Τα μαθηματικά των εμπρησμών

Εντάξει, αυτό που συμβαίνει με τις πυρκαγιές και την ελληνική πολιτεία δεν έχει προηγούμενο. Ή μάλλον έχει στα δικά μας, έξω δεν το πιστεύω. Εχω κατ’ επανάληψιν αναφέρει ότι για κάθε πυρκαγιά που ξεσπάει υπάρχει ένα ποσοστό 10% από τυχαίο γεγονός και το υπόλοιπο 90% οφείλεται σε ανθρώπινο χέρι. Που ηθελημένα ή αθέλητα βάζει τη φωτιά. Εχω επισημάνει επίσης, και το έχω θέσει και στους αρμόδιους υπό τύπον ερωτήματος, γιατί δεν ορίζεται ως ιδιώνυμο έγκλημα ο εμπρησμός. Κάτι απαντήσεις που έλαβα τις καταχωρίζω κάτω από τον γενικό τίτλο «μισόλογα και υπεκφυγές». Διότι είναι προφανές ότι η πολιτεία δεν θέλει να καταστείλει το φαινόμενο. Προσέξτε, τώρα, στοιχεία που η ίδια η Πυροσβεστική ανακοίνωσε, δι’ ενός συμπαθούς κυρίου, εκπροσώπου Τύπου του Σώματος, φέροντος το υπέροχο επίθετο Αρτοποιός: από τις 22/7, λέει, έχουν συλληφθεί για εμπρησμούς 9 άτομα. Μάλιστα. Ποια είναι αυτά τα άτομα; Τι δουλειά κάνουν; Γιατί έβαλαν τις φωτιές; Ποιος είναι πίσω τους; Ποιος τους προμήθευσε (και ουσιαστικά «άναψε») τα εμπρηστικά σύνεργα; Γιατί το έκανε; Σε τι ακριβώς αποσκοπούσε; Υπολογίστηκε ποτέ πόσο μας κόστισε, ως χώρα, πέρα από την ανυπολόγιστη ζημιά στον δασικό πλούτο της, η κινητοποίηση πυροσβεστικών εναέριων μέσων, επίγειων δυνάμεων κ.λπ.;

Εχω την αίσθηση πως όχι. Γιατί πολύ απλά ουδείς μπήκε στον κόπο να κάνει πέντε απλές αριθμητικές πράξεις…

1.500 ευρώ πρόστιμο για μία φωτιά

Τι χρειάζονται οι πράξεις αυτές; Κι αυτό πολύ απλό είναι. Σε έπιασα να έχεις βάλεις φωτιά; Ωραία. Πλην των ποινικών κυρώσεων που θα έχεις, διότι θα σε παραπέμψω αυτόματα στο δικαστήριο με τη διαδικασία του Αυτοφώρου και θα σου ρίξω δέκα χρόνια φυλακή, θα υπολογίσω και πόσο κόστισε η κατάσβεση της πυρκαγιάς που προκάλεσες. Κι αφού τα υπολογίσω όλα (κινητοποίηση εναέριων και επίγειων μέσων, κινητοποίηση πυροσβεστών και αστυνομικών, ενδεχομένως και στρατιωτικών δυνάμεων, κόστος νοσηλείας εκείνων που τραυματίστηκαν επιχειρώντας στη φωτιά συν παροχή άδειας στους τραυματίες να διεκδικήσουν αποζημιώσεις από τον εμπρηστή), στη συνέχεια θα σου στείλω τη «λυπητερή». Εχεις; Θα πληρώσεις. Δεν έχεις; Θα σου κατασχέσω ό,τι περιουσιακό στοιχείο διαθέτεις. Διότι, αφού θα είσαι στη φυλακή, δεν θα έχεις και ανάγκη από κανένα περιουσιακό στοιχείο. Θα τα κατασχέσω λοιπόν μέχρι του ύψους της ζημίας που προκάλεσε η άφρων πράξη σου, και βέβαια όλα αυτά θα τα ανακοινώσω. Δι’ όλων των δυνατών τρόπων και μέσων.

