Με μια γερή δοκιμασία αποχαιρετά ο Ολυμπιακός τον Ιούλη. Και όσο και αν κρατά ακόμη η επήρεια του σοκαριστικού 4-0 καταλαβαίνεις πως πραγματικά δεν είναι ο αποκλεισμός από τη Μακάμπι Χάιφα, γιατί στο ποδόσφαιρο (ακόμη και) αυτά συμβαίνουν.

Είναι ο τρόπος που επιβεβαιώνει πως οι Ερυθρόλευκοι έχουν πλέον ανάγκη κάτι διαφορετικό. Κάτι που θα επαναφέρει τις «εργοστασιακές ρυθμίσεις» σε ένα αγωνιστικό τμήμα που εδώ και καιρό δείχνει να έχει χάσει την καθαρότητα της σκέψης του.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ιστορία του Γιουσέφ Ελ Αραμπί. Ο Ολυμπιακός έδωσε κάπου δύο εκατ ευρώ τον χρόνο για να κρατήσει τον Μαροκινό. Και όταν έπεσαν οι υπογραφές; Οι περισσότεροι το εκτίμησαν «διπλά» διότι έκριναν ότι θα μπορούσε να αποτελέσει εγγύηση πριν από όλα στους καλοκαιρινούς προκριματικούς. Αυτό άλλωστε ήταν και ένα από τα βασικά επιχειρήματα του ίδιου του Πέδρο Μαρτίνς στον δρόμο για την θετική εισήγηση παραμονής του 35χρονου.

Ο Ελ Αραμπί λοιπόν ακολούθησε ολόκληρη την προετοιμασία. Ήταν βασικός σε όλες τις σοβαρές «δοκιμές». Με τη Μακάμπι όμως δεν πρόλαβε να ιδρώσει τη φανέλα όσο ήταν ανοιχτή η κουβέντα της πρόκρισης. Το ίδιο πάνω-κάτω συνέβη με τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο που ήταν η «βάση» της άμυνας στις ίδιες δοκιμές. Το ίδιο πάνω-κάτω και με τον Γιαν Εμβιλά που ο ρόλος του στη κρίσιμη ρεβάνς εξαντλήθηκε στη συνέντευξη Τύπου.

Μπορεί ο Ολυμπιακός σε μια νύχτα… δίχως αύριο να έχει την πολυτέλεια να αφήνει «εκτός» ποδοσφαιριστές με αυτές τις παραστάσεις, και με αυτά τα συμβόλαια; Ο κόουτς έτσι έκρινε και αποφάσισε. Όπως αποφάσισε πως δεν χρειάζονταν άλλη ενίσχυση στο ρόστερ με θέα τα δύο ματς με τη Μακάμπι –εξ ου και τα μπόλικα «όχι» του σε μια σειρά από μεταγραφικές υποθέσεις-. Δική του η επιλογή, δική του και η ευθύνη σε μια ομάδα που αν μη τι άλλο τον εμπιστεύεται «εν λευκώ» εδώ και χρόνια.

Επέλεξε για παράδειγμα να παίξει αυτές τις δύο κρίσιμες παρτίδες με βάση της μεσαίας γραμμής τον φιλότιμο Μαμαντού Κανέ εκτιμώντας πως υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στο αμυντικό transition. Μετά την ανάπαυλα του χθεσινού όμως, διάλεξε να ρίξει την τελευταία του ζαριά στο όνομα του (αόρατου) Ζοάο Καρβάλιο που πίσω από τη μπάλα σε αφήνει με παίκτη λιγότερο. Ο πανούργος Μπαράκ Μπαχάρ έλαβε το δώρο και απλά τράβηξε το κουτί από την κορδέλα.

Προφανώς δεν αμφισβητεί κανείς ότι κάτι είχε στο μυαλό του ο προπονητής των πρωταθλητών Ελλάδας. Αυτό το «κάτι» όμως απέκλεισε τον Ολυμπιακό από την Μακάμπι Χάιφα με συνολικό σκορ 1-5. Και το κυριότερο; Αυτό το «κάτι» έχει προκαλέσει σήμερα μια ομολογουμένως παράξενη κατάσταση. Την αίσθηση πως πλέον ο Ολυμπιακός χρειάζεται ένα «σοκ».

Ο Πέδρο Μαρτίνς έχει καταφέρει πολλά. Κέρδισε με το σπαθί του την πρωτιά σε λίστες με ιστορικά ρεκόρ. Η κόπωση όμως αυτής της μακροχρόνιας σχέσης φαίνεται να τον έχει απομακρύνει από κάτι που ο ίδιος επικαλείται σχεδόν πάντα στις ποδοσφαιρικές συζητήσεις που κάνει με τους φίλους του. Στην ανάγκη κατανόησης της ομάδας που βρίσκεται. Χθες είπε ότι στο λεξιλόγιο του δεν υπάρχει η λέξη «παραίτηση». Δυστυχώς η εικόνα του Ολυμπιακού σε αυτόν τον μπελά του Ιούλη έδειξε το αντίθετο.

Πλέον η συζήτηση δεν αφορά στο Champions League, ούτε καλά-καλά στα προκριματικά που συνεχίζουν. Πλέον η κουβέντα αφορά στη μεγάλη εικόνα της νέας αγωνιστικής εκδοχής…

Headlines