Στις παιδικές κατασκηνώσεις του Δήμου Αθηναίων παιδιά από την Ουκρανία

Δεκάδες παιδιά από την εμπόλεμη Ουκρανία φιλοξενούνται στις παιδικές εξοχές του Δήμου Αθηναίων, μετά από πρωτοβουλία του Κώστα Μπακογιάννη, σε συνεργασία με τις ουκρανικές αρχές.

Μια ανάσα ηρεμίας, ασφάλειας και μια σταγόνα χαράς, μέσα στις εξαιρετικά δύσκολες και άδικες ημέρες που βιώνουν, ξαναβρήκαν τα προσφυγόπουλα της Ουκρανίας στις ανακαινισμένες εγκαταστάσεις του Αγ. Ανδρέα, μαζί με ώρες δημιουργικής απασχόλησης, φροντίδας και ζεστής φιλοξενίας, όπως η Ελλάδα έχει αποδείξει ότι μπορεί να προσφέρει.

• Διαβάστε επίσης: Παιδιά από την Μπούτσα της Ουκρανίας σε κατασκηνώσεις σε όλη τη χώρα

Αυτό το διάστημα, στις κατασκηνώσεις του Δήμου Αθηναίων βρίσκονται δύο αποστολές από την Ουκρανία: μια ομάδα 47 παιδιών και των συνοδών τους από την Μαριούπολη, κατόπιν αιτήματος του προέδρου της Ένωσης Ουκρανικών Πόλεων και δημάρχου Κιέβου κ. Vitaliy Klitschko και μία ομάδα 26 παιδιών και των συνοδών τους σε συνεργασία με το Ελληνο-Ουκρανικό Επιμελητήριο. Στην προηγούμενη κατασκηνωτική περίοδο του Ιουλίου, στις εγκαταστάσεις του Αγ. Ανδρέα έζησαν ένα διάλειμμα από την αγωνία, 60 παιδιά και οι συνοδοί τους, ύστερα από αίτημα του Ελληνο-Ουκρανικού Επιμελητηρίου, καθώς και ακόμα 35 παιδιά με τους συνοδούς τους, μετά από επικοινωνία με τον Γενικό Πρόξενο της Ελλάδας στην Οδησσό κ. Δημήτρη Δόχτση.

«Η μουσική μας κάνει να ξεχνάμε τους τρομακτικούς ήχους»

Τα μικρά παιδιά από την Ουκρανία, σε απόλυτη αρμονία με τα συνομήλικα παιδιά του Δήμου Αθηναίων που βρίσκονται επίσης στις παιδικές κατασκηνώσεις, απολαμβάνουν τα δημιουργικά εργαστήρια, τα παιδαγωγικά παιχνίδια και τις αθλητικές δραστηριότητες που οργανώνουν οι υπεύθυνοι της δομής και, για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, κοιτάζουν τον ουρανό δίχως φόβο.

«Περνάμε πολύ όμορφα εδώ», λέει η Αλίνα στα αγγλικά στην Ελληνίδα φίλη της Αγγελική. «Κάθε βράδυ διασκεδάζουμε. Αισθανόμαστε ασφαλείς. Η μουσική μας κάνει να ξεχνάμε τους τρομακτικούς ήχους που ακούγαμε στη χώρα μας». Όμως η Κατερίνα, ο Ντανίλ, η Αλίνα, ο Βίκτορ, η Καρίνα, ο Ρόμαν, η Μαρία, ο Ιβάν, η Ντάρια και η Ολένα στα παγκάκια κάτω από την τραπεζαρία μοιράζονται πολλές φορές με τους νέους φίλους τους τις εμπειρίες της φρίκης ενός πολέμου, όπου μετέτρεψε τη Μαριούπολη σε «πέτρα και χώμα».

Καθώς ξετυλίγεται η αφήγησή τους και οι δύο ομάδες των παιδιών, Ουκρανών και Ελλήνων, ζουν τις στιγμές με βαθιά συγκίνηση.

«Τις πρώτες πέντε ημέρες εμείς νομίζαμε ότι θα τελειώσει γρήγορα. Ότι δε θα κρατήσει πολύ και δε θα πάθει τίποτα ούτε κάποιος από μας, ούτε η πόλη μας. Δεν μπορούσαμε να βγούμε έξω για να μην πεθάνουμε», μαρτυρούν τα παιδιά από την Ουκρανία στα αγγλικά, προσθέτοντας ότι «το πόσιμο νερό και τα τρόφιμα τελείωναν πάρα πολύ γρήγορα στους ανθρώπους που καθόντουσαν στα υπόγεια και βγαίναμε έξω και προσπαθούσαμε από τη βροχή να μαζέψουμε για να έχουμε να πιούμε Έπρεπε να διασχίσουμε πολλά χιλιόμετρα για να βρούμε νερό, για παράδειγμα σε κάποιο ποτάμι». Ένα άλλο παιδί εξηγεί ότι νόμιζε πως θα φύγουν «για τρεις ημέρες και έτσι πέρασαν έξι μήνες».

Ξεριζώθηκαν από την πατρίδα τους

Οι φράσεις τους είναι καταιγιστικές και δηλωτικές της αδικαιολόγητης και άγριας βίας του πολέμου: «Το πιο τρομακτικό για εμένα ήταν ότι όταν με ξυπνήσανε εκείνη την ημέρα αντί να ακούσω «καλημέρα» μου είπαν ότι ξέσπασε πόλεμος. Άνοιξα τα μάτια και μου φάνηκε από το παράθυρο ότι βρέχει δυνατά». «Γύρω στις 5.30 το πρωί ακούσαμε κάποιους περίεργους ήχους. Ήταν βόμβες». «Δε θα ξεχάσω ποτέ που βομβάρδιζαν και παραλίγο ο αδερφός μου να τραυματιστεί ή και να σκοτωθεί, και μετά βγήκαμε έξω και τρέξαμε για να σωθούμε», λένε τα παιδιά σε κλίμα συγκίνησης.