«Ανακοινούται ότι το δικαστήριο επέβαλε στον εμπρηστή της περιοχής τάδε του νομού δείνα ποινή κάθειρξης δώδεκα ετών και διοικητικό πρόστιμο 700.000 ευρώ, για το οποίο διατάχθηκε η ολοσχερής κατάσχεση του συνόλου των περιουσιακών του στοιχείων».

Να δω μετά ποιος θα τολμήσει να ξαναβάλει φωτιά για οποιονδήποτε λόγο.

Είναι κρίσιμο αυτό που προαναφέρω, διότι εδώ η πολιτεία επιεικώς παίζει. Κοροϊδεύει. Τον εαυτό της και εμάς τους υπόλοιπους.

Παράδειγμα πρόσφατο: συνελήφθησαν ένας άνδρας και μια γυναίκα ως εμπρηστές για μια μεγάλη πυρκαγιά που ξέσπασε στη Μάνδρα, μεσοβδόμαδα. Κατά την ανακοίνωση των Αρχών, τους επιβλήθηκε, λέει, διοικητικό πρόστιμο 1.500 ευρώ!!!!!!!!!!!

Συγγνώμη που θα το πω, αλλά αν είμαι εμπρηστής και εξυπηρετώ συμφέροντα, κάθε είδους και κάθε απόχρωσης, και γνωρίζω εκ των προτέρων ότι με ένα εμπριμέ που θα κάψει δέκα ή σαράντα χιλιάδες στρέμματα θα πληρώσω πρόστιμο 1.500 ευρώ, παιδιά, δεν με σταματάει τίποτε. Φωτιά σε όλη τη χώρα θα βάλω!

Η «κακιά στιγμή»

Το άλλο το τρελό που ακούω είναι ότι υπάρχουν, λέει, διαβαθμίσεις στον εμπρησμό, προκειμένου να αποφανθεί η Δικαιοσύνη και να επιβάλει ποινές. Αφορούν το είδος του εμπρησμού. Είναι εμπρησμός εξ αμελείας και είναι και εμπρησμός από πρόθεση. Μάλιστα. Ας αφήσουμε τη δεύτερη εκδοχή, η οποία δεν απαιτεί ιδιαίτερες αναλύσεις. Είμαι εμπρηστής από πρόθεση σημαίνει ότι εξυπηρετώ κάποιες σκοπιμότητες, κάποια συμφέροντα, πληρώθηκα για τη «δουλειά», άρα δεν συζητάμε τίποτε περισσότερο επ’ αυτού.

Πάμε τώρα στην περίπτωση του εμπρησμού εξ αμελείας. Υπάρχει; Εγώ λέω ότι δεν υπάρχει. Διότι τι σημαίνει εμπρησμός εξ αμελείας, επειδή λ.χ. έκαιγε ο νοικοκύρης ξερά χόρτα στην αυλή, αλλά του ξέφυγε η φωτιά και άρπαξε το γειτονικό δάσος; Για να του ξεφύγει η φωτιά και να επεκταθεί στον περιβάλλοντα χώρο πέρα από την αυλή τη δική του, υπάρχουν μερικές προϋποθέσεις, και πιο συγκεκριμένα μία, η πιο σοβαρή: ονομάζεται «καιρικές συνθήκες». Οι οποίες καιρικές συνθήκες αναλύονται σε ξηρασία λόγω υψηλών θερμοκρασιών και ταυτόχρονα δυνατούς ανέμους. Συγγνώμη, θα πρέπει να δηλώνεις βλαξ με περικεφαλαία και εσύ που έβαλες να κάψεις ξερά χόρτα με 8 μποφόρ ανέμους και 40 βαθμούς καύσωνα, και ο δικαστής που δέχεται ότι ο εμπρησμός σου οφειλόταν στην «κακιά στιγμή» (αυτή η «κακιά στιγμή» πόσα έχει χρεωθεί…) και στην αμέλεια που επέδειξες. Γιατί υπ΄ αυτές τις (καιρικές) συνθήκες δεν υφίσταται αμέλεια. Υφίσταται καραμπινάτος αδικαιολόγητος από οτιδήποτε εμπρησμός και πρέπει να πληρώσεις γι’ αυτό. Ακριβά. Σε φυλακή και χρήμα!

