχθηκε για την άποψή της αυτή σχετικά με το πώς πρέπει να αποφασίζουν οι δικαστές.

Γνωστά troll των 0,60 ευρώ, αλλά και συγκεκριμένοι λαϊκίστικοι κύκλοι που έτσι έκαναν καριέρα, την κατηγόρησαν ότι συντάσσεται με την κυβέρνηση. Ότι καλύπτει τον βιαστή Λιγνάδη, ότι είναι ντροπή αυτά που είπε.

Γνωστό αψύ γεροντοφρικιό των social media, που έμαθε να χρησιμοποιεί την τεχνολογία και έχει εγκλωβιστεί στις τζάμπα μαγκιές και στον ακραίο λαϊκισμό, επιτέθηκε στην Σακελλαροπούλου.

Αραγε τις απόψεις του αυτές τις δέχονται στο κόμμα του; Τις επικροτούν; Εχει και η ηγεσία την ίδια άποψη για την Πρόεδρο; Αμφισβητούν την εντιμότητα και ακεραιότητά της;

Είναι ερωτήματα που πρέπει να απαντήσουν όλοι εκείνοι που «πουλάνε» δημοκρατία αλλά είναι πιο φασίστες κι από τους φασίστες.

Να χτυπούν την Πρόεδρο ακροδεξιά κατάλοιπα της μαύρης ελληνικής ιστορίας να το καταλάβουμε. Η κ. Σακελλαροπούλου μιλάει με άνεση για γκέι, για πρόσφυγες, για μετανάστες, για λεσβίες, Ρομά, προσφυγόπουλα που διαπρέπουν, για απόκληρους και αδύναμους της κοινωνίας.

Μια αγκαλιά πρέπει να είναι η Προεδρία της Δημοκρατίας, μακριά από σκοπιμότητες, γιατί πάνω από όλα πρέπει να βάζει τον άνθρωπο.

Αυτά «πονάνε» τους ακροδεξιούς.

Αλλά να την χτυπούν άλλοι για την άποψή της για το πώς πρέπει να εφαρμόζεται η Δικαιοσύνη;

Πήγε ποτέ η κ. Σακελλαροπούλου να πει σε κάποιον ψαρά πώς να κάνει ψαροντούφεκο; Πήγε να συμβουλέψει έναν γιατρό πώς να κάνει εγχείρηση ή έναν μηχανικό πώς να φτιάξει τα σχέδια ενός κτιρίου;

Δεν μπορεί να είναι όλα πολιτική, δεν μπορεί η κομματική σκοπιμότητα να βαραίνει και να καθορίζει τον δημόσιο λόγο.

Και στο κάτω – κάτω άλλο να ασκείς κριτική σε μια απόφαση κι άλλο να μην ανέχεσαι τη άποψη του άλλου και να επιτίθεσαι με βρόμικο τρόπο. Αυτό δεν είναι Δημοκρατία.

Κάποιοι μάλλον φοβούνται την Σακελλαροπούλου. Γιατί κάνει και λέει αυτά που δεν τολμούν αυτοί εξαιτίας των πολιτικών σκοπιμοτήτων και της κομματικής γραμμής που υπηρετούν τυφλά.

Headlines