Η αγωνία της κοινωνίας και τα παιχνίδια της πολιτικής σκηνής

Όσοι θέλουν να ασχολούνται με την πολιτική καλό είναι να θυμούνται δύο βασικές αρχές:

– Πρώτον, γενικά οι ψηφοφόροι δεν είναι ηλίθιοι.

– Δεύτερον, ότι τελικά ψηφίζουν με βάση αυτά που πραγματικά τους απασχολούν.

Διαβάστε επίσης: Τις κυβερνήσεις τις ανεβάζουν και τις κατεβάζουν οι λαοί και όχι οι αυτόκλητοι «σοφοί»

Η πρώτη αρχή υπογραμμίζει ότι οι ψηφοφόροι δεν είναι καθόλου εύκολο να εξαπατηθούν.

Μπορεί να κάνουν επιλογές, για τις οποίες αργότερα να μετανιώσουν, αλλά δεν είναι γενικά «παρασυρμένοι».

Και έχουν πάντα τους λόγους τους που στηρίζουν το ένα ή το άλλο κόμμα.

Και ακόμα και όταν κάνουν πλάκα με τις εκλογές, αυτό δεν σημαίνει ότι ψηφίζουν για πλάκα.

Η δεύτερη πάλι αρχή έρχεται να θυμίσει ότι οι άνθρωποι δεν ψηφίζουν με βάση τα «τρεντ» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Ψηφίζουν με βάση το πώς αντιλαμβάνονται την κατάσταση στην οποία βρίσκονται, τον τρόπο που ιεραρχούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, το πώς εκτιμούν τις λύσεις που κάθε κόμμα προτείνει για αυτά.

Διαβάστε επίσης: Η κοινωνία χρειάζεται στήριξη – και αυτό δεν είναι «παροχολογία»

Και όταν λέω «εκτιμούν», δεν εννοώ ότι απλώς διαβάζουν ένα φυλλάδιο ή ακούν ένα σποτ.

Εννοώ ότι σταθμίζουν πολύ προσεκτικά τα λεγόμενα αλλά και τα πεπραγμένα των κομμάτων και των εκπροσώπων τους, συνυπολογίζουν την μεγάλη απόσταση ανάμεσα σε εξαγγελίες (που ως γνωστόν είναι τζάμπα) και πράξεις (που έχουν κόστος), προσπαθούν να διαισθανθούν πώς όλα αυτά συνδέονται με συνολικότερες εξελίξεις.

Γιατί ακόμη και εάν δεν μπορεί να γράψει ή να μιλήσει όπως ένας «πολιτικός αναλυτής», ο διαβόητος «μέσος ψηφοφόρος» στην πραγματικότητα με τέτοιο τρόπο σκέπτεται όταν έρχεται να επιλέξει τι θα ψηφίσει.

Αυτές τις αλήθειες τις ξεχνούν πολύ συχνά τα κόμματα, ιδίως όταν εμπλέκονται στη διαχείριση της καθημερινής δημοσιότητας, με τους αδυσώπητους κανόνες της.

Χάνοντας κάποια στιγμή την ικανότητά τους να αντιλαμβάνονται αυτά που πραγματικά απασχολούν τους ψηφοφόρους.

Δείτε τώρα τον τρόπο που τα κόμματα επικεντρώνουν στην υπόθεση των υποκλοπών, θεωρώντας ότι εκεί θα κριθεί τελικά ο πολιτικός συσχετισμός.

Δείτε, επίσης, το πώς τα κόμματα κατά καιρούς θεωρούν ότι π.χ. θέματα όπως το μεταναστευτικό θα αποτελέσουν το εκλογικό «εφαλτήριο» που αναζητούν.

Και μετά κοιτάξτε τις δημοσκοπήσεις, όπως αυτή που δημοσίευσαν τα Νέα το Σαββατοκύριακο: 36,7% των πολιτών θεωρούν πιο σημαντικό ζήτημα την ενεργειακή κρίση και τα τιμολόγια και 36,3% τον πληθωρισμό.

Η υπόθεση των υποκλοπών θεωρείται το πιο σημαντικό θέμα μόνο από το 9,7% των ψηφοφόρων και το μεταναστευτικό μόλις από το 4,9%.

Τι σημαίνει αυτό;

Ότι σε τελική ανάλυση το πολιτικό παιχνίδι και η πολιτική αντιπαράθεση δεν θα κριθεί στη διαχείριση του θέματος των υποκλοπών, όσο σημαντικό και εάν είναι το ζήτημα δημοκρατίας που έχει αναδειχθεί.

Θα κριθεί στο εάν θα προσφερθεί κάποιου είδους απάντηση στην αγωνία μιας κοινωνίας που βλέπει να έρχεται ο πιο δύσκολος χειμώνας μετά από αρκετά χρόνια.

Θα κριθεί στο εάν σε αυτή την κοινωνία δεν θα προσφερθούν μόνο κάποιες οικονομικές ενισχύσεις αλλά και μια πειστική πρόταση για το πώς θα είναι τα πράγματα από εδώ και πέρα.

Θα κριθεί στο εάν αφενός τα βάρη και τα κόστη θα μοιραστούν δίκαια και στο εάν το κράτος θα αναλάβει ακόμη πιο ενεργητικό ρόλο για την αντιμετώπιση προβλημάτων που η αγορά δεν μπορεί να λύσει (ενίοτε μπορεί να τα κάνει απλώς χειρότερα).

Όλα τα άλλα θα παίξουν το ρόλο τους, θα πρωταγωνιστήσουν στη δημοσιότητα, αλλά όταν έρθει η ώρα της κρίσης, θα δώσουν τη θέση τους στις πραγματικές προκλήσεις.