Να μην θυμόμαστε τους μετανάστες μόνο όταν φέρνουν χρυσά μετάλλια

Ναι, είναι ένα χαστούκι στους ρατσιστές να κερδίζει μετάλλιο μια αθλήτρια κόρη μεταναστών ή να σταδιοδρομεί στο NBA ένα παιδί μεταναστών από τα Σεπόλια.

Όμως, πρέπει να παραδεχτούμε ότι τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα, εάν οι μετανάστες και οι μετανάστριες δεν χρειάζονταν χρυσά μετάλλια και αθλητικές επιτυχίες για να μπορούν να πουν την ιστορία τους, να μιλήσουν για όλες τις διακρίσεις και την εκμετάλλευση που υπέστησαν οι οικογένειές τους και γιατί παρ’ όλα αυτά αγαπούν αυτή τη χώρα και αγωνίζονται με τα εθνικά της χρώματα.

Διαβάστε επίσης: Η αλληλεγγύη κι η ανθρωπιά δεν γνωρίζουν σύνορα

Γιατί χρωστάμε στους μετανάστες. Και τους χρωστάμε πολλά.

Δεν τους «κάναμε χάρη» που τους αφήσαμε να έρθουν και να ζήσουν εδώ.

Αυτοί μας ευεργέτησαν.

Γιατί χωρίς την εργασία τους, τις περισσότερες φορές σκληρή, κακοπληρωμένη και συνδυασμένη με ταλαιπωρία στις σχέσεις με «τις αρχές του τόπου», συχνά και με πολλά περιστατικά αυθαιρεσίας σε βάρος τους, οι άνθρωποι αυτοί συνέβαλλαν πολύ περισσότερο από όσο θέλουμε να παραδεχτούμε, εδώ και δεκαετίες στο να στέκεται στα πόδια της αυτή η χώρα: να έχει αγροτική παραγωγή, να έχει κατασκευαστικό κλάδο, να έχει μια ανθούσα τουριστική βιομηχανία, να έχει μορφές υποστήριξης και φροντίδας σε ηλικιωμένους, για να αναφέρω μερικά μόνο παραδείγματα.

Διαβάστε επίσης: Και στο μεταναστευτικό – προσφυγικό χρειάζεται ηθικό πλεονέκτημα

Οι πιο πολλοί άνθρωποι σε αυτόν τον τόπο το καταλαβαίνουν. Ζουν μαζί με μετανάστες, πάνε στα ίδια σχολεία, χρησιμοποιούν τα ίδια μέσα μεταφοράς και αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα – που τις περισσότερες φορές, ας μη γελιόμαστε, άνθρωποι με ελληνική ιθαγένεια τους τα προκαλούν.

Όμως, υπάρχει, δυστυχώς και πραγματικός ρατσισμός ακόμη στη χώρα μας.

Μόνο που δεν μπορούμε να αφήσουμε τους ρατσιστές να πάρουν το πάνω χέρι στο πώς αντιμετωπίζουμε τους μετανάστες.

Αντίθετα, πρέπει να αναγνωρίσουμε την εργασία και την προσφορά τους σε αυτή τη χώρα. Τον τρόπο που την ανανέωσαν και αποτελούν τμήμα της πια οργανικό.

Αυτό δεν ισχύει μόνο για τους μετανάστες που ήρθαν σε προηγούμενες δεκαετίες. Ισχύει και για όλους αυτούς που σήμερα η ακροδεξιά αλητεία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τους αποκαλεί «λάθρο». Όμως και σε αυτούς τους «λάθρο» χρωστάμε και θα τους χρωστάμε για πολλά χρόνια.

Όποιος οραματίζεται ένα μέλλον «εθνικής καθαρότητας», απλώς θέλει αυτή τη χώρα να είναι πιο φτωχή. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Το μέλλον αυτής της χώρας περιλαμβάνει και το να μπορέσει να ενσωματώσει τους μετανάστες, αυτούς που ήρθαν και αυτούς που –είτε το θέλουν διάφοροι είτε όχι – θα συνεχίσουν να έρχονται. Όσο περισσότερο επενδύσουμε σε αυτό, τόσο το καλύτερο για τη χώρα.