Βουλευτής του Κοινοβουλίου, της 3ης Ελληνικής Δημοκρατίας, δηλαδή της Μεταπολίτευσης, μιλά καθαρά και ξάστερα για τις πιθανές παρακολουθήσεις πολιτικών, πολιτών και άλλων. Και λέει:

«Πρέπει να το ξέρουν όλοι – και το ξέρουν – είναι πολλοί που κάνουν παρακολουθήσεις. Οι Αμερικάνοι είμαι βέβαιος ότι κάνουν, οι Τούρκοι… Και στην Ελλάδα και παντού. Τα κρατικά όργανα δίνουν μάχη να προστατευτούν τα τηλέφωνα όλων κι από τις εταιρείες, οι οποίες έχουν πολύ αυστηρούς περιορισμούς για το τι πρέπει να κάνουν και ελέγχονται γι’ αυτό. Η προστασία των πολιτών και των πολιτικών από τις αρμόδιες υπηρεσίες πρέπει να είναι αυξημένη. Πρέπει να είμαστε όμως ρεαλιστές, πράγματα που δεν θέλει να μάθει κάποιος τα λες από κοντά, δεν τα λες από τα τηλέφωνα».

Υπέροχα. Και μπράβο του για την παρρησία και την ευθύτητα που επιδεικνύει.

Τα πράγματα είναι απλά αν δεν τα καταλαβαίνετε: Μας παρακολουθούν, η χώρα είναι γεμάτη «κοριούς», η προσωπική και επαγγελματική μας ζωή μπορεί να αποκαλυφθεί ανά πάσα στιγμή κι εν πάση περιπτώσει, κάποιο κράτος ή παρακράτος ό,τι ώρα θέλει μπορεί να υποκλέπτει συνομιλίες μας.

Κι επειδή μας παρακολουθούσαν και παλιά, δηλαδή και επί ΠΑΣΟΚ, και επί ΣΥΡΙΖΑ και επί ΝΔ… δεν έγινε και τίποτε βρε αδερφέ.

Τι να κάνουμε; Ας μη μιλάμε στα τηλέφωνα, ό,τι είναι σοβαρό δεν το λες από μακριά. Κλείνεις ένα ραντεβού και το λες ψιθυριστά.

Συμπέρασμα; Αφού όλοι είμαστε εν δυνάμει θύματα σκοτεινών δυνάμεων, τι θες κύριε Νίκο Ανδρουλάκη και κάνεις καταγγελίες;

Τι θες και πας στον Αρειο Πάγο και ζητάς διαλεύκανση της υπόθεσης;

Και γιατί κύριε Ανδρουλάκη να ασχοληθεί η Βουλή, η Δικαιοσύνη, η κυβέρνηση, η ανεξάρτητη Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων με την περίπτωσή σου; Ας τα καταργήσουμε όλα, μιας και δεν έχουμε λόγο να υπάρχουν.

Πρόκειται για μια εξαιρετικά επικίνδυνη για τη Δημοκρατία μας λογική. Και δεν ξέρω αν όλο αυτό «στήνεται» με τέτοιο τρόπο ώστε να απαξιωθούν οι σοβαρές καταγγελίες ενός αρχηγού κόμματος.

Διότι όταν ένας βουλευτής ή οποιοσδήποτε άλλος θεσμικός παράγοντας λέει ότι «πολλοί κάνουν παρακολουθήσεις» κι ότι η χώρα είναι «ξέφραγο αμπέλι» και «μπανανία», τότε απλά συμβαίνουν δύο πράγματα:

Ή πράγματι είμαστε χώρα για κλάματα που ο καθένας μπορεί να βάζει «κοριούς» και να κυκλοφορεί με «βαλιτσάκια», οπότε «καληνύχτα Δημοκρατία».

Ή γίνεται μια προσπάθεια… δια της διαχύσεως της υπόθεσης σε όλη την κοινωνία, να απαξιωθεί, να αποδομηθεί και τελικώς να ξεχαστεί η καταγγελία Ανδρουλάκη.

Αν παρακολουθείται ένας πολιτικός αρχηγός, άντε και 5-10 ισχυροί παράγοντες του τόπου, το θέμα είναι σκάνδαλο τεραστίων διαστάσεων.

Αν, όμως, όλη η Ελλάδα είναι γεμάτη «κοριούς» ή κι άλλοι ευρωβουλευτές παρακολουθούνται, ε, τότε… απλά είναι Πέμπτη και πάμε για καμιά βουτιά, κι άσε τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να φωνάζει.

Δυστυχώς, και πάλι το τονίζω, ό,τι κι αν ισχύει η Δημοκρατία μας βρίσκεται σε σοβαρό κίνδυνο. Αν το 2004, η υπόθεση των υποκλοπών ήταν το μεγαλύτερο σκάνδαλο των τελευταίων δεκαετιών, τότε η σημερινή υπόθεση είναι ένα ελληνικό «Watergate».

Και δεν πρέπει να μείνει τίποτε στο σκοτάδι.

Ορθώς ο πρωθυπουργός ζήτησε τη σύγκλιση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, ορθώς και η Δικαιοσύνη θα πράξει τα δέοντα.

Όμως, ούτε καθυστερήσεις πρέπει να υπάρξουν στη διαλεύκανση της υπόθεσης, ούτε να μπουν «αναχώματα» στις έρευνες.

Δεν αντέχει η πατρίδα μας τέτοιες θεσμικές εκτροπές, δεν μπορεί η ελληνική κοινωνία να «εθίζεται» με σκάνδαλα υποκλοπών και να θεωρείται περίπου ως «φυσιολογικό» να παρακολουθούνται συνομιλίες, μηνύματα και η προσωπική ζωή του καθενός.

Είναι σύμπτωμα βαθιάς δημοκρατικής παρακμής που πρέπει να σταματήσει, αλλιώς θα γίνει γάγγραινα.

Headlines