Πάρις Ψάφος: Ένας επίμονος υποδηματοποιός

«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ελευσίνα. Στα 18 μου ήρθα στην Αθήνα και τα πρώτα χρόνια δούλευα ως μπάρμαν». Με αυτά τα λόγια ξεκινάει την αφήγηση της ιστορίας του Πάρις Ψάφος, ο άνθρωπος που «κεντάει» γυναικεία και αντρικά υποδήματα, καρφάκι-καρφάκι, γαζί-ζαζί.

«Στα 20 μου μπήκα στην ανώτερη δραματική σχολή θεάτρου ΙΑΣΜΟΣ, όπου και σπούδασα υποκριτική. Το 2000 τελειώνοντας τη σχολή, ασχολήθηκα για αρκετά χρόνια με το θέατρο ως ηθοποιός και σκηνοθέτης. Παράλληλα έκανα θεατρικό παιχνίδι κι ασχολήθηκα με παιδιά με αυτισμό. Εκείνη η περίοδος της ζωής μου με διαμόρφωσε, άρχισα να παρατηρώ πολύ τους ανθρώπους και να με ενδιαφέρει η διαφορετικότητα που έχει ο καθένας από εμάς, δε σταμάτησα όμως ποτέ σαν ηθοποιός να δουλεύω και ως μπάρμαν.

• Διαβάστε ακόμα: Ένα ζευγάρι mules με κοινή υπογραφή και made in Greece ταυτότητα

»Περνώντας τα χρόνια και ξεκινώντας η κρίση το 2008, τα πράγματα έγιναν δύσκολα και τότε ένιωσα την ανάγκη για μια αλλαγή. Έψαχνα να στραφώ και σε ένα άλλο επάγγελμα που να είναι παράλληλα και δημιουργικό. Σαφώς υπήρχε πάντα το δίλλημα αν θα άφηνα το θέατρο και τη σκηνοθεσία. Και τελικά η αφορμή για την απόφαση να γίνω υποδηματοποιός ήρθε μέσα από το θέατρο και πιο συγκεκριμένα από το μάθημα ενδυματολογίας – σκηνογραφίας. Μας είχε ζητηθεί τότε να ετοιμάσουμε τα κουστούμια για μια παράσταση, για ένα αρχαίο δράμα, κι εγώ είχα ζητήσει να φτιάξω τα παπούτσια. Θυμάμαι να περπατάω στο δρόμο, όταν είδα ένα παλιό λάστιχο από ένα φορτηγό κι από αυτό έφτιαξα όλα τα σανδάλια. Έπειτα βρήκα μια σχολή στην Αθήνα, όπου πήγα επιφυλακτικά και τελικά έμεινα δυόμιση χρόνια. Τελειώνοντας τη σχολή, πήγα στο Μιλάνο όπου και παρακολούθησα σεμινάρια υποδηματοποιίας κι επεξεργασίας του δέρματος (κοπή, βαφή, φινίρισμα). Έκτοτε ασχολούμαι με το custom made παπούτσι».

-Πώς φτάσατε να σχεδιάσετε τα παπούτσια του Πάνου Κούτρα για την εμφάνισή του στις Κάννες, στην επίσημη προβολή της τελευταίας του ταινίας «Ντόντο»; Πείτε μας την ιστορία.
Τον Πάνο Κούτρα τον ήξερα από παλιά, ήξερα δηλαδή τη δουλεία του, τις ταινίες του και μου άρεσε πάρα πολύ. Για τη συγκεκριμένη συνεργασία με ο προσέγγισε ο Βασίλης Μπαρμπαρίγος. Ο Βασίλης εκτός του ότι είναι ένας βραβευμένος ενδυματολόγος που εκτιμώ πολύ τη δουλειά του, είναι επίσης ένας άνθρωπος που έχουμε συνεργαστεί στο παρελθόν και με έχει βοηθήσει πολύ και στο ξεκίνημά μου. Ήρθε στο εργαστήριο μου, μιλήσαμε για την ταινία και την αποστολή στις Κάννες, μου είπε ότι θα ετοίμαζε τα ρούχα του Πάνου και μου μίλησε για την ιδέα του – τι είχε στο μυαλό του για την εμφάνιση του Πάνου και πως με είχε προτείνει και ήθελε να φτιάξω εγώ τα παπούτσια. Αρχικά μου άρεσε πολύ η ιδέα να δουλέψω ξανά με τον Βασίλη κι έπειτα το κόνσεπτ: το να φτιάξω τα παπούτσια για ένα «κουστούμι» που ουσιαστικά θα είχε σχέση με την ταινία – αφού όλη η εμφάνιση βασίστηκε στα χρώματα του Ντόντο. Κι όλα αυτά για το κόκκινο χαλί. Ξεκινήσαμε να το δουλεύουμε και νομίζω το αποτέλεσμα ήταν αρκετά τολμηρό και του ταίριαξε πολύ.

