Η Ντάουνινγκ Στριτ 10 στολίστηκε με λουλούδια στα χρώματα της Ουκρανίας. Στην Grand Place των Βρυξελλών ξεδιπλώθηκε μια ουκρανική σημαία μήκους 30 μέτρων. Η πιο πρωτότυπη, η πιο ουσιαστική και η πιο αισιόδοξη κίνηση που έγινε όμως χθες για να τιμηθεί η επέτειος της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας ήταν η αποκάλυψη ενός γιγαντιαίου γλυπτού στην Πράγα, έξω από τη ρωσική πρεσβεία. Τοποθετήθηκε από την αναρχοσυνδικαλιστική οργάνωση Prague Chapter στη μνήμη του Βάτσλαβ Χάβελ και απεικονίζει ένα γυναικείο χέρι που σχηματίζει το σήμα της νίκης.

Aυτή θα μπορούσε να είναι η απάντηση και στο στοίχημα του Βλαντίμιρ Πούτιν ότι οι Ευρωπαίοι αργά ή γρήγορα θα κουραστούν από τον ενεργειακό πόλεμο που τους έχει κηρύξει και θα πιέσουν την Ουκρανία να συνθηκολογήσει με τους όρους της Μόσχας. «Εχουμε καιρό, μπορούμε να περιμένουμε» είπε στο πρακτορείο Ρόιτερς μια ρωσική πηγή που πρόσκειται στον τρόπο σκέψης του Κρεμλίνου. «Θα είναι ένας δύσκολος χειμώνας για τους Ευρωπαίους. Μπορεί να δούμε διαδηλώσεις, αναταραχή. Μερικοί ευρωπαίοι ηγέτες μπορεί να σκεφτούν ότι ήρθε η ώρα για μια συμφωνία».

Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα για τις δημοκρατίες είναι εξ ορισμού πιο σύνθετα απ’ ό,τι για τις δικτατορίες. Η Ρωσία και η Κίνα, ας πούμε, έχουν ισόβιους ηγέτες. Στην Ιταλία και στη Βουλγαρία, αντιθέτως, οι πολύ μαχητικοί (και αντιπουτινικοί) πρωθυπουργοί αναγκάστηκαν να παραιτηθούν επειδή έχασαν τη δεδηλωμένη, ενώ στη Φινλανδία η εξίσου μαχητική (και αντιπουτινική) πρωθυπουργός μάχεται για τη θέση της εξαιτίας κάποιων βίντεο όπου φέρονται να εμπλέκονται ρώσοι χάκερ. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι Δημοκρατικοί (που κρατούν όρθια την Ουκρανία) μπορεί να χάσουν τον Νοέμβριο την πλειοψηφία. Kι εκείνοι που δεν κινδυνεύουν από τις κάλπες, όπως ο Μακρόν και ο Σολτς, έχουν να αντιμετωπίσουν τη δυσαρέσκεια του πληθυσμού για τις δύσκολες μέρες που έρχονται.

Ο αποφασιστικός παράγων θα είναι οι συσχετισμοί στο πεδίο των μαχών. Αν η Ουκρανία ανακτήσει την πρωτοβουλία, όπως προβλέπει για παράδειγμα ο πρώην διοικητής της CIA Ντέιβιντ Πετρέους, θα είναι δύσκολο για τη Δύση να πάψει να τη στηρίζει, όσο κι αν οι πολίτες της κρυώνουν. Αν πάλι οι Ρώσοι εδραιώσουν τα κέρδη τους στα ανατολικά και αρχίσουν να προελαύνουν προς το Κίεβο, η πίεση προς τον Ζελένσκι να συμβιβαστεί (ή να φύγει) θα αρχίσει να μεγαλώνει.

Και υπάρχει βέβαια πάντα η-λέξη-που-αρχίζει-από-πι. «Αν η Ρωσία έχει να επιλέξει ανάμεσα στην ήττα και την πτώση του Πούτιν, από τη μια πλευρά, και τη χρησιμοποίηση τακτικών πυρηνικών όπλων, από την άλλη, δεν θα στοιχημάτιζα ότι δεν θα καταφύγει στα πυρηνικά όπλα», λέει ο πρώην πρεσβευτής της Βρετανίας στη Μόσχα Τόνι Μπρέντον. Αλλά αυτός είναι ένας παράγων που τινάζει στον αέρα τα πάντα, οπότε καλύτερα να μείνει έξω από την εξίσωση.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΝΕΑ

Headlines