Πράκτωρ Θου-Βου

Ακόμα και η θεία μου ξέρει να μη λέει σοβαρά πράγματα στο κινητό – δηλαδή αν θα κάνει το μεσημέρι ιμάμ, ή γεμιστά, γιατί μπορεί η τουρκική ΜΙΤ να την παρακολουθεί για να διαπιστώσει πόσο υπεξαιρούν οι Ελληνες την υποτιθέμενη τουρκική κουζίνα. Εξάλλου γνωρίζει (από ταινίες που είδε) πως αν θέλει κάποιος να ακούσει τι λες ή τι κάνεις, μπορεί να το πράξει με πολλούς τρόπους, μιας και η τεχνολογία μέσω drones (και όχι μόνο) έχει τη δυνατότητα ανά πάσα στιγμή να διαπιστώσει τι χρώμα κάλτσες φοράς και να ακούσει τι λες ακόμα και στον ύπνο σου – εκείνο το παλιό «και οι τοίχοι έχουν αφτιά», οι βυζαντινοί ωτακουστές και ο χαφιές που μας ακολουθεί είναι ξεπερασμένες παλιατσαρίες.

Με τα σοφιστικέ – τρομακτικά μέσα που υπάρχουν σήμερα μάλλον είναι αυτονόητο ότι παρακολουθούνται σχεδόν όλοι οι πολιτικοί, έστω κατά διαλείμματα, μέσα από το κινητό, από το λάπτοπ, αλλά και με μύριους τρόπους, ακόμα και από διαφορετική ήπειρο. Αν δει κανείς πώς γίνεται, πλέον, ο πόλεμος στην Ουκρανία (καμία σχέση με τη «γιούργια» ή το κεφαλοκλείδωμα) και το πώς έχουν οι Αμερικάνοι εξοντώσει ένα σωρό αρχηγούς του ISIS εξ ουρανού, με πύραυλο λεπίδων που σε εξαφανίζει ενώ χαζεύεις στο μπαλκόνι χωρίς να πειράξει το σαλόνι και ο οποίος (πύραυλος) εξαπολύεται μεν στο Αφγανιστάν, αλλά τη σκανδάλη την πατάει κάποιος στο Ντάλας, τότε καταλαβαίνεις πως δεν μπορεί πλέον κανείς να κρυφτεί ούτε στου βοδιού το κέρατο. Ολα είναι διάτρητα. Και ακόμα και αν χρησιμοποιήσεις για επικοινωνία περιστέρια, κάποιοι είναι ικανοί να βάλουνε εκ του μακρόθεν μικροτσίπ στο νύχι του περιστεριού μέσω του οποίου να σου κάνουν μέχρι και καθημερινό rapid test για διασκέδαση. Υπερβολή; Δεν θα το ‘λεγα. Τα μαραφέτια του Τζέιμς Μποντ του 2000 είναι πια κάτι σαν τη φρυκτωρία σε σχέση με το τελευταίο Smart.

Κοντά σε αυτή τη μεγαλοφυή τεχνολογία και τα αδιανόητα όπλα που είναι πια κοινός τόπος, υπάρχουν και οι μυστικές υπηρεσίες, στελέχη των οποίων, εκτός από τις απίστευτες επιτυχίες τους, πολύ συχνά έχουν δώσει και δείγματα αυτισμού και θηριώδους ανικανότητας με παγκόσμιες συνέπειες – πολλά τα παραδείγματα: Από τα βιολογικά όπλα που δήθεν κρύβονταν στο Ιράκ μέχρι την παταγώδη αποτυχία της Αραβικής Ανοιξης, τις εξωφρενικά λάθος πληροφορίες που έδωσε η ρωσική FSB στον Πούτιν ότι οι Ουκρανοί τούς περιμένουν κρατώντας ορχιδέες, μέχρι τις γιγαντιαίες, ιστορικές γκάφες πληροφόρησης των Ναζί σχετικά με την απόβαση στην Νορμανδία. Ή, το ότι ο Στάλιν δεν πίστεψε τον μεγάλο κατάσκοπο Ζόργκε, που τον ειδοποίησε πολλές φορές για την εισβολή των Γερμανών και με συγκεκριμένη, ορθή ημερομηνία, αλλά εκείνος, ως κομμουνιστής που σέβεται τον εαυτό του, θεώρησε τις πληροφορίες «προβοκάτσια». Να μη θυμηθούμε πως οι Εγγλέζοι έκαναν τριάντα χρόνια να καταλάβουν ποιος ήταν ο Φίλμπι – ευτυχώς χρειάστηκαν μόνο λίγους μήνες για να συνειδητοποιήσουν το ταλέντο του Μπόρις Τζόνσον.

