Ο μεγαλύτερος δολοφόνος της Σκανδιναβίας ομολόγησε για τουλάχιστον 30 δολοφονίες χωρίς να τις έχει διαπράξει
Η υπόθεση «Τόμας Κουίκ» αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες και πιο ντροπιαστικές αποτυχίες των σουηδικών αστυνομικών αρχών, που παρασύρθηκαν από την επιθυμία να κλείσουν παλιές υποθέσεις
- Ακόμη περισσότερες «καταστροφές» στην Ουκρανία μετά την επίθεση στο Καζάν υπόσχεται ο Πούτιν
- Ανήλικοι μαχαίρωσαν 23χρονο στον πνεύμονα για… μία παρατήρηση - Τι λέει ο πατέρας του θύματος
- Ισχυροί άνεμοι στη Βρετανία - Μεγάλα προβλήματα στις πτήσεις ενόψει των Χριστουγέννων
- Νετανιάχου: «Θα δράσουμε κατά των Χούθι, όπως δράσαμε κατά των τρομοκρατών του Ιράν»
Ο Τόμας Κουίκ σκότωσε για πρώτη φορά στη ζωή του όταν ήταν 14 ετών. Το θύμα ήταν ο εξίσου 14χρονος Τόμας Μπλόμγκρεν, τον οποίο συνάντησε τυχαία στο δρόμο και τον στραγγάλισε.
Από εκείνη την ημέρα, ο έφηβος Κουίκ δεν έπαψε να σκοτώνει και να βιάζει άντρες, γυναίκες, παιδιά. Δεν υπήρχε συγκεκριμένο κριτήριο επιλογής των θυμάτων του. Άλλοτε τους προσέφερε έναν ακαριαίο και ανώδυνο θάνατο και άλλοτε έναν φρικτό. Ορισμένα πτώματα τα έτρωγε και άλλα τα έθαβε σε δύσβατα σημεία του δάσους.
- Διαβάστε επίσης: ΗΠΑ: Δολοφονία 19χρονης εξιχνιάστηκε μετά από 50 χρόνια
Από το 1964 έως και το 1991 ο Κουίκ είχε σκοτώσει και βιάσει περισσότερα από 30 άτομα σε όλη τη Σκανδιναβία. Τον αποκαλούσαν «φάντασμα» και «Χάνιμπαλ Λέκτερ».
Η σύλληψη από τις Αρχές
Το 1991 ο Κουίκ συνελήφθη επειδή λήστεψε τράπεζα, ωστόσο οδηγήθηκε σε ψυχιατρική κλινική. Με τη βοήθεια θεραπειών και ύπνωσης άρχισε να θυμάται και να διηγείται στον ψυχίατρό του όλα τα αποτρόπαια εγκλήματα που είχε διαπράξει.
Όταν ήρθε η στιγμή της κατάθεσης, ο Κουίκ ήταν απόλυτα συνεργάσιμος με τις Αρχές. Για κάθε δολοφονία ανακρινόταν τουλάχιστον 15 φορές, όπου απαντούσε στις ίδιες ερωτήσεις, ξανά και ξανά. Οι απαντήσεις του άλλαζαν, κυρίως ως προς τις λεπτομέρειες σχετικά με το θύμα ή το όπλο που χρησιμοποίησε. Μερικές φορές δεν έδινε ο ίδιος πληροφορίες, αλλά απαντούσε με ένα «ναι» ή ένα «όχι» στις ερωτήσεις των αστυνομικών.
Η ομολογία του Κουίκ εξιχνίασε δεκάδες υποθέσεις της Σκανδιναβικής αστυνομίας, ωστόσο πολλές φορές τα στοιχεία που έδινε ο δράστης δεν συμφωνούσαν απόλυτα με αυτά των Αρχών, ενίοτε και καθόλου.
