«Γέννησα στη Γερμανία με διαφορά 10 ετών – Τι έμαθα για την υγειονομική περίθαλψη και τη μητρότητα»

Η Sharmaine Lovegrove, με καταγωγή από το Λονδίνο, πριν από αρκετά χρόνια πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει την πόλη της και να μετακομίσει στο Βερολίνο, προκειμένου να κάνει τα όνειρά της πραγματικότητα… Να ανοίξει ένα βιβλιοπωλείο και να δημιουργήσει τη δική της οικογένεια.

Και τα κατάφερε! Σήμερα, έχει τρία παιδιά και νιώθει δικαίωση που τότε τα άφησε όλα πίσω της και έκανε μια νέα αρχή στη Γερμανία.

• Διαβάστε επίσης: Σοκ από το Facebook: «Κατέδωσε» κοπέλα που ήθελε να κάνει έκτρωση

«Ήταν όλοι δίπλα μου»

Η ίδια αφηγείται στον Guardian την ιστορία της και εξομολογείται όσα έζησε κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης της αλλά και αφού γέννησε.

Όπως λέει: «Έμεινα έγκυος στο πρώτο μου παιδί, σε ηλικία 29 ετών, λίγο μετά τον γάμο μου και ένα χρόνο αφότου είχα μετακομίσει στο Βερολίνο μετά την εκλογή του Μπόρις Τζόνσον ως δημάρχου του Λονδίνου. Ένιωθα ότι θα ζημίωνε την πόλη μου και ότι θα την έκανε άπληστη. Η αύξηση του κόστους ζωής στο Λονδίνο σήμαινε ότι αυτά που πίστευα ότι θα είχα ως Λονδρέζα τρίτης γενιάς δεν ήταν εφικτά».

Για Sharmaine Lovegrove ήταν παιδικό της όνειρο να ανοίξει ένα βιβλιοπωλείο και να κάνει παιδάκια. Το Βερολίνο «πραγματοποίησε» και τις δύο ευχές της.

«Ήμουν τυχερή που η εγκυμοσύνη μου κύλησε ομαλά, και το δημόσιο σύστημα ασφάλισης υγείας στη Γερμανία μου κόστισε το ίδιο με αυτό που θα πλήρωνα σε εισφορές ασφάλισης στο Ηνωμένο Βασίλειο. Στο πρόγραμμά μου περιλαμβανόταν μια μηνιαία εξέταση με τον γυναικολόγο μου, καθώς και άλλες σημαντικές εξετάσεις. Έτσι, όταν γέννησα το παιδί μου ήξερα τα πάντα γι’ αυτό», περιγράφει.

Και προσθέτει: «Ο γιατρός μου με φρόντιζε και ήταν συνεχώς δίπλα μου. Όταν στις έξι εβδομάδες η εξέταση έδειξε δύο ωάρια, μου είπε να μην ενθουσιάζομαι καθώς το ένα ωάριο μπορεί να χαθεί, κάτι που ήταν ανησυχητικό. Επέλεξα να πάω και σε μια μαία, η οποία πληρώθηκε από την ασφάλειά μου. Όταν έφερα στον κόσμο τον γιο μου η ευτυχία μου ολοκληρώθηκε».

Όσο για το μαιευτήριο; «Ήταν υπέροχο. Με επιπλέον 500 ευρώ είχα δικό μου δωμάτιο που έμοιαζε περισσότερο με δωμάτιο ξενοδοχείου. Ο σύζυγός μου μπορούσε να μείνει μαζί μου. Οι νοσοκόμες μας έδειξαν πώς να φροντίζουμε το μωρό μας και το έπαιρναν ώστε να μπορώ να ξεκουραστώ. Μετά από πέντε ημέρες επιστρέψαμε στο σπίτι έτοιμοι να ξεκινήσουμε τη ζωή μας ως τριμελής οικογένεια».

«Στο Λονδίνο δεν μου έδιναν σημασία»

Κάποια στιγμή η Sharmaine Lovegrove, ο σύζυγός της και ο γιος τους θέλησαν να επιστρέψουν στο Λονδίνο. Ωστόσο, η πρωτεύουσα τους απογοήτευσε.

«Όταν ο γιος μας ήταν να ξεκινήσει το δημοτικό σχολείο, επιστρέψαμε στο Ηνωμένο Βασίλειο για να επανασυνδεθούμε με την οικογένειά μας και να ασχοληθούμε με την καριέρα μας. Ήταν υπέροχο να επιστρέφουμε στην πόλη μας και να μεγαλώνουμε το παιδί μας στους δρόμους και τα πάρκα όπου είχαμε παίξει και εμείς. Αυτό όμως που δεν ήταν άνετο, ήταν οι συζητήσεις για το δημοψήφισμα της ΕΕ καθώς επίσης και τα υψηλά επίπεδα ανισότητας. Στην πόλη γινόταν τόσος πολύς λόγος για την πολυπολιτισμικότητα, όμως σε πολλές εταιρείες δεν υπήρχε ποικιλομορφία. Κάθε πτυχή της κοινωνίας φαινόταν διχασμένη και αυτό ήταν αποκαρδιωτικό».

