Αυτή η χώρα δεν μπορεί να ξεχνάει ότι κάποτε στη θέση αυτού του παιδιού στον Εβρο ήταν τα δικά της. Τότε που οι δικές της μάνες κρεμιόντουσαν από τις βάρκες και γονάτιζαν στο χώμα για να κλάψουν τα παιδιά τους.
Μέρες Αττίλα ΙΙ στην Κύπρο. Μέρες μνήμης. 48 χρόνια από την τουρκική εισβολή. Τα λόγια του παππού μου είναι πάντα στο μυαλό μου. Η προδοσία. Πώς αφήσανε το σπίτι μας. Το μίσος. Αυτό που έζησα κι εγώ και θύμιζε μετεμφυλιακή περίοδο, γιατί αυτοί που μας πρόδωσαν ήταν οι δικοί μας. Οχι οι ξένοι. Οι αγριότητες. Το αίμα. Η προσφυγιά. Πλησιάζει και η επέτειος της Μικρασιατικής Καταστροφής. 100 χρόνια. Ταινίες. Θεατρικά. Βιβλία. Πόσοι προσπάθησαν να περιγράψουν τη φρίκη των ημερών. Τις ευθύνες. Τη στάση των «συμμάχων». Το δράμα της «ανταλλαγής πληθυσμών». Την προσφυγιά. Σαν μια κατάρα αυτή η ιστορία που επαναλαμβάνεται… Το 1922, το 1955, το 1974… Και πάντα οι πρόσφυγες να φτάνουν με ένα «ωχ» στην ψυχή σε μια νέα «πατρίδα» και να βρίσκουν ξενιτιά και πόνο. Ακόμα και στη «μητέρα-πατρίδα».
Αυτή η χώρα έχει ιστορία στον ξεριζωμό. Δεν έχει μόνο προσφυγιά. Εχει και μετανάστες. Από τις αρχές του 20ού αιώνα. Μετά τον Εμφύλιο. Το ’60. Το 2012. Ακόμα και σήμερα. Σαν ανειδίκευτοι εργάτες στην Αμερική. Κάποιοι νόμιμοι, κάποιοι «παράνομοι». Σαν εργάτες με «κλειστά συμβόλαια» – οι δούλοι του 20ού αιώνα – στα εργοστάσια της Γερμανίας, στα ορυχεία του Βελγίου. Σαν κυνηγημένοι από το πολιτικό καθεστώς. Μετανάστες μέχρι να γεράσουν. Και όλοι αυτοί να γυρνάνε στην Ελλάδα και να λένε «Εγώ είμαι. Δεν με γνώρισες;». Ακόμα θυμάμαι εκείνες τις αγκαλιές. Με τους ανθρώπους που εγώ δεν ήξερα αλλά εκείνοι με αγαπούσαν. Από ανθρώπους που μαθαίναμε ότι είναι οικογένεια από τις φωτογραφίες. Με τα σημάδια από τη δουλειά να τους γονατίζουν.
Σε μια χώρα με τόσο ξεριζωμό δεν ταιριάζει ο Εβρος. Σε μια χώρα που μιλάει για προσφυγιά το να πεθαίνει ένα παιδί στον Εβρο – ή να πνίγεται στο Αιγαίο – είναι η μεγαλύτερη ντροπή. Η Τουρκία εργαλειοποιεί το Μεταναστευτικό, ναι. Αλλά μια χώρα με τόσο ξεριζωμό δεν μπορεί να επιτρέπει να την εργαλειοποιεί η ΕΕ. Να τη μετατρέπει σε φράχτη θανάτου. Αυτή η χώρα δεν μπορεί να ξεχνάει ότι κάποτε στη θέση αυτού του παιδιού στον Εβρο ήταν τα δικά της. Τότε που οι δικές της μάνες κρεμιόντουσαν από τις βάρκες και γονάτιζαν στο χώμα για να κλάψουν τα παιδιά τους.
H γενιά των ενοικιαστών ή Generation Rent, αναγκάζεται να πληρώνει ως και το 60% ενός μέσου μισθού για όλο και πιο μικρά διαμερίσματα. Ο ένας στους τέσσερις δυσκολεύεται να πληρώσει το νοίκι.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Νέα σημαντικά στοιχεία στην διάθεση των Αρχών και πιθανός νέος κύκλων συλλήψεων για παλιές ένοπλες επιθέσεις, μετά τον εντοπισμό της γιάφκας στο Παγκράτι. «Δεν έχω καμία σχέση με το διαμέρισμα των Αμπελοκήπων» αναφέρει ο 31χρονος αντιεξουσιαστής.
Αν θέλεις να μείνεις σε φόρμα, αλλά βλέπεις ότι ο χρόνος δεν σου περισσεύει, υπάρχουν και μερικοί εύκολοι τρόποι για να το πετύχεις: όπως η μέθοδος 6-6-6.
Πλησιάζουν οι εσωκομματικές εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ και στην Κουμουνδούρου οι μηχανές δουλεύουν στο φουλ. Τις τελευταίες κινήσεις στην σκακιέρα κάνουν οι υποψήφιοι για την προεδρία.
Ο Σάσα Βεζένκοφ ξεκίνησε την αποθεραπεία για τον τραυματισμό που υπέστη στο δάχτυλο του αριστερού ποδιού και που θα τον κρατήσει εκτός για δύο εβδομάδες.
«Είναι που αγαπάω ρε παιδί μου...» λέει ο Λάκης Λαζόπουλος όταν η ερώτηση αφορά το MEGA στο οποίο επιστρέφει με το Αλ Τσαντίρι Νιους. «Είναι για μένα μνήμη, ζωή, χαρά»
Μετά το «δεν είμαι Πασόκα δεν είμαι ούτε ΚΚΕ» του Σαββόπουλου, έρχεται το «Ούτε ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ΚΚΕ» που λέει ο Λάκης Λαζόπουλος όταν καλείται να επιλέξει και το ύφος του είναι... όλα τα λεφτά.
