Ένας πρώην αστυνομικός αφηγείται τη στιγμή που συνέλαβε την Πατρίτσια Ρετζιάνι: Η «μαύρη» χήρα των Gucci

Ακόμη και όταν τη συνόδευαν στη φυλακή, η Πατρίτσια Ρετζιάνι ήταν αποφασισμένη να πάει με στυλ, φορώντας σκούρα γυαλιά ηλίου και γούνα. «Της είπα: «Κοίτα, θα πας στη φυλακή και αυτό το γούνινο παλτό είναι εξαιρετικά ακριβό»», δήλωσε ο πρώην αστυνομικός Carmine Gallo. «Και έτσι αφήσαμε το παλτό στη μητέρα της και της δάνεισα το πράσινο σακάκι μου, το οποίο υποσχέθηκε να επιστρέψει».

Ο Gallo δεν είδε ποτέ ξανά το σακάκι του, αλλά δεν κρατάει κακία. Ήταν ο αστυνομικός που τηλεφώνησε στο πολυτελές σπίτι της Ρετζιάνι στο κέντρο του Μιλάνου περίπου στις 5 το πρωί ένα παγωμένο ξημέρωμα του Ιανουαρίου του 1997 για να τη συλλάβει ως ύποπτη για ενορχήστρωση της δολοφονίας του πρώην συζύγου της και κληρονόμου του οίκου μόδας, Μαουρίτσιο Γκούτσι. Ο Γκούτσι είχε πυροβοληθεί έξω από το γραφείο του στη Via Palestro σχεδόν δύο χρόνια νωρίτερα, σε ηλικία 46 ετών. Η υπόθεση πάγωσε ολόκληρη την Ιταλία και τώρα η ιστορία πιάνεται από την αρχή στην ταινία του Ridley Scott για τη δυναστεία της μόδας, House of Gucci.

• Διαβάστε ακόμα: House of Gucci – Πυρ και μανία με την ταινία οι κληρονόμοι των Gucci

Ο Gallo ήταν σε υπηρεσία ως επικεφαλής μιας αστυνομικής μονάδας που είχε ως στόχο το οργανωμένο έγκλημα, όταν απάντησε σε ένα τηλεφώνημα από έναν άνδρα που έλεγε ότι είχε πληροφορίες για τη δολοφονία. «Μέχρι τότε, γνώριζα για την υπόθεση Gucci μόνο από τις εφημερίδες», δήλωσε ο Gallo. «Είχα συνηθίσει να ασχολούμαι με τη διαφθορά, όχι με τη δολοφονία. Ήταν δύσκολο να πιστέψω αυτά που έλεγε αυτό το άτομο, αλλά ήμουν περίεργος».

Ο πληροφοριοδότης, ονόματι Γκαμπριέλε, είχε μόλις επιστρέψει στην Ιταλία από τη Νότια Αμερική και ήταν άνεργος και άστεγος. Ζούσε σε ένα φτηνό ξενοδοχείο στα περίχωρα του Μιλάνου, όπου γνώρισε τον Ivano Savioni, έναν αχθοφόρο που του εκμυστηρεύτηκε την εμπλοκή του στη δολοφονία του Gucci.

«Ο Gabriele είπε ότι θα μπορούσε να δώσει περισσότερες πληροφορίες με αντάλλαγμα μετρητά», είπε ο Gallo. «Είπα όχι, μπορούμε να βοηθήσουμε να σου βρούμε δουλειά και σπίτι, αλλά μόνο αν οι πληροφορίες αποδειχθούν σωστές».

Ο Γκαμπριέλε έβαλε τον Σαβιόνι να ξαναδιηγηθεί την ιστορία, αυτή τη φορά καταγράφοντας τη συζήτηση. Ο Savioni είπε ότι τον είχε πλησιάσει η Pina Auriemma, μια παλιά φίλη από τη Νάπολη, ρωτώντας τον αν ήξερε κάποιον που θα μπορούσε να σκοτώσει τον Gucci. Η Auriemma ήταν μέντιουμ και είχε στενή σχέση με την Ρετζιάνι, η οποία ήταν τότε χωρισμένη από τον Gucci, ο οποίος ζούσε με άλλη γυναίκα.

