Σχεδόν ικανοποιημένος δηλώνει ο τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν από την «ενόχληση» της Ελλάδας σε σχέση με το πλωτό γεωτρύπανο της Τουρκίας, Αμπντούλ Χαμίντ Χαν, που ξεκίνησε το ταξίδι του στην Ανατολική Μεσόγειο στις 9 Αυγούστου.

Ένα ταξίδι που συνοδεύτηκε από μία μεγαλειώδη φιέστα, αντάξια ενός «σουλτάνου», όπως μαρτυρά και το όνομα του τέταρτου και πλέον σύγχρονου πλωτού γεωτρύπανου της Τουρκίας, καθώς και των κατακτήσεων που θα ακολουθήσουν την πρώτη του «αναγνωριστική αποστολή».

Διαβάστε επίσης: Τουρκία: Τα μηνύματα της πορείας του γεωτρύπανου Αμπντούλ Χαμίντ Χαν

Η οποία προς το παρόν είναι η γεώτρηση 55 χιλιόμετρα έξω από την τοποθεσία Γκαζί Πασά, στην περιοχή της τουρκικής υφαλοκρηπίδας.

Ε τι κάνει αυτός ο Ερντογάν

Μιλώντας την Πέμπτη στην τελετή για τα εγκαίνια 34 υδροηλεκτρικών σταθμών, ο Ερντογάν αναφέρθηκε στην αποστολή του Αμπντούλ Χαμίντ Χαν.
«Τι κάναμε χθες, προχθές; Κατευοδώσαμε το πλοίο γεώτρησης Αμπντουλχαμίτ Χαν από το (λιμάνι) Τασουτζού της Μερσίνας. Αλλά η Ελλάδα ενοχλήθηκε πολύ. «Ε, τι κάνει αυτός ο Ερντογάν;» είπε. E, ο Ερντογάν δεν κάνει τίποτα. Κάνει τη δουλειά του. Και αυτό το πλοίο είναι το πρώτο στον κόσμο. Είναι ένα γεωτρύπανο», ανέφερε χαρακτηριστικά ο τούρκος πρόεδρος, σύμφωνα με το Ανατολού.

«Για χρόνια δεν μπορούσαμε να νοικιάσουμε πλοίο με τα χρήματά μας για να τρυπήσουμε. Τώρα όμως έχουμε τέσσερα πλοία γεωτρήσεων, έχουμε δύο ερευνητικά πλοία. Τώρα είμαστε δυνατοί, είμαστε δυνατοί!», πρόσθεσε με το δεύτερο καρφί του να απευθύνεται στην εσωτερική αντιπολίτευση της χώρας.

Και δη σε όσους τον κατηγορούν ότι κατασπαταλά δημόσιους πόρους για την πραγματοποίηση ερευνών με τυχοδιωκτικό χαρακτήρα, χωρίς εγγυημένα αποτελέσματα.

Ο στόχος επετεύχθη

Ο Ερντογάν άλλωστε θεωρεί ότι ο στόχος του πέτυχε ακόμα και αν «αυτοπεριορίστηκε» και δεν έστειλε το «Αμπντούλ Χαμίντ Χαν» σε περιοχές που θα ενεργοποιούσαν σενάρια έντασης. Όπως για παράδειγμα σημεία στην περιοχή του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου ή γύρω από το Καστελόριζο.

Επιλογές που θα σήμαιναν παραβίαση περιοχών ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και δικαιοδοσίας, με στόχο την δημιουργία νέων τετελεσμένων στο πλαίσιο του αφηγήματος της «Γαλάζιας Πατρίδας».

Και που θα απαιτούσαν επίσης μία άμεση απάντηση των συμμάχων και εταίρων της Ελλάδας ενάντια στην ρωγμή που θα σήμαινε το εν λόγω σενάριο ότι επιχειρεί η Άγκυρα.

Αντίστοιχα εάν το γεωτρύπανο επιχειρούσε εκ νέου παραβίαση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κυπριακής Δημοκρατίας και δη σε περιοχές που έχουν ορισθεί και αδειοδοτηθεί θαλάσσια οικόπεδα για έρευνες με εταιρείες κολοσσούς να έχουν αναλάβει τα δικαιώματα, η διεθνής κοινότητα δεν θα μπορούσε να παραμείνει σιωπηλή, όπως στο παρελθόν.