Στο ίδιο έργο θεατές

Τις τρεις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες που γιγαντώθηκε το φαινόμενο, ψαχτήκαμε πολύ, πολιτεία, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, παράγοντες γενικώς, ποιοι (μπορεί να) είναι οι εμπρηστές. Πλην των βλακών με ή χωρίς περικεφαλαία, που προανέφερα. Στα τέλη της δεκαετίας του ’70, με τις μεγάλες πυρκαγιές στην Αττική και την Ηλεία, δεν ήταν λίγες οι φορές που αποδόθηκαν σε τούρκους πράκτορες. Το ίδιο συνέβη και στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Κάθε φορά που οι σχέσεις με την Τουρκία έπαιρναν μια δύσκολη τροπή, οι φωτιές αποδίδονταν στη δράση κατασκοπευτικών δικτύων, που ήθελαν να προκαλέσουν οικονομική και πολιτική ζημιά στις ελληνικές κυβερνήσεις. Ακολούθησε μια περίοδος, ειδικά εκεί στα μέσα του ’90, που οι φωτιές, οι φωτιές από εμπρηστές, κυρίως γύρω από αστικά κέντρα, και πιο πολύ στην Αττική, αποδόθηκαν σε οικοπεδοφάγους, ήτοι σε συμφέροντα που ήθελαν να κατακτήσουν δασικές εκτάσεις και να τις πουλήσουν ως οικόπεδα. Οταν η πολιτεία αποφάσισε να ενεργήσει αποφασιστικά, κηρύσσοντας άμεσα τις περιοχές των καμένων αναδασωτέες και άρα αδύνατον να οικοπεδοποιηθούν, άλλαξε το τροπάριο. Τις φωτιές πλέον τις βάζουν κτηνοτρόφοι για να δέρνουν τα λιβάδια τους, βλαμμένοι που ήθελαν να βλέπουν τους πυροσβέστες να παλεύουν με τις φλόγες, κουτοί που έβαζαν φωτιά να κάψουν χόρτα αδιαφορώντας για τους ισχυρούς ανέμους του καλοκαιριού, τέτοια. Και μετά μπήκαν στη ζωή μας οι πολιτικοί εμπρησμοί. Φωτιές για να προκαλέσουν πολιτικό κόστος στην κυβέρνηση. Το επιχείρημα χρησιμοποιήθηκε από την κυβέρνηση Καραμανλή για τις τρομακτικές πυρκαγιές του 2007, επαναλήφθηκε τα επόμενα χρόνια σε πιο ήπια μορφή, και κάποια στιγμή ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ να κρύψει πίσω από την κλιματική αλλαγή την τραγωδία στο Μάτι. Τώρα, αυτό που ψιθυρίζεις ήδη από πέρυσι, από τις φωτιές που κατέκαψαν τη Βόρεια Εύβοια και τη Σάμο, είναι ότι οι εμπρησμοί έχουν πολιτικά χαρακτηριστικά – αυτοί που έβαλαν τις φωτιές θέλησαν ή θέλουν να αποδείξουν ότι το κράτος επί Μητσοτάκη είναι διαλυμένο, ότι δεν λειτουργεί τίποτε, ότι το περίφημο επιτελικό κράτος το οποίο θα συντόνιζε τη δασοπυρόσβεση είναι της πλάκας.

Πού καταλήγουμε; Εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε. Οτι αν η πολιτεία δεν αποφασίσει να πάρει δρακόντεια μέτρα για τους εμπρηστές, κάθε χρόνο θα γινόμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Και θα ανατριχιάζουμε βλέποντας να αφανίζεται ο δασικός μας πλούτος και μαζί περιουσίες, ζωικό κεφάλαιο και – μακάρι, μακάρι, όχι! – ανθρώπινες ζωές…

(Είτε με Στυλιανίδη επικεφαλής της Πολιτικής Προστασίας, είτε με Χαρδαλιά, είτε ο Θεός ο ίδιος να αναλάβει το έργο του συντονισμού…)