Προτού ο αναγνώστης διαβάσει τις πληροφορίες για τις Τουρκικές Δυνάμεις Κατοχής με σκοπό να γίνει ευκολότερα αντιληπτή η διαχρονική επεκτατική πολιτική της Άγκυρας απέναντι στον ελληνισμό είναι απαραίτητο να γίνει μία ιστορική αναδρομή.

Η τουρκική πολιτική αμφισβήτησης και διεκδίκησης που εγκαινιάστηκε την δεκαετία του 1970 σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, έχει ως στόχο μέχρι σήμερα, την μεταβολή του εδαφικού status quo με κεντρικό πυλώνα των τουρκικών διεκδικήσεων, την Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης, καθώς και αμφισβήτησης του νομικού καθεστώτος στον θαλάσσιο και εναέριο χώρο που πηγάζει από το Διεθνές Δίκαιο και δη το δίκαιο της θάλασσας (UNCLOS).

Διαβάστε επίσης: Τουρκία: «Εργαλειοποίηση» του Κυπριακού

Οι πρώτες διεκδικήσεις

Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά σε δημοσίευμα του sigmalive aυτή η πολιτική εμφανίστηκε το 1973 με τις πρώτες διεκδικήσεις σε βάρος της ελληνικής υφαλοκρηπίδας ενώ μετά την εισβολή στην Κύπρο το 1974  είχαμε την πρώτη αμφισβήτηση του εύρους του ελληνικού εθνικού εναερίου χώρου.

Οι ελληντουρκικές κρίσεις

Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις εντάθηκαν εξαιτίας των συνεχώς αυξανόμενων αμφισβητήσεων και διεκδικήσεων της Άγκυρας, με αποκορύφωμα την κρίση του Μαρτίου 1987 και την κρίση των Ιμίων τον Ιανουάριο του 1996.

Οι αυξανόμενες τουρκικές αμφισβητήσεις/ διεκδικήσεις, σταδιακά από το 1973, περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων και την απαίτηση για αποστρατιωτικοποίηση 16 νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, προωθώντας μάλιστα στην πράξη μεθόδους και πρακτικές που αντίκεινται στις θεμελιώδεις αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών όπως απειλές πολέμου, συνεχείς παραβιάσεις εθνικού εναέριου χώρου με ή χωρίς οπλισμένα μαχητικά αεροσκάφη και πτήσεις άνωθεν κατοικημένων νησιών.

Η Τουρκία θέλει a la carte εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάνης

Η Συνθήκη Ειρήνης που υπεγράφη στη Λωζάνη της Ελβετίας στις 24 Ιουλίου του 1923 -και την οποία επικαλείται “à la carte” η Άγκυρα για την αποστρατικοποίηση των 16 ελληνικών νησιών- αναφέρει ότι η Τουρκία δεν έχει κανένα έννομο δικαίωμα επί του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Τα σημαντικότερα άρθρα της συνθήκης που αφορούν την Κύπρο, είναι τα άρθρα 16, 20 και 21, τα οποία προνοούν μεταξύ άλλων, ότι η Τουρκία παραιτείται κάθε δικαιώματος και τίτλου επί εδαφών που βρίσκονται έξω από τα σύνορα που ορίζει η παρούσα συνθήκη, συμπεριλαμβανομένης και της Κύπρου (άρθρο 16).

Η εισβολή

Στις 20 Ιουλίου 1974 η Τουρκία με πρόφαση το πραξικόπημα κατά του Αρχιεπισκόπου (και Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας) Μακαρίου του Γ’,  εισέβαλε στρατιωτικά στην Κύπρο παραβιάζοντας κάθε κανόνα της διεθνούς νομιμότητας, περιλαμβανομένου του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.

Την πρώτη αυτή φάση της τουρκικής εισβολής ακολούθησε και δεύτερη φάση κατά την οποία καταλήφθηκε η πόλη της Αμμοχώστου. Η Τουρκία έθεσε υπό παράνομη στρατιωτική κατοχή πέραν του 36% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, το οποίο και κατέχει μέχρι σήμερα.
Στόχος της Άγκυρας επίσης, ήταν και η αλλαγή του ισοζυγίου στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου, ώστε να διασφαλιστεί η συμμόρφωση της τουρκοκυπριακής ηγεσίας με την πολιτική της τουρκικής κυβέρνησης. Με τη μαζική δε μετανάστευση Τουρκοκυπρίων από τις κατεχόμενες περιοχές, ο ολικός αριθμός των Τούρκων στρατιωτών και εποίκων είναι τώρα σύμφωνα με πηγές, μεγαλύτερος από τους εναπομείναντες Τουρκοκύπριους.