-Ποια είναι η φιλοσοφία σας πάνω στον σχεδιασμό των υποδημάτων;
Η φιλοσοφία μου είναι να φτιάχνω άνετα και μοναδικά για τον καθένα παπούτσια. Κάθε παπούτσι μου έχει τον δικό του ξεχωριστό παραλήπτη. Όταν φτιάχνω ένα παπούτσι πάντα επηρεάζομαι από τον άνθρωπο που έχω απέναντί μου και κάθε παραλήπτης είναι ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Γι’ αυτό κι έχω επιλέξει να ασχολούμαι αυστηρά με το custom made παπούτσι, γιατί κάθε φορά εμπνέομαι από τον άνδρα, ή τη γυναίκα που έχω απέναντί μου. Το σχέδιο, το υλικό, ο συνδυασμός των υλικών στήνονται όλα εκείνη τη στιγμή στο μυαλό μου, τη στιγμή που μιλάω με τον πελάτη μου.

-Ποιο είναι το στυλ των δημιουργιών σας; Πώς θα το περιγράφατε ο ίδιος;
Elegant, chic, modern, fashionable, trendy, sexy… και μπορώ να συνεχίσω να προσθέτω λέξεις στη λίστα, ή απλά μπορώ να πω ότι μου αρέσουν οι ξενώνες στο πουθενά, τα ταξίδια, το μυστήριο, οι θρησκείες, οι διαφορετικές απόψεις, να μιλάω με αγνώστους, να γνωρίζω καινούργιους ανθρώπους. Όλα αυτά περνάνε στα παπούτσια μου. Κάθε παπούτσι μου θέλω να είναι βγαλμένο από μια ιστορία που έχω φτιάξει.

-Είναι πολυτέλεια τα custom made υποδήματα σήμερα;
Όχι, δεν είναι. Πολυτέλεια στις μέρες μας είναι η ανεμελιά. Πολυτέλεια για τον καθένα μας μπορεί να σημαίνει και κάτι διαφορετικό. Πολυτέλεια για κάποιον μπορεί να είναι ένα πιάτο φαγητό, για κάποιον άλλον ένα ταξίδι, και για κάποιον άλλο ένα ζευγάρι χειροποίητα παπούτσια. Για τον κάθε άνθρωπο η πολυτέλεια μετριέται διαφορετικά.

-Γιατί όλοι νιώθουμε διαφορετικά φορώντας ένα custom made ζευγάρι παπούτσια;
Γιατί είναι κάτι φτιαγμένο μόνο για εμάς. Κι αυτό έχει μια γοητεία, ειδικά σε εποχές όπου κυριαρχεί η μαζική αγορά και η μαζική κατανάλωση. Η αξία ενός αντικειμένου είτε αυτό είναι κόσμημα, είτε ρούχο, είτε παπούτσι που έχει κατασκευαστεί στο χέρι έναντι αυτών που κατασκευάζονται μαζικά είναι διαφορετική. Πόσο μάλλον αν προορίζεται μόνο για εμάς.

View this post on Instagram

A post shared by Paris Psafos (@psafos)

-Πόσο καιρό κάνετε να ολοκληρώσετε ένα ζευγάρι;
Αυτό διαφέρει ανάλογα με την περίπτωση. Μπορεί να χρειαστούν από είκοσι μέρες έως και ενάμισης μήνας για να κατασκευαστεί ένα ζευγάρι παπούτσια. Για παράδειγμα, υπάρχουν παπούτσια που έχουν πιο πολύπλοκο σχέδιο και χρειάζονται ιδιαίτερη κατασκευή, ιδιαίτερες μετρήσεις και παραπάνω από μια πρόβα, κλπ. Επίσης παπούτσια που απαιτούν συνδυασμούς περισσότερων υλικών, ή τα υλικά πρέπει να έρθουν από το εξωτερικό. Όλα αυτά επηρεάζουν το χρόνο κατασκευής.

-Δεν λατρεύετε ιδιαίτερα τα flat παπούτσια στις γυναίκες. Κάνω λάθος;
Μου αρέσουν και τα χαμηλά, αλλά προτιμώ τα ψηλά παπούτσια – δίνουν μια «μουσικότητα» στο σώμα, έναν ρυθμό στην κίνηση. Δεν είναι τυχαίο που ο Αλμοδοβάρ τα έκανε ταινία. Σε εμένα μια γυναίκα φαίνεται πιο ελκυστική πάνω σε ψηλοτάκουνα, πάντα βέβαια ανάλογα με την περίσταση, αλλά αυτό είναι η προσωπική μου άποψη και για άλλους μπορεί να μην ισχύει. Αυτό που έχει πραγματικά σημασία είναι μια γυναίκα με ότι κι αν φοράει να νιώθει άνετα, να νιώθει ο εαυτός της.

-Ποιο είναι το πιο ωραίο σχόλιο που έχετε ακούσει για τα παπούτσια σας;
«Είναι ακριβώς αυτό που είχα στο μυαλό μου».

-Με τι είδος υποδήματα θα βαδίζουμε στο μέλλον;
Να βαδίζουμε ελεύθερα είναι το θέμα, όχι με τι παπούτσια θα βαδίζουμε. Ελπίζω να μη βαδίζουμε με σανδάλια σαν κι αυτά που είχα σχεδιάσει στη δραματική σχολή, από λάστιχα αυτοκινήτου. Με παπούτσια που κάνουν τον καθένα μας αισθάνεται ελεύθερος θα ήθελα να βαδίζουμε στο μέλλον.

*Διεύθυνση καταστήματος: Λέκκα 23-25, Σύνταγαμ

facebook

instagram