Ξεριζώθηκαν από την πατρίδα τους και προσπαθούν να διαφυλάξουν λίγη από την παιδικότητά τους, γεννημένα στη Μαριούπολη και πλέον εκτοπισμένα σε άλλες πόλεις της Ουκρανίας σε έναν ατελείωτο αγώνα για ζωή. Ταξίδεψαν επί 2,5 ημέρες με πούλμαν για να φτάστουν στις 31 Ιουλίου στις παιδικές εξοχές του Δήμου Αθηναίων, σε ένα καταφύγιο ανεμελιάς, έστω για λίγο.

Η ζωή πριν το πόλεμο

Θυμούνται τη ζωή τους πριν από τον πόλεμο και την περιγράφουν στους φίλους τους στην Ελλάδα, με λόγια νοσταλγίας: «Εμείς ζούσαμε πολύ ωραία. Πηγαίναμε στο αγαπημένο μας σχολείο. Ήμασταν μαζί με τους φίλους μας. Ήταν τέλεια και όταν ξεκίνησε αυτό, διαλύθηκε σε μικρά κομματάκια. Η ζωή μας ήταν γεμάτη και χαρούμενη. Ήμασταν πολύ ευτυχισμένοι. Υπήρχε σιγουριά, ασφάλεια. Πηγαίναμε στις δραστηριότητες μας, στα σχολεία μας, στους παιδικούς σταθμούς. Είχαμε μία υπέροχη ζωή και μπορούσαμε να προσφέρουμε στον εαυτό μας τα πάντα. Από δω και πέρα όλοι μας μάθαμε να εκτιμάμε αυτά που είχαμε πολύ περισσότερο από ό,τι τότε».

Κι όμως, παρόλες τις δυσκολίες που κανένα παιδί δε θα έπρεπε ποτέ να χρειαστεί να αντιμετωπίσει, δηλώνουν αισιοδοξία για το μέλλον μέσα από τις αθώες τους ψυχές: «Ευελπιστούμε ότι θα τελειώσει κάποια στιγμή ο πόλεμος. Η πόλη θα γίνει ξανά δική μας. Θα ξαναχτιστεί από την αρχή και θα γίνει ακόμα πιο όμορφη από πριν. Θα προσπαθήσουμε να ξεχάσουμε το πριν και να κοιτάμε μπροστά».

Δώρα και γιορτή για το καλωσόρισμα

Ο στόχος ήταν εξ αρχής τα παιδιά από την Ουκρανία να νιώσουν σαν το σπίτι τους, έτσι λοιπόν η η Διεύθυνση Παιδικών Εξοχών διοργάνωσε μια μικρή γιορτή καλωσορίσματος, όπου μοιράστηκαν αναμνηστικά δώρα σε όλα τα παιδιά της αποστολής. Εκ μέρους του δημάρχου Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη, ο οποίος λόγω κορονοϊού δεν μπόρεσε να βρίσκεται εκεί, ο αντιδήμαρχος Νίκος Βαφειάδης σημείωσε ότι «η κατασκήνωση είναι μία εξαιρετική εμπειρία εκπαίδευσης και αναψυχής για όλες και όλους, αλλά όταν γίνεται αντίδοτο στη φρίκη του πολέμου, τότε η φιλοξενία παίρνει ένα εντελώς διαφορετικό νόημα», προσθέτοντας «καλωσορίζουμε με αγάπη και στοργή τα παιδιά από την Ουκρανία στη τρίτη κατασκηνωτική περίοδο και τα διαβεβαιώνουμε ότι θα κάνουμε το παν για να περάσουν ανέμελες και ξέγνοιαστες διακοπές».

Στην εκδήλωση παρευρέθηκε ο γραμματέας B’ της Ουκρανικής Πρεσβείας, αρμόδιος για θέματα Πολιτισμού και Ανθρωπιστικής Βοήθειας Serhii Kravets ο οποίος ευχαρίστησε θερμά τον κ. Μπακογιάννη και τον Δήμο Αθηναίων για την πρωτοβουλία, ενώ η εκδήλωση έκλεισε με τον Εθνικό Ύμνο της Ουκρανίας, καθώς τα παιδιά ανέμιζαν τις σημαίες της χώρας τους υπερήφανα.

Λίγες ώρες μετά, κατά τη διάρκεια της θεματικής βραδιάς «Κατασκήνωση έχεις ταλέντο», όπου όλες οι ομάδες παρουσιάζουν τη συμμετοχή τους, τα παιδιά από την Ουκρανία καταχειροκροτήθηκαν καθώς η έφηβη Αναστασία τραγούδησε «Καλημέρα Ουκρανία, τη φωτιά που είναι στην καρδιά μας πρέπει να ξεχάσουμε, να ξεχάσουμε τη λέξη τρόμος κρατώντας την ελευθερία στα χέρια μας». Το μήνυμα της ελευθερίας ενώνει κάθε άνθρωπο που αγωνίζεται για την πατρίδα του και τα παιδιά της Ουκρανίας έκλεισαν με μια ευχή προς τους Έλληνες φίλους τους: «Να μην περάσετε ποτέ αυτά που περνάμε εμείς».