Το «Google Μaps» τους… εξαφάνισε από τον χάρτη

Η 27χρονη Darian Aspinall μαζί με την μητέρα της και τα δύο παιδιά της είχαν ξεκινήσει το ταξίδι τους για την Αδελαΐδα.

Το πρωί της περασμένης Κυριακής αναχώρησαν από το ξενοδοχείο «Noccundra Hotel» του Queensland με προορισμό την Αδελαΐδα, αλλά σύντομα διαπιστώθηκε ότι χάθηκαν τα ίχνη τους. Ευτυχώς η κινητοποίηση της Αστυνομίας για την ανεύρεση της οικογένειας ήταν άμεση.

Τελικά μετά από 48 ώρες, ένα ελικόπτερο εντόπισε τέσσερις ανθρώπους στη μέση του πουθενά της αυστραλιανής ερήμου να κυματίζουν τα ρούχα τους και να κάνουν χειρονομίες για τον εντοπισμό τους από τον πιλότο.

Προς μεγάλη τύχη των δύο γυναικών και των ανήλικων παιδιών, οι αρχές τους εντόπισαν ακριβώς την στιγμή που οι προμήθειες τους σε νερό και φαγώσιμα είχαν τελειώσει.

Πώς το «Google Maps» τους έβαλε στο… πουθενά

Όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, η οδηγός του αυτοκινήτου χρησιμοποιούσε τους χάρτες της Google και υπάκουε πιστά στις εντολές του προγράμματος, για να φτάσει στην Αδελαΐδα.

Όμως, στην πορεία το σύστημα την οδήγησε έξω από τον αυτοκινητόδρομο, και έπειτα σε έναν χωματόδρομο. Η 27χρονη πάσχιζε να κινηθεί στο δρόμο αυτό με το SUV της, ώσπου τελικά κόλλησε στο σαθρό έδαφος στη μέση του πουθενά.

Ούτε τα κινητά τηλέφωνα, όμως δεν στάθηκαν σύμμαχοι στην περιπέτεια των δύο γυναικών, καθώς δεν είχαν σήμα σε εκείνο το σημείο για να ειδοποιήσουν τις Αρχές.

Έτσι, αποφάσισαν να βγουν από το αυτοκίνητο και περπατώντας να αναζητήσουν βοήθεια, όμως σύντομα συνειδητοποίησαν ότι δεν υπήρχε πουθενά κοντά… πολιτισμός – και αποφάσισαν να επιστρέψουν στο αυτοκίνητό τους.

Κι όμως το «Google Maps» δείχνει δρόμους που δεν υπάρχουν

Μετά τη διάσωση της οικογένειας, η τοπική αστυνομία επιβεβαίωσε ότι το Google Maps ήταν αυτό που έστειλε την οδηγό στο χωματόδρομο. Συνεπώς, η ευθύνη για το συμβάν επιρρίφθηκε στο λογισμικό. Για το οποίο πρόσφατα αποκαλύφθηκε και ένα ακόμα λάθος: η ύπαρξη δρόμων που δεν υπάρχουν.

Εδώ υπάρχει όμως κι ο αντίλογος που υποστηρίζει ότι τα συστήματα πλοήγησης προσπαθούν διαρκώς να βρουν τη συντομότερη ή την πιο οικονομική διαδρομή ανάμεσα σε δύο σημεία.

Έτσι αφήνουν στην ευθύνη του οδηγού να αποφασίσει αν το αυτοκίνητό του επιτρέπει την κίνηση στους δρόμους αυτούς. Δεν έχουν ιδέα τι αυτοκίνητο οδηγεί κανείς, και σε τι κατάσταση είναι ο δρόμος.

Κατά συνέπεια, η περιπέτεια αυτής της αυστραλιανής οικογένειας δείχνει ότι ο οδηγός πρέπει ανά πάσα στιγμή να σκέφτεται αν ο δρόμος που του προτείνει το σύστημα πλοήγησης είναι ασφαλής ή όχι – και αν δεν είναι να επιλέγει μια εναλλακτική διαδρομή, ακόμα κι αν αυτή είναι μεγαλύτερη.