Με μεγάλη ικανοποίηση, αλλά και τρανή ελπίδα ότι τα παθήματα θα γίνουν, επιτέλους, μαθήματα για το καλό της χώρας μας, της οικονομίας, των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων άκουσα το μήνυμα του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για το τέλος της ενισχυμένης εποπτείας και την αρχή «ενός νέου, καθαρού ορίζοντα ανάπτυξης, ενότητας και ευημερίας για όλους», που ξεπροβάλλει με την 20ή Αυγούστου, όπως τόνισε.

Αλλά, αυτό που με έκανε να «βουτήξω» ξανά στο αρχείο μου και ιδιαίτερα στο νέο, υπό έκδοση, βιβλίο μου με τίτλο «Η Κατάρα 1980 – 1995», είναι τα «οικεία κακά», που υπενθύμισε ως άλλος Φρύνιχος ο πρωθυπουργός, για «την Ελλάδος άλωσιν» κατά τη δωδεκαετή μνημονιακή περιπέτεια, που «έφερε πόνο στους πολίτες, καθήλωση στην οικονομία και διχασμό στην κοινωνία», όπως τόνισε, επέβαλε «δυσβάσταχτους φόρους και περικοπές μισθών και συντάξεων, τραπεζικούς ελέγχους και υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας, υποβάθμιση της εθνικής Άμυνας, της δημόσιας Παιδείας και Υγείας, αλλά και περιθωριοποίηση της θέσης της Ελλάδας στην Ευρώπη και στον κόσμο» και «άνοιξαν πληγές στον κορμό της κοινωνίας μας: φανατισμοί, φωτιές, βία, αλλά και τραγικοί θάνατοι, όπως εκείνοι της Marfin, τυφλή αμφισβήτηση των θεσμών, πάνω και κάτω πλατείες, όπου φύτρωσε το ψέμα δίπλα στο δηλητήριο της Χρυσής Αυγής, για ν’ ακολουθήσει, μετά, μία τετραετία δημαγωγίας που κόστισε 100 δισ. και έσπρωξε τον τόπο στο χείλος του γκρεμού», όπως πρόσθεσε στη συνέχεια, τονίζοντας ότι «χρειάστηκαν σκληρές μάχες κατά του λαϊκισμού για να παραμείνει η χώρα σε ευρωπαϊκή τροχιά».

Διαβάστε επίσης: Τίτλοι τέλους για την εποχή των μνημονίων – Λήξη της ενισχυμένης εποπτείας

Η λεηλασία της χώρας

Σε επίρρωση αυτής της διαπίστωσης για τα «οικεία κακά» που υπενθύμισε ο πρωθυπουργός με το μήνυμά του θα ήθελα παραθέσω όλα τα διαχρονικά στοιχεία που παρουσιάζουν τη λεηλασία που έγινε στη χώρα μας σε όλους τους τομείς (οικονομία, κοινωνία, θεσμοί, νοικοκυριά, επιχειρήσεις κλπ) και που δεν ήταν τίποτε άλλο από τη νομοτελειακή εξέλιξη που είχε προδιαγράψει με μαθηματική ακρίβεια ο δεκαπενταετής (1980 – 1995) μακροοικονομικός λαϊκισμός, ο οποίος λειτούργησε ως βαριά «κατάρα» και τα επόμενα χρόνια, με κορύφωση το 2007 και 2008, όταν η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση και αναταραχή αποκάλυψε πόσο «γυμνή» ήταν και είναι η ελληνική οικονομία.

Ως πρώτο τεκμήριο επιβεβαίωσης της πρωθυπουργικής διαπίστωσης για τα «οικεία κακά» της μνημονιακής περιπέτειας, παραθέτω τον πίνακα, ο οποίος στηρίζεται σε στοιχεία του υπό έκδοση βιβλίου μου που ανέφερα πιο πάνω, σε στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και της Eurostat, της Τράπεζας της Ελλάδος και των κρατικών προϋπολογισμών.

Το γενικό συμπέρασμα που προκύπτει από την εξέταση των στοιχείων του πίνακα αυτού είναι ότι, παρά την εφαρμογή τριών επονείδιστων Μνημονίων και την εισροή στα δημόσια ταμεία με τη μορφή φορολογικών εσόδων, δανείων, κοινοτικών πόρων και ιδιωτικοποιήσεων περίπου ενός τρις. ευρώ, όλα σχεδόν τα βασικά οικονομικά και κοινωνικά μεγέθη εμφανίζουν εικόνα λεηλασίας.