Οι Τουρκικές Δυνάμεις Κατοχής αποτυπωμένες σε Διαδραστικό Χάρτη

Στο παρόν άρθρο όπως αναφέρει και ο τίτλος του θα παρουσιαστούν συνοπτικά οι Τουρκικές Δυνάμεις κατοχής με αποτύπωση σε διαδραστικό χάρτη των θέσεων των κυριότερων Κέντρων Διοίκησης αλλά και των κρίσιμων υποδομών τους. Οι πληροφορίες που αναφέρονται στο παρόν άρθρο προέρχονται από ανοιχτές πηγές και ενδέχεται να διαφοροποιούνται με βάση τις ανάγκες και τα σχέδια της Άγκυρας.

Οι ελεύθερες περιοχές τελούν υπό την απειλή ισχυρών στρατιωτικών δυνάμεων που αφενός έχουν την δυνατότητα εξαπόλυσης αιφνιδιαστικής επιθετικής ενέργειας και απόκτησης πιθανών πλεονεκτημάτων εντός μικρού χρονικού διαστήματος αφετέρου ασκούν ψυχολογική βία κατά του Ελληνισμού της Κύπρου προς εξυπηρέτηση των πολιτικών στόχων της Τουρκίας. Στον αντίποδα όπως αρκετές από τις θέσεις των δυνάμεων κατοχής είναι εντός του βεληνεκούς του πυροβολικού της Εθνικής Φρουράς το οποίο με τα σύγχρονα μέσα που διαθέτει ξεπερνά τα 30 χιλιόμετρα.

Δεν υπάρχει καταγραφή τουρκικών δυνάμεων

Ακόμα και σήμερα, δεν έχει επιτραπεί σε κανένα διεθνή οργανισμό (π.χ του ΟΑΣΕ), η λεπτομερής καταγραφή του προσωπικού των εξοπλισμών και των υποδομών, που διαθέτουν οι τουρκικές δυνάμεις στα κατεχόμενα τα οποία θεωρούνται μια από τις πλέον στρατιωτικοποιημένες περιοχές του πλανήτη, λαμβάνοντας υπόψη την έκταση και των αριθμό των δυνάμεων.

Εκτιμάται ότι το στρατιωτικό δυναμικό της Τουρκίας στην κατεχόμενη Κύπρο, ανέρχεται σήμερα σε 34.000 στρατιωτικούς. Σε αυτούς προστίθενται 3.500 Τουρκοκύπριοι της λεγόμενης «Διοίκησης Δυνάμεων Ασφαλείας», οι οποίοι σε πλήρη κινητοποίηση εφεδρειών με τοπική επιστράτευση από το ψευδοκράτος εκτιμάται ότι ανέρχονται στους 26.000 άνδρες.

«Διοίκηση Τουρκικών Ειρηνευτικών Δυνάμεων στην Κύπρο»

Η λεγόμενη «Διοίκηση Τουρκικών Ειρηνευτικών Δυνάμεων στην Κύπρο» (Kıbrıs Türk Barış Kuvvetleri Komutanlığı: KTBK) που εδρεύει στην κατεχόμενη Κερύνεια είναι Μείζων Σχηματισμός επιπέδου Σώματος Στρατού που υπάγεται απευθείας στην τουρκική Διοίκηση Χερσαίων Δυνάμεων (ΚΚΚ) και διοικείται σήμερα από τον Υποστράτηγο Yilmaz Yildirim.

Σε επιθετική διάταξη

Τα τουρκικά κατοχικά στρατεύματα (της λεγόμενης Τουρκικής Ειρηνευτικής Δύναμης Κύπρου) , τα οποία βρίσκονται σε επιθετική διάταξη, τηρούν μεγάλο ποσοστό της πολεμικής τους δύναμης και είναι οργανωμένα σύμφωνα με ανοικτές πηγές ως ακολούθως:

Το Στρατηγείο της Τουρκικής “Ειρηνευτικής” Δύναμης Κύπρου η οποία όπως προαναφέρθηκε είναι επιπέδου Σώματος Στρατού και έχει έδρα την Κερύνεια.