Κερδήθηκε η μάχη όχι ο πόλεμος

Ελλάδα και Κυπριακή Δημοκρατία άλλωστε προχώρησαν το προηγούμενο διάστημα σε μία κοινή εκστρατεία «διεθνοποίησης» των τουρκικών προκλήσεων, στη σκιά και της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία με στόχο Αθήνα και Λευκωσία να θωρακιστούν και διπλωματικά απέναντι σε ενδεχόμενη επιθετικότητα της Άγκυρας. Μία θωράκιση που δεν επέτρεπε κενά και όπως φάνηκε είχε αποτελέσματα.

Η πολιτική της Αθήνας και της Λευκωσίας κέρδισαν αυτή τη μάχη, με τον Ερντογάν να αγοράζει επί της ουσίας χρόνο για το σχεδιασμό της ενός σεναρίου πρόκλησης στο πλαίσιο κατάκτησης της Γαλάζιας Πατρίδας, το επόμενο διάστημα.

Ενδεικτικές είναι και οι αναφορές του γερμανικού Τύπου την Τετάρτη, με το ZDF να υπογραμμίζει ότι «στην πραγματικότητα, αυτό που ενδιαφέρει τον Τούρκο Πρόεδρο, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι η επιβολή των διεκδικήσεων της Τουρκίας ως περιφερειακής δύναμης, ειδικά εις βάρος της γειτονικής Ελλάδας.

Πρόκειται για τα οικονομικά πλεονεκτήματα από την εκμετάλλευση πιθανών κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου, για την κυριαρχία επί πολλών ελληνικών νησιών του Αιγαίου στα ανοικτά των τουρκικών ακτών και για την ελληνοτουρκική σύγκρουση για το νησί της Κύπρου, η οποία δεν έχει επιλυθεί εδώ και εξήντα χρόνια»».

Ενώ και η Süddeutsche Zeitung τόνιζε ότι «η «Γαλάζια Πατρίδα» είναι ένας πολιτικά φορτισμένος όρος που χρησιμοποιεί η Τουρκία στο πλαίσιο της διεκδίκησης μεγάλων τμημάτων του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσόγειο».

Το ZDF τονίζει άλλωστε ότι το μήνυμα του Ερντογάν «προς τα κράτη, με τα οποία εξακολουθεί να συνδέεται στο ΝΑΤΟ, αλλά που δύσκολα θα τα περιέγραφε ως εταίρους του είναι ότι η Τουρκία ακολουθεί το δικό της δρόμο. Εκεί που βολεύει την Άγκυρα και της αποφέρει πλεονεκτήματα θα συντάσσεται με τους εταίρους της. Και όπου δεν την βολεύει θα αποφασίζει χωρίς να λαμβάνει υπόψη τους εταίρους της ή θα λαμβάνει αποφάσεις εναντίον τους».

Μετρώντας αντιδράσεις

Ο τούρκος πρόεδρος επί της ουσίας με την προπαγάνδα που προηγήθηκε της εξόδου του Αμπντούλ Χαμίντ Χαν από το λιμάνι της Μερσίνας μετρούσε ποιες θα μπορούσε να είναι οι αντιδράσεις της Δύσης σε ενδεχόμενη αποστολή του γεωτρύπανου σε περιοχές της Ελλάδας ή της Κύπρου.

Και σε αυτή τη φάση που η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία απαιτεί ενότητα στο ΝΑΤΟ, μηδενικές προκλήσεις μεταξύ συμμάχων και αποχή από ενέργειες που μπορεί να φέρουν ρωγμές στη Συμμαχία, μία κίνηση τέτοιου τύπου θα είχε για τον ίδιο πολύ μεγαλύτερο κόστος παρά τα κέρδη που θα μετρούσε.

Αναλυτές εκτιμούν ότι η  «αυτοσυγκράτηση» Ερντογάν θα τελειώσει το επόμενο διάστημα. Το πρώτο ορόσημο για την κλιμάκωση θεωρούνται οι ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ το Νοέμβριο οπότε και εκτιμάται ότι ο τούρκος πρόεδρος θα κάνει το επόμενο βήμα κλιμακώνοντας τη ένταση πιθανότατα μέσω της αποστολής του γεωτρύπανου στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ενώ όπως εκτιμάται το σενάριο της υψηλής έντασης υποστηρίζεται ότι θα εκδηλωθεί με ορίζοντα το 2023 και όσο πλησιάζουμε προς τις τουρκικές εκλογές.

Headlines