«Η Auriemma είπε στον Savioni ότι η Ρετζιάνι είχε βαρεθεί να δέχεται απειλές από τον πρώην σύζυγό της, ο οποίος, όπως είπε, ήθελε να της πάρει το όνομα Gucci. Τον μισούσε και τον ήθελε νεκρό και αν η Auriemma μπορούσε να βρει κάποιον να τον σκοτώσει, θα πλήρωνε γι’ αυτό».

Ο Savioni στράφηκε στον Benedetto Ceraulo, ιδιοκτήτη πιτσαρίας με χρέη, και στον Orazio Cicala. Ο Ceraulo πραγματοποίησε τον πυροβολισμό το πρωί της 27ης Μαρτίου 1995, τραυματίζοντας επίσης τον Giuseppe Onorato, τον θυρωρό που σκούπιζε τα φύλλα από την είσοδο του κτηρίου των κεντρικών γραφείων της Gucci. Ο Cicala οδηγούσε το αυτοκίνητο διαφυγής.

Κανένας από τους τέσσερις που συμμετείχαν στη δολοφονία -για την οποία πληρώθηκαν 600 εκατ. λίρες, το παλιό ιταλικό νόμισμα (260.600 λίρες) – δεν είχε διαπράξει προηγούμενο έγκλημα.

Ο επιθεωρητής που ηγείται της επίσημης ομάδας έρευνας, η οποία εδώ και πολύ καιρό ακολουθούσε τη θεωρία ότι ο Gucci μπορεί να ήταν στόχος διεθνούς συνωμοσίας αφού πούλησε το μερίδιό του στην εταιρεία σε μια αραβική τράπεζα, γέλασε όταν ο Gallo του παρουσίασε τις αρχικές του πληροφορίες.

Αυτό όμως δεν αποθάρρυνε τον Gallo. «Το μόνο πράγμα που μου έκανε εντύπωση όταν διάβασα για πρώτη φορά για τη δολοφονία ήταν ότι ο θυρωρός είχε τραυματιστεί – αν αυτοί οι άνθρωποι ήταν επαγγελματίες, θα τον είχαν σκοτώσει και αυτόν, δεν θα είχαν αφήσει πίσω τους μάρτυρα», είπε.

Καθώς η ομάδα έμαθε ότι η αστυνομία είχε βάλει στο στόχαστρο τον στενό κύκλο του Gucci, ανησυχούσαν ότι η Ρετζιάνι θα ομολογούσε και έτσι σχεδίασαν να τη σκοτώσουν και αυτή. Καταγράφηκαν να καταστρώνουν το σχέδιό τους για τη δολοφονία της «μαύρης χήρας» αφού ο Gallo έστειλε έναν μυστικό αστυνομικό που προσποιούνταν τον Κολομβιανό εκτελεστή, τον οποίο πρότεινε στην ομάδα για τη δουλειά ο Gabriele. Όλοι, εκτός από τον Ceraulo, ομολόγησαν την εμπλοκή τους κατά τη σύλληψή τους και ότι η Ρετζιάνι είχε διατάξει τη δολοφονία.

Η αστυνομία χρειάστηκε να σπάσει την πόρτα του σπιτιού της Ρετζιάνι όταν τη συνέλαβε, καθώς δεν άκουγε το κουδούνι. «Περπατούσε σε αυτό το τεράστιο σπίτι, κρατώντας μια λάμπα», δήλωσε ο Gallo. «Αλλά ήταν πολύ ήρεμη. Είπε ότι αστειευόταν όταν είπε στην Auriemma ότι ήθελε τον Gucci νεκρό. Είπε: «Πόσες γυναίκες λένε ότι θέλουν να σκοτώσουν τους άντρες τους;»».

Η Ρετζιάνι ονομάστηκε «η μαύρη χήρα» από τον ιταλικό Τύπο, καθώς κατά τη διάρκεια της δίκης της αναδύθηκε η εικόνα μιας γυναίκας διαβολικής με εμμονές. Καταδικάστηκε μαζί με τις άλλες και εξέτισε 16 χρόνια από την ποινή των 29 ετών που της είχε επιβληθεί.

Σήμερα 72 ετών, μίλησε για πρώτη φορά με ειλικρίνεια για το ότι διέταξε έναν εκτελεστή να σκοτώσει τον Gucci, λέγοντας ότι γύρισε και ρώτησε τους πάντες αν μπορούσαν να το κάνουν για λογαριασμό της, «ακόμη και τους τοπικούς καταστηματάρχες». Είπε ότι απολάμβανε αρκετά το χρόνο της στη φυλακή, όπου είχε ένα κουνάβι ως pet, βοηθούσε συγκρατούμενες της να φτιάχνουν τα μαλλιά και τα νύχια τους και φρόντιζε τον κήπο.

