Σταύρος Ψυχάρης: Την Πέμπτη 4 Αυγούστου η κηδεία του στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών

Η κηδεία του εκδότη και δημοσιογράφου Σταύρου Ψυχάρη, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 77 ετών, θα γίνει την Πέμπτη 4 Αυγούστου, στις 11:00 π.μ. στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, όπως ανακοίνωσε η ΕΣΗΕΑ.

Ο Σταύρος Ψυχάρης πέθανε ενώ κοιμόταν, σε ηλικία 77 ετών, στο σπίτι του στο Πόρτο Ράφτη, όπου διέμενε τα τελευταία χρόνια.

Διαβάστε επίσης: ΕΣΗΕΑ και ΕΙΗΕΑ σημειώνουν τη μοναδική διαδρομή του στη δημοσιογραφία

Ο Σταύρος Ψυχάρης ήταν Έλληνας εκδότης, δημοσιογράφος και επιχειρηματίας.

Ήταν πρόεδρος του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη (ΔΟΛ) από το 2009 μέχρι το 2017.

Ποιος ήταν ο Σταύρος Ψυχάρης

Ο Σταύρος Ψυχάρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945 και θείος του ήταν ο Κώστας Λουλές, ηγετικό στέλεχος και βουλευτής του ΚΚΕ.

Άρχισε την δημοσιογραφική του καριέρα το 1964 στην αριστερή εφημερίδα «Δημοκρατική Αλλαγή» (ενώ ήταν γραμμένος και στον Ελληνο-Σοβιετικό Σύνδεσμο), για να προσληφθεί κατά της διάρκεια της δικτατορίας ως κοινοβουλευτικός συντάκτης της εφημερίδας «Έθνος».

Από το 1972 εργάστηκε στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη (ΔΟΛ), αρχικά ως δημοσιογράφος και εν συνεχεία ως πολιτικός συντάκτης της εφημερίδας «Τα Νέα». Από το φθινόπωρο του 1983 ήταν διευθυντής της εφημερίδας «Το Βήμα».

Το 1996 διορίστηκε διοικητής του Αγίου Όρους από την κυβέρνηση Σημίτη, θέση που διατήρησε μέχρι το 2001.

Το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, ανέλαβε καθήκοντα γενικού διευθυντή και, από τον Σεπτέμβριο του 2003, του διευθύνοντος συμβούλου και αντιπροέδρου του Ομίλου, που συμμετείχε στο διοικητικό συμβούλιο των εκδοτικών εταιρειών του ομίλου ΔΟΛ.

Ήταν πρόεδρος του Ιδρύματος Λαμπράκη (παλαιότερα Ίδρυμα Μελετών Λαμπράκη), θέση που ανέλαβε μετά το θάνατο του ιδρυτή του ιδρύματος Χρήστου Λαμπράκη το 2009, ενώ εκλέχθηκε πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Ομίλου, αναλαμβάνοντας ο ίδιος, εκτός από την έκδοση του «Βήματος» και την έκδοση της εφημερίδας «Τα Νέα».

Τιμήθηκε στις 20 Ιουνίου 2010 από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως για την προσφορά του κατά την περίοδο που διετέλεσε διοικητής του Αγίου Όρους με το οφίκιο του Μεγάλου Νοταρίου του Οικουμενικού Θρόνου.