Γιατί τόσο απαράδεκτη ανοχή στον συκοφάντη και υβριστή Ακάρ;

Ο όχι μόνον επίδοξος, αλλά και αδιαμφισβήτητος διάδοχος του κοινοβουλευτικού τούρκου δικτάτορα Ερντογάν – σε περίπτωση πραξικοπηματικής συνέχισης του τωρινού καθεστώτος της Τουρκίας – αυτός λοιπόν ο συνεχιστής της νέο-ισλαμικής θεομπαικτικής τουρκικής απολυταρχίας δεν είναι άλλος από τον κομψευόμενο στρατιωτικό καραβανά και υπουργό Άμυνας της Τουρκίας Χουλουσί Ακάρ.

Η από καιρού φημολογούμενη παραπάνω διαδοχή του Ερντογάν προφανώς αποδεικνύει τα πολλαπλά αδιέξοδα του υπό αντικατάσταση πρώην ποδοσφαιριστή της Κωνσταντινούπολης και σημερινού Προέδρου της τουρκικής «δημοκρατίας», στην άσκηση των γεμάτων από αυθαιρεσίες και τυραννία εξουσίας του, όπως:

• Πληθωρισμός (επίσημος) 75% και (ανεπίσημος μέχρι 130%), φυλακές γεμάτες από δημοσιογράφους και αντιφρονούντες διανοούμενους, ουρές πεινασμένων τούρκων για εβδομαδιαίες μερίδες νωπού κρέατος βάρους 150 γραμμαρίων.
• Μετά βίας συγκρότηση των άλλοτε «παλλαϊκών» συγκεντρώσεων για υποστήριξη του Ερντογάν, από χιλιάδες «φερτούς» οπαδούς της Ανατολίας και αυτό γιατί οι πεινασμένοι εύκολα εξεγείρονται ανατρεπτικά…

Ο Ακάρ λοιπόν (που το επώνυμό του μας συνδέει με τα τσιμπούρια) είναι η χειρότερη προθήκη διπροσωπίας και χυδαίου ψεύδους κατά της Ελλάδας. Ορκισμένος υβριστής και συκοφάντης, σε σημείο όχι μόνο να ταυτίζεται αλλά και να υπερβαίνει σε μοχθηρία τον αρχηγό των «γκρίζων λύκων» Ντεβλέτ Μπαχτσελί, που συγκυβερνά με τον Ερντογάν.

Υπουργική τουρκική διπροσωπία. Πρώτα απειλεί και μετά λείχει…

Έτσι, όταν σε σπάνιες περιόδους διακοπής των τουρκικών, κατά της Ελλάδας προκλήσεων, γαληνεύουν τα σωβινιστικά-επεκτατικά μποφόρ των αφηνιασμένων θεομπαικτών ισλαμιστών, ακριβώς τότε οι ημέτεροι υπουργοί Άμυνας και Εξωτερικών μόνο που δεν φιλιούνται στόμα με στόμα με τον Ακάρ, ο τότε συνεπώνυμος με τα τσιμπούρια Ακάρ ανοίγει οχετούς απειλών κατά της κυριαρχίας της Ελλάδας και της Κύπρου. Αποκαλεί «προστασία» των φερτών από την Ανατολία ψευδο-τουρκο-κυπρίων την εισβολή των Αττίλα 1 και 2, το 1974-1975. Και όχι μόνον αυτό, αλλά προδικάζει ότι τα μογγολικής μισοταυτότητας στίφη των αιμοσταγών εισβολέων θα έπρεπε να έχουν καταλάβει όλη την έκταση της Κυπριακής Δημοκρατίας, από τον 16ο αιώνα γιατί όπως ισχυρίζονται αναιδέστατα και κουτοπόνηρα η Κύπρος ήταν τότε σε όλη την επικράτειά της μέρος της Τουρκίας.

Όμως επειδή κάθε παράδοξο και απαράδεκτο φαινόμενο έχει και την ερμηνεία του, ας τελειώνουμε με το φαινόμενο της ατιμωρησίας του Ακάρ. Ποιος στ’ αλήθεια φταίει; «Φταίει το ζαβό το ριζικό μας; / Φταίει ο Θεός που μας μισεί;» όπως απελπισμένος γράφει στους στίχους του ο Βάρναλης; Η απάντηση είναι «Όχι προς Θεού»!

Φταίνε λοιπόν: Όλες οι ημέτερες κυβερνήσεις που δεν έχουν έτσι «για τα μαύρα μάτια» απελάσει ούτε ένα τούρκο διπλωμάτη από την εδώ τουρκική πρεσβεία ή τα προξενεία της Τουρκίας.

Φταίει το ΝΑΤΟ που οπλίζει την Τουρκία με όπλα που στρέφονται κατά της ελληνικής και κυπριακής κυριαρχίας, άρα και της κυριαρχίας του συνόλου των χωρών μελών της ΕΕ.

Φταίνε εκτός από το ΝΑΤΟ και οι συνοδοιπόροι του της ΕΕ, μολονότι έχουν ανακοινώσει κατ’ επανάληψη κυρώσεις που κατά του φασιστικού καθεστώτος Ερντογάν-Μπαχτσελί σε καμιά περίπτωση δεν υλοποίησαν τις εξαγγελίες τους.

Φταίει το Καπιτώλιο των Η.Π.Α. που παρασύρει όμορα κράτη σε αμοιβαίους αλληλοεξοντωτικούς εξοπλισμούς, όχι βέβαια προς όφελος αυτών των κρατών, αλλά των βιομηχανιών όπλων μαζικού θανάτου.

Έτσι δεν είναι κ.κ. της αμερικανο-νατο-ευρωπαϊκής «συμμαχίας»;