Η ίδια, στη συνέχεια της αφήγησής της αναφέρεται στις μαύρες γυναίκες και συγκρίνει την αντιμετώπιση που είχε τόσο στο Ηνωμένο Βασίλειο, όσο και στη Γερμανία.

«Εκείνη την εποχή, οι μαύρες γυναίκες που γνώριζα άρχισαν να μιλούν ανοιχτά για τους αγώνες τους με τη γονιμότητα και την παροχή επαρκούς ιατρικής περίθαλψης. Εγώ είχα από πρώτο χέρι την εμπειρία. Στο Λονδίνο δεν μου έδιναν σημασία για ένα ιατρικό ζήτημα που θα έπρεπε να είναι ρουτίνα. Μου πήρε πολύ καιρό να πάρω τη σωστή διάγνωση για τα συμπτώματά μου. Το γεγονός ότι έπρεπε να βασιστώ στο Εθνικό Σύστημα Υγείας της Αγγλίας με άγχωνε».

Μέχρι το 2020 το Ηνωμένο Βασίλειο βρισκόταν στη μεταβατική περίοδο του Brexit και η οικογένεια της Sharmaine Lovegrove μετακόμισε πίσω στο Βερολίνο.

«Θέλαμε να παραμείνουμε Ευρωπαίοι πολίτες και να ξεφύγουμε και πάλι από τον Μπόρις Τζόνσον, που αυτή τη φορά ήταν πρωθυπουργός. Ζώντας στη Γερμανία, είμαι προνομιούχα μετανάστης. Το γεγονός ότι είμαι από το Λονδίνο και μιλάω γερμανικά σημαίνει ότι έχω ίση μεταχείριση (και) στην υγειονομική περίθαλψη. Οι γιατροί δεν κάνουν διακρίσεις, ούτε μας αντιμετωπίζουν διαφορετικά επειδή είμαστε μαύροι».

«Το Βερολίνο είναι το σπίτι της οικογένειάς μου. Όταν έγινα 39 ετών, με τον σύζυγό μου αποφασίσαμε να προσπαθήσουμε για ένα ακόμη μωρό. Προς μεγάλη μου έκπληξη, έμεινα γρήγορα έγκυος σε δίδυμα. Απόλαυσα την εγκυμοσύνη μου και όρισα ημερομηνία για καισαρική τομή για τη γέννηση των μωρών μου».

«Ο τοκετός κύλησε ομαλά αλλά παρόλο που είχαμε ιδιωτικό δωμάτιο, το νοσοκομείο ήταν εντελώς διαφορετικό από την πρώτη φορά. Ο 10χρονος γιος μας ήρθε να μας δει και να γνωρίσει τις αδελφές του αλλά δύο ημέρες αργότερα, είχε (από λάθος) θετικό τεστ κοροναϊού στο σχολείο. Το αναφέραμε στη νοσοκόμα για να κάνει ένα τεστ PCR στο νοσοκομείο, και χωρίς να το ξέρουμε μας έβαλαν σε καραντίνα.

Κάποια στιγμή μας είπαν ότι το ένα μωρό είχε χάσει πολύ βάρος και ο σύζυγός μου έπρεπε να το ταΐζει με τη σύριγγα. Είχαμε απογοητευτεί και αγχωθεί. Από εκεί και πέρα, όλα πήραν την κάτω βόλτα. Παρόλο που όλα τα τεστ PCR βγήκαν αρνητικά, κανείς δεν μας μίλησε για το τι θα συνέβαινε σε περίπτωση που τα μωρά κολλούσαν Covid. Την τέταρτη ημέρα τελικά επιστρέψαμε σπίτι.

Καθώς έφτιαχναν τα χαρτιά μας, το νοσοκομείο συνειδητοποίησε ότι είχε γίνει λάθος και τα μωρά είχαν και τα δύο το σωστό βάρος. Ήμουν τόσο θυμωμένη που ήξερα ότι αν μιλούσα θα ούρλιαζα. Ακόμα κι έτσι, οκτώ μήνες μετά, είμαι ανακουφισμένη που ξέρω ότι το μαύρο χρώμα μας δεν ήταν ο λόγος που μας συμπεριφέρθηκαν έτσι. Στο Ηνωμένο Βασίλειο ξέρω ότι θα ήταν. Οι υπηρεσίες δυσλειτουργούσαν λόγω της πανδημίας, λάθη έγιναν αλλά ήταν μια περίοδος δύσκολη».

«Υπάρχουν τεράστια οφέλη από την παραμονή μας στο Βερολίνο. Είμαι τόσο χαρούμενη που παραμείναμε», καταλήγει.

Φωτογραφίες από το Instagram της Sharmaine Lovegrove