Δολοφονία Ντούγκινα: Επέστρεψε η Ρωσία στις γκαγκστερικές εξοντώσεις πολιτικών εχθρών;

Ο θάνατος της Ντάρια Ντούγκινα, κόρης του Ρώσου υπερεθνικιστή Αλεξάντερ Ντούγκιν, είναι εκ πρώτης όψεως μια αναδρομή στη Ρωσία της δεκαετίας του 1990, όταν οι γκάνγκστερς ξεκαθάριζαν τους λογαριασμούς τους με δολοφονίες και βομβιστικές επιθέσεις σε αυτοκίνητα.

Ο Ντούγκιν είναι ένα πλάσμα της ίδιας δεκαετίας. Αναδύθηκε από την πολιτική του περιθωρίου, κυρίως ως ιδρυτικό μέλος του Εθνικού Κόμματος Μπολσεβίκων, πολιτικών προβοκατόρων, που συνδύαζαν κομμουνιστικούς και φασιστικούς συμβολισμούς με μια… γερή δόση αντιδυτικού συναισθήματος, σημειώνεται σε ανάλυση του CNN.

Διαβάστε επίσης: Guardian: Αναξιόπιστοι οι ισχυρισμοί της Ρωσίας ότι βρήκε τη δολοφόνο της Ντούγκινα – Τα ερωτήματα

Υπάρχουν διαφορετικές απόψεις σχετικά με τη σχέση του Ντούγκιν με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν τώρα, αν και τα κηρύγματα του υπερεθνικιστή ήταν σύμφωνα με τον επεκτατισμό του Πούτιν και ο Ντούγκιν είναι σφοδρός υποστηρικτής του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Αλλά η Ρωσία σήμερα είναι ένα πολύ διαφορετικό μέρος από τον γκανγκστερισμό της δεκαετίας του 1990, τονίζει ο αναλυτής του CNN.

Το «κοινωνικό συμβόλαιο» του Πούτιν

Η άνοδος του Πούτιν στην εξουσία, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 1999, εγκαινίασε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο: η Ρωσία θα έβαζε ένα τέλος στην εγκληματική ανομία της και, σε αντάλλαγμα, οι Ρώσοι αποδέχθηκαν μια μορφή αυταρχικής διακυβέρνησης.

Οι ληστές δεν κυβερνούσαν πλέον την Ρωσία, αλλά οι υπηρεσίες ασφαλείας του Πούτιν.

Αυτό δεν σήμαινε ότι οι δολοφονίες δεν αποτελούσαν πλέον χαρακτηριστικό του πολιτικού τοπίου της χώρας – απλά, συνήθως γίνονταν εναντίον εκείνων που αμφισβητούσαν την εξουσία του Πούτιν.

Ανεξάρτητα από το ποιος κρύβεται πίσω από τη δολοφονία, ή αν η Ντούγκινα ή ο πατέρας της ήταν ο πραγματικός στόχος, η βομβιστική επίθεση θα μπορούσε να σηματοδοτήσει μια αλλαγή στο μοτίβο των σύγχρονων ρωσικών πολιτικών δολοφονιών.

Δεκαετίες ύποπτων θανάτων

Κατά τη διάρκεια των δύο δεκαετιών διακυβέρνησης του Πούτιν, πολλοί από τους πιο εξέχοντες αντιπάλους του έχουν βρει βίαιο τέλος.

Μία από τις πρώτες τέτοιες περιπτώσεις ήταν η δολοφονία της δημοσιογράφου, Άννας Πολιτκόφσκαγια.

Πυροβολήθηκε στο κλιμακοστάσιο της πολυκατοικίας της – την ημέρα των γενεθλίων του Πούτιν. Ακολούθησαν συλλήψεις και καταδίκες, αλλά οι συνάδελφοί της εξακολουθούν να επιμένουν ότι οι υπεύθυνοι για τη δολοφονία δεν οδηγήθηκαν ποτέ ενώπιον της δικαιοσύνης.

Στη συνέχεια, υπήρξε η δηλητηρίαση του Αλεξάντερ Λιτβινένκο, πρώην πράκτορα της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας (FSB), ο οποίος είχε αναδειχθεί σε μέγα επικριτή του Πούτιν.