Μετά την αποφυλάκισή της λόγω καλής συμπεριφοράς το 2014, έχει συχνά φωτογραφηθεί να περπατάει στο Μιλάνο με το νέο της κατοικίδιο, έναν παπαγάλο στον ώμο της.

Ένας όρος της μειωμένης ποινής φυλάκισής της ήταν ότι έπρεπε να εργαστεί, κάτι στο οποίο αντιδρούσε μέχρι που ο δικηγόρος της κανόνισε μια θέση μερικής απασχόλησης στο Bozart, ένα πολυτελές κατάστημα κοσμημάτων.

«Ήταν μια ευλογία και μια κατάρα- κάποιοι μας θεωρούσαν κακούς ανθρώπους που προσλάβαμε μια δολοφόνο», δήλωσε ο Maurizio Manca, συνιδιοκτήτης του Bozart.
Η Ρετζιάνι πέρασε πάνω από δύο χρόνια στο Bozart, όπου ήταν σύμβουλος για τα σχέδια κοσμημάτων της εταιρείας και βοήθησε στην επιμέλεια του λογαριασμού Instagram. Ήταν η πρώτη πραγματική δουλειά που έκανε ποτέ.

«Το πιο περίπλοκο πράγμα ήταν η τεχνολογία – έπρεπε να την εκπαιδεύσουμε στη χρήση του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και αφήναμε σημειώματα post-it στον υπολογιστή με οδηγίες για το πώς να τον ενεργοποιεί, να ανοίγει αρχεία και να εκτυπώνει», δήλωσε ο Manca. «Δεν υπήρχε τόση φρεσκάδα στο μυαλό της, αλλά ήταν επιμελής».

Λιγότερο επιμελής ήταν ο παπαγάλος, τον οποίο έφερνε περιστασιακά στο κατάστημα. «Ο παπαγάλος ήταν λίγο ενοχλητικός», πρόσθεσε ο Manca.

Η Reggiani μιλούσε συχνά για τη ζωή της με τον Gucci, για τις διακοπές τους στο St Moritz και για το χρόνο τους στη Νέα Υόρκη, όπου συναναστρέφονταν με μέλη της οικογένειας Kennedy και τους Trumps.

«Οι εφημερίδες ήταν πάντα στραμμένες στο τι έκαναν, ήταν σαν τον βασιλιά και τη βασίλισσα της κοινωνικής σκηνής του Μιλάνου», είπε ο Manca. «Συνήθιζε να λέει ότι ήταν η μόνη αληθινή Gucci που είχε απομείνει».

Ήταν η εμμονική προσκόλληση στο όνομα Gucci που κάποιοι πιστεύουν ότι την παρακίνησε να οργανώσει τη δολοφονία του πρώην της. «Αρνήθηκε να υπογράψει την κατάθεσή της στην αστυνομία με το όνομα Ρετζιάνι», δήλωσε ο Gallo, ο οποίος έχει ακόμη στην κατοχή του το παλιό διαβατήριο της Ρετζιάνι
Ο Giuse Ferrè, βετεράνος δημοσιογράφος μόδας στο Μιλάνο, δήλωσε ότι όλα τα στοιχεία της ιστορίας αποτελούν ιδανική τροφή για μια χολιγουντιανή ταινία. Τη Ρετζιάνι φυσικά υποδύεται η Lady Gaga.

«Μου έκανε εντύπωση πόσο μοιάζουν», δήλωσε ο Ferrè. «Ήταν τέτοιο το σοκ όταν συνέβη η δολοφονία, σαν κάτι που θα συνέβαινε στην Αμερική, όχι εδώ».

Ο Gallo, ο οποίος συνταξιοδοτήθηκε από την αστυνομία μετά από 40 χρόνια, δήλωσε ότι οι ένοχοι δεν θα είχαν βρεθεί ποτέ αν δεν υπήρχε ο τυχαίος πληροφοριοδότης, για τον οποίο βρήκε δουλειά και έμεινε σε επαφή με τον οποίο για αρκετά χρόνια. «Χάρη στον Gabriele λύθηκε η υπόθεση», είπε.