Μέσα στην κοινοβιακή ζωή των kommunalka της σύγχρονης Αγίας Πετρούπολης

Κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1917, οι Μπολσεβίκοι κατέλαβαν τα μεγάλα ιδιωτικά σπίτια στο κέντρο της Μόσχας και της Αγίας Πετρούπολης και καθιέρωσαν το καθένα από αυτά ως κοινόχρηστο χώρο διαβίωσης για δέκα ή περισσότερες οικογένειες. Τα kommunalka επέζησαν στα σοβιετικά χρόνια, αλλά μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού πολλά από αυτά ξεπουλήθηκαν και επανήλθαν στην ιδιωτική ιδιοκτησία. Στην Αγία Πετρούπολη, ωστόσο, ειδικότερα, η στεγαστική κρίση σήμαινε ότι ένας μεγάλος αριθμός κτηρίων παρέμεινε κοινόχρηστος. Όταν η Γαλλίδα φωτογράφος Françoise Huguier άρχισε να τα καταγράφει το 2001, μπορεί και 300.000 άνθρωποι να εξακολουθούσαν να ζουν σε αυτά τα ετοιμόρροπα σπίτια. Κάποιοι από αυτούς κατοικούν εκεί όλη τους τα ζωή.

Η Huguier νοίκιασε ένα δωμάτιο σε ένα από τα κτήρια και την επόμενη δεκαετία έζησε εκεί κατά διαστήματα για μήνες. Θυμάται με σαφήνεια την πρώτη της νύχτα: «Κάποιος κλωτσούσε την πόρτα του δωματίου μου: Ξύπνησα με ένα τράνταγμα. Ήταν τέσσερις το πρωί. Δύο τύποι που κρατούσαν μπουκάλια βότκα επέμεναν να γνωριστούμε. Το δωμάτιό τους ήταν στο τέλος του διαδρόμου. Στο δρόμο πέσαμε πάνω σε μια ηλικιωμένη γυναίκα. Με ένα κούνημα του χεριού της φάνηκε να λέει: «Μην ανησυχείτε, εγώ φυλάω σκοπιά μέρα και νύχτα…»».

• Διαβάστε ακόμα: Η φωτογράφος που απαθανάτισε την αλλόκοτη φύση των Μεξικανών παλαιστών

Photo: Françoise Huguier

Άνθρωποι από όλα τα υπόβαθρα και τις κοινωνικές τάξεις συγκεντρώνονται εδώ, λόγω των συνθηκών. Αποτελούν μια διατομή της ρωσικής κοινωνίας συγκεντρωμένη στον ίδιο χώρο. Σε ένα τέτοιο kommunalka της οδό Sovetskaya ζει η 26χρονη Νατάσα, παιδί της Περεστρόικα, μια όμορφη νεαρή γυναίκα, απελευθερωμένη, χειραφετημένη και ανεξάρτητη. Αν και χωρίς ιδιαίτερες ελπίδες ή ψευδαισθήσεις, εξακολουθεί να κρατάει τα όνειρά της. Γύρω από τη Νατάσα, οι υπόλοιποι κάτοικοι του διαμερίσματος: η Svetla και ο Nicolas, συνταξιούχοι και οι δύο χωρίς δεκάρα- ο Valodia, φίλος της Natacha- ο Rostilov, ποιητής και ζωγράφος, η Irina, μια ηλικιωμένη γυναίκα που δεν μπορεί να συμβιβαστεί με το θάνατο του γιου της στο Αφγανιστάν, η Tatiana, που αγοράζει ένα προς ένα τα κενά δωμάτια και είναι η «σπιτονοικοκυρά» του διαμερίσματος- ο Sacha, ένας αποτυχημένος ηθοποιός, δύο μικρά κορίτσια και μια χορεύτρια, ο Youri, ένας φοιτητής.

Οι αλληλένδετες μοίρες αυτών των ανθρώπων που ενώνονται σε αυτό το κλειστό περιβάλλον γίνονται το θέατρο του ανθρώπινου πάθους.

Η Huguier δημιούργησε ένα βιβλίο με φωτογραφίες, μερικές από τις οποίες παρουσιάζονται σε μια νέα αναδρομική έκθεση του έργου της, αφιερωμένο στην ιδέα της «διακριτικότητας»: τον τρόπο με τον οποίο, με την πάροδο του χρόνου, η ίδια και η φωτογραφική της μηχανή έγιναν αόρατοι για τα θέματά της. Η Huguier έζησε ως αποδεκτό μέλος της kommunalka, στην οποία η αυστηρή εθιμοτυπία εξακολουθούσε να αποτελείται από τη χρήση των κοινοτικών κουζινών, τη φτώχεια και τους εθισμούς.

Όπως παρατήρησε ένας άλλος κάτοικος της πολυκατοικίας: «Μπορεί να βρισκόμαστε μόλις 100 μέτρα από το μουσείο Ερμιτάζ, αλλά τα πλακάκια του μπάνιου χρονολογούνται από την επανάσταση».

*Η Discretion, είναι μια αναδρομική έκθεση του έργου της Françoise Huguier, παρουσιάζεται στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Φωτορεπορτάζ στο Perpignan της Γαλλίας, από τις 27 Αυγούστου έως τις 11 Σεπτεμβρίου.