Ο Λιτβινένκο πέθανε το 2006, αφού βρέθηκε στο τσάι του υψηλής ραδιενέργειας πολώνιο-216.

Σε μια δήλωσή του λίγο πριν πεθάνει, ο Λιτβινένκο κατηγόρησε τον Πούτιν, ενώ το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και μια βρετανική έρευνα δήλωσαν ότι Ρώσοι πράκτορες χορήγησαν το θανατηφόρο δηλητήριο.

Δηλητηριάσεις, εκρήξεις και εκτελέσεις

Η ρωσική κοινωνία συγκλονίστηκε το 2015 από τη δολοφονία του πολιτικού, Μπόρις Νεμτσόφ. Επρόκειτο για έναν ειλικρινή επικριτή της εμπλοκής του Πούτιν στον πόλεμο στην περιοχή Ντονμπάς της Ουκρανίας, ο οποίος πυροβολήθηκε σε απόσταση αναπνοής από το Κρεμλίνο.

Και ο κατάλογος συνεχίζεται. Ο Αλεξέι Ναβάλνι, ο οποίος από πολλές απόψεις κληρονόμησε τον «μανδύα» του ηγέτη της αντιπολίτευσης από τον Νεμτσόφ, εκτίει επί του παρόντος την ποινή του σε ρωσική φυλακή. Επέζησε από δηλητηρίαση με τον νευροπαραλυτικό παράγοντα Novichok, κάτι για το οποίο κατηγορεί τις ρωσικές υπηρεσίες ασφαλείας.

Η βομβιστική επίθεση σε αυτοκίνητο που σκότωσε την Ντούγκινα μοιάζει περισσότερο από αμυδρά με τις σκοτεινές δολοφονίες μιας σειράς φιλορώσων αυτονομιστών ηγετών στην περιοχή του Ντονμπάς, κατά τα χρόνια που προηγήθηκαν της ολικής εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία νωρίτερα, φέτος.

Σε πολλές από αυτές τις περιπτώσεις, όπως η βομβιστική επίθεση σε καφετέρια που σκότωσε τον αυτονομιστή ηγέτη του Ντονέτσκ, Αλεξάντερ Ζαχαρτσένκο, Ρώσοι αξιωματούχοι επέρριψαν την ευθύνη για τις δολοφονίες σε Ουκρανούς κατασκόπους ή σαμποτέρ.

Πολλοί παρατηρητές, ωστόσο, υποπτεύθηκαν ότι οι δολοφονίες αυτές ήταν εξίσου πιθανό να έγιναν από τις ρωσικές υπηρεσίες ασφαλείαςμ που ξεφορτώνονταν ενοχλητικούς αυτονομιστές ηγέτες, οι οποίοι ήταν πολύ δύσκολο να ελεγχθούν.

Μια άλλη πιθανή εξήγηση θα μπορούσε να είναι ότι οι δολοφονίες συνδέονταν στην πραγματικότητα με επιχειρηματικές διαφορές, που είχαν διευθετηθεί με τον… κλασικό γκανγκστερικό τρόπο.

Διαβάστε επίσης: Στα άκρα Μόσχα – Κίεβο στη σκιά της δολοφονίας της Ντούγκινα

Πώς θα επωφεληθεί το Κρεμλίνο από τη δολοφονία Ντούγκινα

Αν και δεν γνωρίζουμε ποιος βρισκόταν πίσω από αυτή την επίθεση, το βέβαιο είναι ότι η ρωσική κυβέρνηση θα βρει έναν τρόπο να επωφεληθεί από αυτήν, σημειώνει το CNN για τη δολοφονία της Ντούγκινα.

Και τονίζει πως το Κρεμλίνο έχει ήδη εκμεταλλευτεί τη δολοφονία αυτή, για να κατηγορήσει έναν εξωτερικό εχθρό – την Ουκρανία – με την FSB να ισχυρίζεται τη Δευτέρα ότι έχει διαλευκάνει την υπόθεση Ντούγκινα και να κατηγορεί τις ουκρανικές ειδικές υπηρεσίες για ανάμειξη, ανέφερε το ρωσικό πρακτορείο TASS.

Η Ουκρανία αρνήθηκε οποιαδήποτε ανάμειξη, χαρακτηρίζοντας τους ισχυρισμούς της FSB ως μυθοπλασία.