Μεραρχία Πεζικού

Την 28η Μηχανοκίνητη Μεραρχία Πεζικού με έδρα την Άσσια και Ζώνη Ευθύνης (ΖΕ) από το Γέρι μέχρι τη Δερύνεια (ανατολικά της Γραμμής Αντιπαράταξης). Υπό την 28η Μηχανοκίνητη Μεραρχία Πεζικού υπάγονται τo 230ο Μηχανοκίνητο Σύνταγμα Πεζικού με έδρα την Τύμβου, το 28ο Μηχανοκίνητο Σύνταγμα Πεζικού με έδρα τον Μαραθόβουνο, 61ο Σύνταγμα Πεζικού με έδρα την Τρεμετουσιά και το 28ο Σύνταγμα Πυροβολικού με έδρα την Άσσια.

Την 39η Μηχανοκίνητη Μεραρχία Πεζικού με έδρα την Μύρτου και Ζώνη Ευθύνης από τον Άγιο Βασίλειο μέχρι τον Πύργο Τηλλυρίας (δυτικά της Γραμμής Αντιπαράταξης) με τα 14ο και 50ο Μηχανοκίνητα Συντάγματα Πεζικού στην Πεντάγεια και Σκυλλούρα αντίστοιχα, το 49ο Σύνταγμα Πεζικού στην Κάτω Ζώδια και το 39ο Σύνταγμα Πυροβολικού στον Άγιο Βασίλειο.

Την 14η Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία με έδρα την Κυθραία και η οποία διαθέτει με 3 Επιλαρχίες Αρμάτων Μάχης (ΕΜΑ) με διάφορους τύπους αρμάτων (Μ48Α5Τ1-Τ2, Leopard 2A4), 1 Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού (Μ/Κ ΤΠ) και 1 Αυτοκινούμενη Μοίρα Μέσου Πυροβολικού (Α/Κ ΜΜΠ).

ΤΟΥΡΔΥΚ

Την Διοίκηση Δυνάμεων Ασφαλείας (Güvenlik Kuvvetleri Komutanlığı: GKK) γνωστή και ώς ΤΟΥΡΔΥΚ (Τουρκική Δύναμη Κύπρου) μεγέθους Μεραρχίας με έδρα το Μπογάζι. Συγκροτήθηκε το 1976 και περιλαμβάνει 4 Συντάγματα Πεζικού επανδρωμένα από Τουρκοκυπρίους καθώς και τα «Σώματα Ασφαλείας» του ψευδοκράτους.

Ένα Σύνταγμα Καταδρομών με έδρα τη Χαλεύκα και το 109ο Σύνταγμα Πυροβολικού με έδρα την Αγύρτα.

Ακτοφυλακή

Τη Διοίκηση Διοικητικής Μέριμνας με έδρα το Κάτω Δίκωμο και στην οποία υπάγονται οι μοναδες με αποθήκες καυσίμων και πυρομαχικών. Μέσω της υπόψη Διοίκησης ασκείται ο έλεγχος των λιμένων της Αμμοχώστου, Κερύνειας, Καραβοστασίου και των αεροδρομίων Λευκονοίκου, Τύμπου και Κρηνίου (όπου η έδρα του Λόχου Αεροπορίας Στρατού) καθώς και των συστημάτων επιτήρησης εναερίου και θαλάσσιου χώρου με εγκαταστάσεις στον Πενταδάκτυλο (Προφήτης Ηλίας, Καντάρα) και στον Κορμακίτη.

Την Διοίκηση Ακτοφυλακής του ψευδοκράτους με αριθμό περιπολικών σκαφών (γύρω στα 10).

Ναυτικές και αεροπορικές υποδομές

Σημειώνεται ότι οι ναυτικές και αεροπορικές υποδομές που έχουν κατασκευαστεί μετά το 1974 στα κατεχόμενα επιτρέπουν  την ταχεία μεταφορά μεγάλου αριθμού στρατιωτικού προσωπικού και υλικού από τις βάσεις των νότιων και νοτιοανατολικών περιοχών της Τουρκίας, προκειμένου να συντηρήσουν και να υποστηρίξουν τις δυνάμεις τους στην Κύπρο.

Πηγή: SIGMA

Headlines