Η τελευταία εικόνα του Μαρτίνς στις 2:30 τα ξημερώματα, η έμπνευση, η παραίτηση και το… ρεπό

Παγωμάρα. Απογοήτευση. Αμηχανία. Σκυμμένα κεφάλια. Αυτή ήταν η εικόνα στα αποδυτήρια και τους εσωτερικούς χώρους του Γεώργιος Καραϊσκάκης μετά το τέλος του εφιάλτη με τη Μακάμπι Χάιφα. Αλλά καμία έκπληξη. Καμία…έκρηξη για το αποτέλεσμα. Σαν να το περίμεναν.

Σαν ο Ολυμπιακός να υποτάχθηκε χωρίς καν να παλέψει. Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια. Και αυτό είναι το χειρότερο. Με τους ποδοσφαιριστές, αλλά και τον Πέδρο Μαρτίνς να κάνουν ό,τι… δεν έπρεπε, ώστε να πρωταγωνιστήσουν σε μια από τις χειρότερες βραδιές της ιστορίας του συλλόγου.

Ο Μαρτίνς ανέλαβε την ευθύνη για τη βαρύτερη ήττα στην ευρωπαϊκή παρουσία του Ολυμπιακού. Και πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Οι δικές του ιδέες τον καταξίωσαν και των εδραίωσαν ως έναν από τους πλέον επιτυχημένους και κορυφαίους προπονητές στην ιστορία του Ολυμπιακού.

Οι ιδέες, ωστόσο, είτε πάλιωσαν είτε είναι λανθασμένες και παράταιρες με τον Ολυμπιακό είτε απλά… δεν υπάρχουν. Στέρεψαν. Με τις αποφάσεις του πορτογάλου τεχνικού (και) στο παιχνίδι με τους Ισραηλινούς να είναι καταστροφικές.

Στην ουσία, πυροβόλησε τα πόδια του. Ο Ολυμπιακός έχει καιρό που δεν παίζει καλό ποδόσφαιρο. Αρκετές φορές είχε σοβαρούς λόγους για να συμβαίνει αυτό. Αλλά στα προκριματικά, το καλό ποδόσφαιρο είναι δευτερεύον.

Εκείνο που μετράει είναι το πλάνο, η σωματική και πνευματική ετοιμότητα, οι σωστές παρεμβάσεις στη διάρκεια των αγώνων. Η έμπνευση των ποδοσφαιριστών. Στην πράξη, φάνηκε ότι τίποτε από αυτά δεν υπήρχε. Όλα έγιναν λάθος. Και τα λάθη, στο τέλος της ημέρας, δεν τα πληρώνουν τα πρόσωπα, αλλά η ομάδα.

Στο τέλος του αγώνα ο Μαρτίνς δεν μίλησε στους ποδοσφαιριστές του. Επέλεξε να μην πει το παραμικρό. Το μόνο που έκανε ήταν να ακυρώσει το σημερινό ρεπό και να βάλει προπόνηση στο πρόγραμμα, θέλοντας προφανώς να μιλήσει και να αναλύσει τα όσα συνέβησαν στο παιχνίδι. Αλλά πλέον ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος. Ό,τι «έγραψε» δεν ξεγράφει και ο αποκλεισμός είναι σαφές ότι θα φέρει σοβαρές εξελίξεις.

Ο Μαρτίνς ανέλαβε την ευθύνη. Αλλά αρνήθηκε πεισματικά να δεχθεί οποιαδήποτε συζήτηση περί παραίτησης. Μάλιστα, στη συνέντευξη Τύπου χτύπησε και το χέρι στο τραπέζι, θέλοντας να καταστήσει ακόμη πιο σαφές ότι δεν θέλει να μπει σε αυτή τη συζήτηση. Μια συζήτηση, ωστόσο, που ο ίδιος την άνοιξε. Διότι η «ζωή» ενός προπονητή είναι τα αποτελέσματα. Δεν τα πήρε.

Στον Ολυμπιακό, μάλιστα, δεν αρκούν μόνο αυτά. Το καλό ποδόσφαιρο είναι απαραίτητη συνθήκη. Και ο Ολυμπιακός δεν παίζει καλά. Καιρό τώρα. Κάποτε ένας άλλος Πορτογάλος, ο Λεονάρντο Ζαρντίμ, απολύθηκε όντας αήττητος, ακριβώς επειδή το θέαμα που παρουσίαζε το σύνολο δεν ικανοποιούσε. Ούτε τώρα ικανοποιεί…

Κανείς δεν μπορεί να μειώσει όσα έχει πετύχει ο Μαρτίνς στον Ολυμπιακό. Κανείς δεν θα μπορεί να του στερήσει στη θέση στο πάνθεον τον κορυφαίων του συλλόγου. Όσα πέτυχε μπήκαν στο portfolio του και του ανήκουν δικαιωματικά.

Αλλά η τελευταία εικόνα του, κατά την αποχώρηση από το Γεώργιος Καραϊσκάκης, στις 2:30 τα ξημερώματα της Πέμπτης, είναι η απάντηση για το τι μέλλει γενέσθαι. Έφυγε με τη σύζυγό του και τους συνεργάτες του. Αμίλητος, αγέλαστος, αμήχανος. Βυθισμένος στις σκέψεις του. Απογοητευμένος…

Είχε προηγηθεί σχεδόν δίωρη συζήτηση με τους συνεργάτες του στα αποδυτήρια του Γεώργιος Καραϊσκάκης. Και με τον Κριστιάν Καρεμπέ. Συζητήσεις, το περιεχόμενων των οποίων δεν έχει μεγάλη σημασία.

Η σημερινή παρουσία του στο Ρέντη αναμένεται να είναι διαφορετική. Ίσως και αμήχανη. Διότι ο προπονητής πρέπει να βρει τον τρόπο, τα λόγια που θα εμπνεύσουν τους παίκτες. Κάτι που δεν έχει γίνει εδώ και καιρό. Και αυτό είναι ένα πρόβλημα που δεν έχει πολλές λύσεις. Ίσως μόνο μία…

ΥΓ. Ο Πέδρο Μαρτίνς (σωστά) έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη για την τωρινή εικόνα του Ολυμπιακού. Αλλά δεν βγάζει από το κάδρο τους ποδοσφαιριστές. Και αυτό θα καταστεί σαφές προσεχώς…