Εφτά χρόνια σιγής
Σύμφωνα με πληροφορίες από τη «Μηχανή του Χρόνου», το 2001, ο Κουίκ διέκοψε κάθε επαφή με την αστυνομία, αρνούμενος να ξαναμιλήσει για τις δολοφονίες που είχε διαπράξει, παραμένοντας στην ήσυχη καθημερινότητά του στην κλινική. Το 2008, ο δημοσιογράφος Χανς Ράσταμ αποφασίζει να ερευνήσει την υπόθεση του Κουίκ και καταλήγει σε ένα σοκαριστικό συμπέρασμα. Οι Αρχές δεν κατείχαν κανένα τρανταχτό στοιχείο που να ενοχοποιεί τον Κουίκ για κάποια από τις δολοφονίες που ομολόγησε.
Ο κατά φαντασίαν δολοφόνος
Ο Ράσταμ γνώρισε τον Κουίκ και προσπάθησε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του. Έτσι κι έγινε. Ο Κουίκ ομολόγησε στον δημοσιογράφο πως όλα ήταν ψέματα. Ο κατά συρροήν δολοφόνος της Σκανδιναβίας δεν είχε σκοτώσει ούτε έναν άνθρωπο.
Το πραγματικό όνομα του Τόμας Κουίκ είναι Στουρ Μπέργκγουολ.
Ένιωθε μόνος, περιθωριοποιημένος
Ο Μπέργκγουολ γεννήθηκε στις 26 Απριλίου το 1950 σε μια επαρχιακή πόλη της Σουηδίας. Αν και είχε έξι αδέρφια, στην εφηβεία του ένιωθε ιδιαίτερα απομονωμένος. Ήταν ομοφυλόφιλος, με ροπή προς τα καλλιτεχνικά και τη λογοτεχνία, ενδιαφέροντα που δεν μπορούσε να αποκαλύψει στη συντηρητική οικογένειά του.
Στα 19 έγινε η πρώτη επαφή με τα ναρκωτικά και υπήρξαν κατηγορίες πως παρενοχλούσε ανήλικα αγόρια ενώ μετέπειτα μαχαίρωσε έναν εραστή του όταν τον απέρριψε.
Ο Μπέργκγουολ αναζητούσε μια ζωή την αποδοχή και την προσοχή του κόσμου και αυτή ήρθε το 1991 όταν άρχισε να ομολογεί τις δολοφονίες που δεν είχε διαπράξει. Οι αποκαλύψεις ξεκίνησαν όταν άρχισε να καταναλώνει μεγάλες ποσότητες βενζοδιαζεπίνης, μιας χημικής ουσίας που δρα ως ηρεμιστικό, και τον έκανε να νιώθει ότι ζούσε σε ένα όνειρο.
Ο ίδιος δήλωσε πως γνώριζε ότι έλεγε ψέματα αλλά και τις συνέπειες των πράξεών του, ωστόσο τα ναρκωτικά ήταν τόσο ισχυρά που εξαφάνιζαν κάθε ανησυχία από το μυαλό του. Όπως αποκάλυψε, τις πληροφορίες για τις δολοφονίες τις έπαιρνε διαβάζοντας εφημερίδες και σε ό,τι αφορά τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, σε αυτό βοηθούσε η επίδραση των φαρμάκων.
Ο Μπέργκγουολ καταδικάστηκε για τις οχτώ από τις τριάντα δολοφονίες χωρίς να υπάρχει καμία ισχυρή απόδειξη. Κανείς αυτόπτης μάρτυρας δεν εμφανίστηκε και δεν βρέθηκε ποτέ το DNA του πάνω στα πτώματα των θυμάτων που είχε βιάσει.
Ο δημοσιογράφος Χανς Ράσταμ κατέγραψε την ιστορία του Μπέργκγουολ στο βιβλίο με τίτλο «Thomas Quick: The Making of a Serial Killer”, το οποίο ολοκλήρωσε τον Ιανουάριο του 2012, μία μέρα πριν πεθάνει από καρκίνο.
Η υπόθεση «Τόμας Κουίκ» αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες και πιο ντροπιαστικές αποτυχίες των σουηδικών αστυνομικών αρχών, που παρασύρθηκαν από την επιθυμία να κλείσουν παλιές υποθέσεις.
Ο Μπέργκγουλ παραμένει σε ψυχιατρική κλινική και έχει αθωωθεί από όλες τις κατηγορίες, αν και υπάρχουν ακόμα μερικοί που πιστεύουν ότι είναι πράγματι ο μεγαλύτερος serial killer της Σκανδιναβίας.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις