Ο πρώτος μαύρος χορευτής κλακέτας στην αμερικανική τηλεόραση κυνηγήθηκε από τους ρατσιστές του Νότου

Χορευτής με αξιοσημείωτη δεξιοτεχνία, ο Arthur Duncan ήταν ο πρώτος μαύρος που προσλήφθηκε ως τακτικός χορευτής στις εκπομπές της πρώιμης τηλεόρασης. Διασκέδαζε χιλιάδες τηλεθεατές κάθε εβδομάδα με τις παραστάσεις του και θάμπωνε χιλιάδες άλλους με τις ζωντανές του εμφανίσεις. Και το ξεκίνημά του έγινε εν μέρει χάρη στην Μπέτι Γουάιτ.

Τη δεκαετία του 1950, η εκπροσώπηση στην τηλεόραση ήταν ακόμα ένα αμφιλεγόμενο θέμα και οι «φύλακες» της βιομηχανίας δεν ήταν καν πρόθυμοι να έχουν γυναίκες να διευθύνουν εκπομπές. Έτσι, ήταν ένα μικρό πραξικόπημα όταν η Μπέτι Γουάιτ απέκτησε τη δική της εκπομπή το 1954 με πλήρη δημιουργικό έλεγχο.

• Διαβάστε επίσης: Φρεντ Αστέρ: Ο αιθέριος χορευτής που δημιούργησε το κινηματογραφικό μιούζικαλ

Μη χάνοντας την ευκαιρία, η Γουάιτ προσέλαβε αμέσως τον Ντάνκαν για να χορέψει στο The Betty White Show, το οποίο προβαλλόταν από το NBC στο Λος Άντζελες. Αλλά ακόμη και στην Καλιφόρνια, η τακτική παρουσία του Ντάνκαν στην εκπομπή προκάλεσε επικρίσεις. Και αυτές κλιμακώθηκαν μόλις το NBC έβγαλε την εκπομπή σε εθνικό επίπεδο, με τους τηλεθεατές του Νότου να απειλούν να μποϊκοτάρουν το δίκτυο αν η Γουάιτ δεν απομάκρυνε τον μαύρο χορευτή από το πρόγραμμα.

Photo: Public Domain

Παρόλο που το NBC ακύρωσε τελικά την εκπομπή της Γουάιτ, ο Ντάνκαν είχε γίνει αστέρι. Σύντομα μετακόμισε στο The Lawrence Welk Show το 1964, όπου παρουσιαζόταν κάθε εβδομάδα μέχρι το 1982 ως «ο άνθρωπος που κρατά ζωντανό τον χορό κλακέτας».

Γεννημένος στις 25 Σεπτεμβρίου 1933 στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια, ο Άρθουρ Ντάνκαν είχε από πολύ μικρή ηλικία την τάση να ασχολείται με τη ζωή του καλλιτέχνη. Ήταν 13 ετών όταν εντάχθηκε στο χορευτικό κουαρτέτο του McKinley Junior High School και άρχισε να μελετά από τον διάσημο χορογράφο Nick Castle.

Ωστόσο, ο Ντάνκαν για χρόνια θεωρούσε ότι το όνειρό του να γίνει καλλιτέχνης ήταν πολύ τραβηγμένο. Έτσι, σε ηλικία 18 ετών, γράφτηκε στο Pasadena City College για να σπουδάσει φαρμακευτική. Όμως η σκηνή τον καλούσε και τελικά εγκατέλειψε το πανεπιστήμιο για να ασχοληθεί με τον χορό κλακέτας επαγγελματικά.

Ο Arthur Duncan εμφανιζόταν όπου μπορούσε. Και στα 21α γενέθλιά του, είχε τραβήξει το βλέμμα της πρωτοπόρου της τηλεόρασης Μπέτι Γουάιτ.

Η Γουάιτ είχε ήδη περάσει χρόνια προσπαθώντας να μπει στον κινηματογράφο και την τηλεόραση και τελικά κατάφερε να γίνει συμπαρουσιάστρια του talk show Hollywood on Film το 1949 – και έφυγε μόνο για να ξεκινήσει τη δική της εταιρεία. Με τον νεοαποκτηθέντα δημιουργικό έλεγχο, η Γουάιτ δημιούργησε μια κωμική σειρά που της χάρισε μια υποψηφιότητα Emmy ως καλύτερης ηθοποιού. Ήταν το πρώτο βραβείο σε μια εντελώς νέα κατηγορία.

Με σημαντική επιρροή, ανέπτυξε το δικό της βαριετέ το 1954 και δεν έχασε χρόνο δίνοντας ευκαιρίες σε ταλαντούχους καλλιτέχνες. Σε αυτούς συμπεριλαμβανόταν και ο νεαρός χορευτής κλακέτας Άρθουρ Ντάνκαν, ο οποίος θα γινόταν ο μοναδικός μαύρος άνδρας στο πρόγραμμα.

«Απλώς υπερασπίστηκε τα πιστεύω της», δήλωσε ο Ντάνκαν. «Αυτό έλυσε τα πάντα εκείνη την εποχή».

Οι ικανότητες του Άρθουρ Ντάνκαν στο χορό κλακέτας ήταν αδιαμφισβήτητες. Ως παραγωγός της δικής της εκπομπής, η Γουάιτ αποφάσισε να δώσει στον Ντάνκαν μια εθνική πλατφόρμα για να μοιραστεί αυτές τις ικανότητες με την υπόλοιπη χώρα.

Αλλά η πρώτη του εμφάνιση ήταν κάτι παραπάνω από αρκετή για τους ρατσιστές του Νότου ώστε να απειλήσουν το NBC με μποϊκοτάζ αν συνέχιζε να είναι μέρος του προγράμματος. Αλλά η Γουάιτ δεν συνθηκολόγησε, λέγοντας στους επικριτές της: «Λυπάμαι, αλλά παραμένει. Ζήστε με αυτό». Στη συνέχεια, έδωσε στον Ντάνκαν ακόμα περισσότερο χρόνο προβολής όταν εμφανίστηκε στην εκπομπή άλλες δύο φορές.

«Ήμουν στην εκπομπή και είχαν κάποιες επιστολές από το Μισισίπι και αλλού ότι ορισμένοι σταθμοί δεν θα μετέδιδαν την εκπομπή αν μου επιτρεπόταν να παραμείνω εκεί», θυμάται ο Ντάνκαν.

«Λοιπόν, η Μπέτι έγραψε ως απάντηση: «Περιττό να πω θα χρησιμοποιούμε τον Άρθουρ Ντάνκαν σε κάθε ευκαιρία»».

Ο Arthur Duncan στο Τhe Lawrence Welk Show

Παρόλο που το The Betty White Show ακυρώθηκε μέσα σε ένα χρόνο λόγω χαμηλών ποσοστών τηλεθέασης που οφείλονταν στο NBC που άλλαζε συνεχώς την ώρα προβολής του, η νέα εθνική προβολή του Arthur Duncan οδήγησε σε ανεκτίμητες νέες ευκαιρίες.

Τον Δεκέμβριο του 1957, έγινε ο πρώτος μαύρος που εντάχθηκε στον 100μελή θίασο του Bob Hope για να περιοδεύσει σε στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο. Ο Duncan εμφανίστηκε μαζί με αστέρες όπως η ηθοποιός Jayne Mansfield, ο τραγουδιστής Jerry Colonna, η κωμικός Hedda Hopper και η ορχήστρα Les Brown σε μέρη όπως το Pearl Harbor, η Κορέα, η Okinawa και το Guam.

Μετά την περιοδεία στον Ειρηνικό, ο Duncan πέρασε αρκετά χρόνια εμφανιζόμενος σε αμέτρητους χώρους σε όλη την Ευρώπη. Στη συνέχεια, το 1964, τον εντόπισε ο Sam Lutz, ο διευθυντής του The Lawrence Welk Show, και τον κάλεσε ως καλεσμένος. Δεν άργησε να έρθει μια μόνιμη θέση στη «μουσική οικογένεια» του σόου.

