Κοροναϊός: Πώς «ξαναζωντάνεψε» τον γυμνισμό

Κατά τη διάρκεια του πρώτου πανδημικού αποκλεισμού το 2020, ο βρετανικός φυσιολατρισμός είδε την ταχύτερη αύξηση νέων μελών από την ίδρυσή του το 1964, και οι αναζητήσεις στο Google για τον όρο «γυμνή ηλιοθεραπεία» αυξήθηκαν κατά 384% κατά τη διάρκεια του εαρινού μίνι καύσωνα του 2020.

Η τωρινή άνθηση του γυμνισμού, λέει η ακαδημαϊκός Annebella Pollen, συγγραφέας του βιβλίου «Nudism in a Cold Climate», «συναντιέται» με την εποχή που πρωτοεμφανίστηκε το κίνημα, δηλαδή μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Διαβάστε επίσης: Η ιστορία του γυμνισμού

«Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και την πανδημία της γρίπης, υπήρχε αυτή η τεράστια όρεξη να βρεθούν νέοι τρόποι ζωής, να εξερευνηθούν νέες κοινωνικές δομές και να νιώσουν ελεύθεροι», λέει η ακαδημαϊκός, στον Guardian.

«Συνδέθηκε έντονα με την υγεία και τη χορτοφαγία και επικεντρώθηκε γύρω από μικρές γυμνές συγκεντρώσεις ή κατασκηνώσεις», λέει η Pollen.

Μέχρι το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, υπολογίζεται ότι υπήρχαν 40.000 «ασκούμενοι» του γυμνισμού στη Βρετανία.

Το χρονικό του κινήματος

Ο «φυσιολατρισμός» έγινε επίσημος όρος μετά τον πόλεμο, εν μέρει σε μια προσπάθεια, όπως σημειώνει η Pollen, να διαχωριστεί η παράδοση από το πορνογραφικό γυμνό και το κίνημα του ελεύθερου έρωτα της δεκαετίας του ’60 (μια διαχωριστική γραμμή που διατρέχει τον φυσιολατρισμό ακόμη και σήμερα, καθώς οι οπαδοί του σπεύδουν να τονίσουν ότι η σεξουαλική διέγερση δεν έχει θέση στη σκηνή του φυσιολατρισμού).

Σήμερα, η παραδοσιακή σκηνή των γυμνιστών εδράζεται γύρω από τα μακροχρόνια, όπως ονομάζονται «Κλαμπ του Ήλιου», όπως το «Spielplatz» στο St Albans (που ιδρύθηκε τη δεκαετία του 1920), παραλίες φιλικές προς τους γυμνιστές, όπως το «Studland» στο Dorset και το «Pedn Vounder» στην Κορνουάλη.

Η Helen Berriman, 46 ετών, από το Bromley, περιγράφει τον εαυτό της ως «μια πανδημική προσηλυτισμένη στον γυμνισμό».

Όταν γνώρισε τον σύζυγό της, Σάιμον, γυμνιστής τα τελευταία 15 χρόνια, εκείνος της ξεκαθάρισε ότι του άρεσε ένας «τρόπος ζωής χωρίς ρούχα», αλλά η Berriman δεν είχε καταλάβει τίποτα.

«Μου φάνηκε λίγο περίεργο. Γύριζα από τη δουλειά και τον έβρισκα στο σπίτι γυμνό στο γραφείο του και κάναμε μια στιβαρή συζήτηση γι’ αυτό και μετά έβγαζε κάτι και αυτό ήταν όλο», παραδέχεται.

Αυτό άλλαξε τον Ιούλιο του 2020, όταν η Berriman, με άδεια από τη δουλειά της συμφώνησε να συμμετάσχει σε μια εκδήλωση που διοργάνωσαν οι ακτιβιστές της εκστρατείας για τον γυμνισμό.

«Ήταν ένα είδος αντίστροφου μαθήματος ζωγραφικής της ζωής, όπου όλοι οι καλλιτέχνες ήταν γυμνοί και εγώ ήμουν το πλήρως ντυμένο μοντέλο», εξηγεί.

Καθώς πόζαρε άρχισε να αισθάνεται «πραγματικά λίγο ανόητη» που ήταν καλυμμένη. Δέκα λεπτά αργότερα, πήρε μια βαθιά ανάσα και γδύθηκε. «Προς μεγάλη μου έκπληξη ο κόσμος δεν είχε σταματήσει και ήμουν γυμνή και ένιωθα πραγματικά πολύ όμορφα».

Τα οφέλη του γυμνισμού

Όσον αφορά τους ισχυρισμούς γύρω από τον γυμνισμό και την ευεξία, φαίνεται ότι οι Γερμανοί έχουν δίκιο.

«Υπάρχει ένας αυξανόμενος όγκος βιβλιογραφίας που δείχνει ότι ο γυμνισμός έχει φυσιολογικά και ψυχολογικά οφέλη», λέει η ακαδημαϊκός και queer γυμνίστρια Dr Helen Bowes-Catton.

«Από τη μείωση της αρτηριακής πίεσης μέχρι τη βελτίωση της αυτοεκτίμησης και τη μείωση των επιπέδων άγχους. Ο κόσμος νομίζει ότι ο γυμνισμός αφορά την επιδειξιομανία, αλλά δεν είναι έτσι. Έχει να κάνει με το πόσο καταπληκτική είναι η αίσθηση να έχεις τον ήλιο και το αεράκι στο δέρμα σου».

Τα μειονεκτήματα του γυμνισμού

Ο ελεύθερος φυσιολατρισμός, επίσης, έχει τα μειονεκτήματά του.

Ορισμένοι φυσιολάτρες, ιδιαίτερα οι γυναίκες φυσιολάτρες, δυσκολεύονται να νιώσουν ασφαλείς σε ένα ανεξέλεγκτο περιβάλλον, οπότε τα παραδοσιακά κλαμπ προσφέρουν έναν ασφαλή χώρο όπου η διαφορετικότητα μπορεί να ανθίσει.

Οι «λέσχες του ήλιου» έχουν συχνά αυστηρούς κανόνες που έχουν θεσπιστεί εδώ και δεκαετίες. Σε άλλους χώρους, επικρατεί μια ανομολόγητη εθιμοτυπία, λέει η Fiona Discombe, μπλόγκερ ταξιδιών γυμνιστών και διευθύντρια του καταφυγίου γυμνιστών Max’s Garden στο Sussex.

«Όταν μιλάς με τους ανθρώπους, πρέπει να μιλάς στα πρόσωπά τους και όχι στα στήθη ή στα μπούτια τους», λέει, «και αυτό μπορεί να χρειαστεί προσπάθεια στην αρχή. Δεν υπάρχει βιντεοσκόπηση ή λήψη φωτογραφιών: τα τηλέφωνα αφήνονται στην πόρτα».