Διαπιστώσεις

Ειδικότερα, από την εξέταση των στοιχείων του παρατιθέμενου πίνακα προκύπτουν οι ακόλουθες, με αντίστοιχα σχόλια, διαπιστώσεις:

  1. Το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, η εθνική παραγωγή, με εξαίρεση την ισχνή ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια, παρουσιάζει βαθειά καθίζηση με την ύφεση να είναι εφιαλτική και με επιδόσεις του ΑΕΠ να απέχουν ακόμα και σήμερα 55 περίπου δις. ευρώ από το επάρατον 2009! Σημειώνεται ότι το 2020, λόγω της υγειονομικής κρίσης, το ΑΕΠ παρουσίασε τη βαθύτερη συρρίκνωση (165,3 δισ. ευρώ!)
  2. Η εφιαλτική συρρίκνωση του ΑΕΠ είχε ως αποτέλεσμα τη συνεχή μείωση του κατά κεφαλήν εισοδήματος, η οποία βύθισε σε ανεργία τα ελληνικά νοικοκυριά και σε μείωση εσόδων τα ασφαλιστικά ταμεία.
  3. Το δημόσιο χρέος, το οποίο το 2009 είχε χαρακτηριστεί ως «μη βιώσιμο» εξακολουθεί να αυξάνεται και να πληθύνεται, παρά το άγριο «κούρεμα» (138 δισ. ευρώ) της ιδιωτικής περιουσίας που έγινε το 2012 για τάχα μείωσή του, αλλά στην πραγματικότητα το μεγαλύτερο μέρος του (πάνω από 80 δις. ευρώ!) να διατεθεί για αλλότριους σκοπούς! Σήμερα, το χρέος είναι στα επίπεδα του 2011, δηλαδή στα 355 δισ. ευρώ, που ήταν δηλαδή πριν από τη μείωσή του κατά 51 δις. ευρώ με το «κούρεμα»!
  4. Την ίδια εφιαλτική εξέλιξη παρουσιάζει το χρέος και ως ποσοστό του ΑΕΠ, που είναι σχεδόν… διπλάσιο από το ΑΕΠ!
  5. Τα αυξημένα δημόσια έσοδα δεν δικαιολογούνται από τη βαθιά ύφεση και, συνεπώς, προέρχονται από υπερφορολόγηση!
  6. Αύξηση ως ποσοστό του ΑΕΠ παρουσιάζουν και οι δημόσιες δαπάνες, οι οποίες στο σύνολό τους σχεδόν είναι μη παραγωγικές καθώς σε όλη αυτήν την περίοδο οι δημόσιες επενδύσεις βρίσκονταν σε «νάρκη»
  7. Συντριβή και μάλιστα συνεχή έχει υποστεί από το 2011 (αναφορά στο εισόδημα του 2010) έως και το 2016 και το ατομικό ισοδύναμο διαθέσιμο εισόδημα, το οποίο παρουσιάζει μείωση που φτάνει έως και 15,5% (2012)
  8. Οι εργαζόμενοι είναι τα αθώα θύματα της δωδεκαετούς μνημονιακής περιπέτειας. Οι άνεργοι, και μάλιστα με σημαντικά συρρικνωμένο το εργατικό δυναμικό (κάτω από τα 4.000.000!) ήταν από τον Οκτώβριο του 2011 έως και τον Φεβρουάριο του 2018 πάνω από 1.000.000 με ρεκόρ 1.360.000 άτομα τον Σεπτέμβριο του 2013! Επίσης, ήδη, από το πρώτο Μνημόνιο, από το 2010, η ανεργία άρχιζε να καλπάζει συντρίβοντας μήνα με μήνα όλα τα έως τότε αρνητικά ρεκόρ, ενώ από τον Οκτώβριο του 2011 έως και τον Απρίλιο του 2018 βρισκόταν σε επίπεδα άνω του 20% με ρεκόρ το 28,1% τον Σεπτέμβριο του 2013!!!
  9. Η φτώχεια κάλπαζε. Το σημερινό ποσοστό θα έφτανε στο 53,7% του πληθυσμού αν δεν συνέβαλαν στη μείωσή του οι συντάξεις, που λεηλατήθηκαν μετά το 2011 και λεηλατούνται, κατά 24,8 ποσοστιαίες μονάδες!!! Στην Ευρωπαϊκή Ένωση το ποσοστό των φτωχών είναι 21,9% (το 2020).
  10. Η συμμετοχή των μισθωτών και συνταξιούχων στη συγκέντρωση φόρων εισοδήματος παραδόξως αυξάνεται, παρά την εξόντωσή τους με μείωση του εισοδήματός τους και παρά τη λεηλασία τους με τις περικοπές των συντάξεων που ακόμα περιμένουν να επιστραφούν!
  11. Επίσης, αυξάνονται και πληθύνονται οι έμμεσοι φόροι, οι οποίοι είναι οι πιο άδικοι και αντικοινωνικοί, μολονότι δεν δικαιολογούνται από την ύφεση. Έτσι, αυτοί οι άδικοι φόροι είναι 1,3 φορές περισσότεροι από τους άμεσους!
  12. Και σα να μην έφτανε το υψηλό χρέος, ο φερετζές του έλειπε με την επιμήκυνση το 2016 κατά 14 χρόνια (από το 2057 στο 2071, καταβάλλοντας ετήσιες δόσεις περίπου 8 δισ. ευρώ.

Σημειώνω ότι την ίδια περίοδο εισέρρευσαν στα δημόσια ταμεία με τη μορφή φόρων, δανείων, κοινοτικών πόρων και εσόδων από ιδιωτικοποιήσεις περίπου ένα τρις. ευρώ, όπως θα δούμε στο επόμενο σημείωμα.

Πίνακας 1: Δωδεκαετής εφιαλτική εξέλιξη όλων των βασικών μεγεθών και συντριβή όλων των αρνητικών ρεκόρ




Headlines