Photo: YouTube

Ο Ντάνκαν εμφανίστηκε στο The Lawrence Welk Show για σχεδόν 20 χρόνια, γεγονός που τον έκανε τον πρώτο μαύρο μόνιμο παρουσιαστή σε ένα βαριετέ. Συνήθως εκτελούσε ένα σόλο πρόγραμμα ανά επεισόδιο, με μουσική επένδυση από την ορχήστρα Lawrence Welk, αλλά επίσης συχνά χόρευε με τους ομότιμους του Bobby Burgess και Jack Imel.

Παρ’ όλα αυτά, ως το μοναδικό μαύρο μέλος του καστ, η εκπομπή αποτελούσε επίσης έναν μοναδικό κίνδυνο για τον Ντάνκαν, σύμφωνα με την ιστορικό του χορού Constance Valis Hill:

«Σε μια εποχή κατά την οποία μαύροι και λευκοί δεν κρατούσαν καν το χέρι, πόσο μάλλον να φιλιούνται μεταξύ τους σε τηλεοπτικές εκπομπές εθνικής εμβέλειας, ο Ντάνκαν εθεάθη συχνά να στέκεται στο παρασκήνιο, προσπαθώντας πολύ σκληρά να μη φαίνεται ότι ήταν «μαζί» με κάποια από τις γυναίκες της εκπομπής».

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν το The Lawrence Welk Show σταμάτησε, αυτή η εποχή είχε τελειώσει. Και ο Ντάνκαν όχι μόνο είχε καταφέρει να χτίσει μια επαγγελματική καριέρα από την τέχνη του, αλλά είχε γίνει τόσο διάσημος που ο Φράνσις Φορντ Κόπολα τον έβαλε στο καστ για την ταινία The Cotton Club το 1984.

Μια κληρονομιά μαύρης αριστείας

Σε ένα ενθαρρυντικό παράδειγμα της ζωής που κλείνει τον κύκλο της, ο 55χρονος Άρθουρ Ντάνκαν χόρευε ακόμα κλακέτες όταν ο γιος του πρώην μέντορά του τον πλησίασε με ένα σχέδιο. Ο Nick Castle Jr. είχε γίνει σκηνοθέτης και ζήτησε από τον Duncan να χορέψει την ταινία του 1989 Tap, στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Sammy Davis Jr. Ο Duncan ένιωσε δικαίωση, αλλά οι διακρίσεις του δεν τελείωσαν εκεί.

Τιμήθηκε το 2004 και το 2006 στο Tap Extravaganza της Νέας Υόρκης και στο 15ο ετήσιο φεστιβάλ χορού κλακέτας του Σεντ Λούις. Ωστόσο, ήταν κατά τη διάρκεια μιας εμφάνισής του στην εκπομπή Little Big Shots του Steve Harvey: Forever Young το 2017 που ο Duncan αισθάνθηκε πραγματικά ευλογημένος – όταν η Betty White τον εξέπληξε στη σκηνή.

«Είμαι έτοιμος να φύγω τώρα», αστειεύτηκε καθώς η Γουάιτ πλησίαζε. «Ελπίζω να έχουμε την ευκαιρία να τα πούμε μετά το τέλος αυτού του πράγματος».

«Το ελπίζω. Δεν τηλεφωνείς ποτέ», απάντησε η Γουάιτ. «Δεν μου ζητάς ποτέ να βγούμε».

Ήταν η πρώτη φορά μετά από 60 και πλέον χρόνια που ο Άρθουρ Ντάνκαν και η Μπέτι Γουάιτ εμφανίστηκαν μαζί ξανά στη σκηνή.

Το 2020, το American Tap Dance Foundation έβαλε τον Duncan στο International Tap Dance Hall of Fame. Και μέχρι σήμερα, ο 88χρονος χορεύει κλακέτες όταν έχει κέφια.