Ετσι παρέρχεται η δόξα του κόσμου. Υπάρχει η έξοχη τεχνολογία, την οποία δυστυχώς, μερικές φορές, τη χειρίζονται άνθρωποι. Παντού ενδημεί το ανθρώπινο είδος που μπορεί να ξεφτιλίσει το καθετί ή να το ανυψώσει. Οπότε, τίποτε δεν είναι δεδομένο και αυτονόητο και το πιο πιθανό είναι η ανικανότητα και η ανοησία – ας πούμε η περίπτωση Ανδρουλάκη: Τι περίμεναν να ακούσουν οι λαθρακουστές (ή παράτυποι ωτακουστές, για να είμαστε κορέκτ) από τον Ανδρουλάκη που δεν ήταν καν αρχηγός κόμματος, ποιο μοιραίο εθνικό θέμα διακυβευόταν που θα το κουβέντιαζε στο κινητό; Ποιο κρίσιμο για την παγκόσμια ειρήνη ζήτημα θα συζητούσε στο τηλέφωνο, πόσο κρινόταν η μοίρα της Ευρώπης από το τι θα έλεγε το κοπέλι, και πίεσαν (υποτίθεται) και ξένες υπηρεσίες την ελληνική, να καταγράψει τα λεγόμενά του; Με πόσο υπερμεγέθεις, διεθνείς μαλακοπράκτορες έχουμε να κάνουμε;

Δυστυχώς, βέβαια, από τον Θουκυδίδη ως τον Σουν Τζου ξέρουμε πως πολιτική χωρίς κατασκοπεία, χωρίς αντικατασκοπία, χωρίς μυστικές υπηρεσίες, χωρίς ανιχνευτές, ωτακουστές και φακέλους δεν γίνεται, δεν έχει υπάρξει ποτέ. Διότι το ζήτημα είναι ένα: Να ξέρεις ανά πάσα στιγμή τις προθέσεις του αντιπάλου. Να μην αιφνιδιαστείς. Και είναι λογικό – σήμερα το επάγγελμα του λαθρακούειν και το μπανιστήρι έχουν εξελιχθεί σε επιστήμη και υψηλή τέχνη. Αλλά από εκεί και πέρα αρχίζουν και τα παρατράγουδα: Η αυτονόμηση πρακτόρων, η λάθος ερμηνεία πληροφοριών, η συνειδητή στρέβλωση, η κατάχρηση, κ.λπ. Δίκοπο μαχαίρι. Στα τελευταία χρόνια της Σοβιετίας ο γραμματέας του ΚΚΣΕ δεν εμπιστεύονταν την Καγκεμπέ και δημιούργησε παράλληλη μυστική υπηρεσία, το «Ενυδρείο» – ενώ αν μελετήσεις την έσχατη συνεδρίαση του Μουσολίνι όπου ελήφθη η απόφαση για εισβολή στην Ελλάδα και δεις τι ψέματα του λένε στρατηγοί και πράκτορες που οδήγησαν στην πανωλεθρία του, δεν θα το πιστεύεις. Είναι ασύγκριτα πιο ψεύτες και φανφαρόνοι κι απ’ τον ίδιο τον Ντούτσε.

Το ζήτημα απ’ την άλλη είναι πως όλοι τα ξέρουν αυτά, κι όλοι κάνουν τον ίδιο – δηλαδή η κατασκοπεία είναι αναπόφευκτη, αρκεί να τηρείς τα προσχήματα και να μη σε πιάσουν, οπότε πληρώνεις το τίμημα. Αλλά υποδύονται τώρα τη μαμα-Τερέζα, ιδίως εκείνοι που ονειρεύονται να μας μπαγλαρώσουν όλους και να μετατρέψουν σε χαφιέδες το 90% του ελληνικού λαού.  Αυτοί παριστάνουν και τους πλέον μη μου άπτου. Και φυσικά μια ανάλογη βαρύγδουπη συνεδρίαση της Βουλής γι’ αυτό το θέμα θα είναι πάντα εντελώς θεατρική, οπερετική, αφού στο τέλος τίποτε δεν αλλάζει, πέραν μερικών προσώπων. Διότι δεν υπάρχει κανένα κράτος χωρίς μυστικές υπηρεσίες, και χωρίς τις σχετικές θηριώδεις γκάφες (αυριανο-τομπρισμός) που είναι σύμφυτες στο επάγγελμα. Ενδιάμεσα, ωστόσο, μπορούμε να απολαύσουμε ψύχραιμοι τις ηθοποιίες στο εναλλασσόμενο ρεπερτόριο, ή ερπετόριο, όπως το έλεγε ο Ντίνος.