Λίγο πριν συμπληρώσει τα 81 χρόνια του έφυγε από τη ζωή ο ηθοποιός David Warner, ηττημένος από καρκίνο, όπως μετέδωσε το BBC.
«Θα λείψει πολύ από εμάς, την οικογένειά του και τους φίλους του και θα τον θυμόμαστε ως έναν καλόκαρδο, γενναιόδωρο και συμπονετικός άντρα, σύντροφο και πατέρα, του οποίου η κληρονομιά της εξαιρετικής δουλειάς του έχει αγγίξει τις ζωές τόσων πολλών όλα αυτά τα χρόνια. Είμαστε συντετριμμένοι», ήταν τα πρώτα λόγια της οικογένειάς του.
Ο David Warner στην ταινία Τιτανικός είχε υποδυθεί τον… κακό Spicer Lovejoy, στο πλευρό του Billy Zane.
Γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου του 1941 στο Μάντσεστερ . Η παιδική του ηλικία ήταν απογοητευτική, γιατί συνοδεύτηκε από συχνές μετακομίσεις λόγω επαγγελματικών λόγων του πατέρα του, με αποτέλεσμα ο μικρός Ντέιβιντ να πάει σε οκτώ σχολεία και να κόβεται με μεγάλη αποτυχία στις εξετάσεις. Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν έφηβος και από τότε δεν ξαναείδε τη μητέρα του, μέχρι τον θάνατό της.
Αφού δούλεψε σε πολλά διαφορετικά επαγγέλματα, γράφτηκε στη Βασιλική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης (Royal Academy of Dramatic Art), και αργότερα στη Βασιλική Εταιρεία του Σαίξπηρ (Royal Shakespeare Company). Τελικά εμφανίστηκε στο δράμα Άμλετ με μεγάλη επιτυχία και έγινε πασίγνωστος σε ηλικία 24 χρονών. Από τότε έλαβε μέρος σε πλήθος έργων και έκανε διεθνή καριέρα και στον κινηματογράφο. Ήταν παντρεμένος με την Χάρριετ Λίντγκρεν από το 1969 ως το 1972 και από το 1979 ήταν παντρεμένος με τη Σίλα Κεντ, με την οποία είχε ένα γιο, τον Λιούκ.
Η φιλμογραφία που έχει ο γνωστός ηθοποιός είναι μεγάλη και ξεκινά από το 1963 με την πρώτη τηλεταινία, ενώ η τελευταία ταινία ήταν το 2011, με τίτλο «Α Thousand Kisses Deep.»
Με τη συνέχεια της σειράς «Η Ψυχή των Αρχαίων», το περιοδικό Harper’s Bazaar, τη μαθητική εφημερίδα της Καλαμάτας, αλλά και το ΒΗΜΑGAZINO, έρχεται αυτή την Κυριακή το ΒΗΜΑ.
Πολλές φορές, όταν έχουμε μείνει για ώρες με άδειο στομάχι, τρώμε το πρώτο πράγμα που θα βρούμε μπροστά μας. Ωστόσο, κάποιες τροφές είναι απαγορευτικές - μάθε ποιες.
Το πολυαναμενόμενο sequel του Μονομάχου μπαίνει στην κινηματογραφική αρένα με το βραβευμένο με το Χρυσό Λέοντα στη Βενετία Πέδρο Αλμοδοβάρ να διεκδικεί το δικό του -αφοσιωμένο- κοινό.
