Οταν ο «κυρ Μέντιος» της Σαντορίνης ρίχνει γροθιά στον πολιτισμό μας

«Σιγά, γιατί να ασχοληθείς με τα γαϊδούρια δηλαδή; Γαϊδούρια είναι, ζώα και τα έχουμε για να μας υπηρετούν, με κάθε τρόπο».

Αυτό μου έλεγε άνθρωπος της επαρχίας, από αυτούς που έχουν συνηθίσει να βλέπουν τα συμπαθή ζώα να κακοποιούνται και που του φάνηκαν παράξενο οι αντιδράσεις για την εγκληματική κακοποίηση που υπέστη ο γάιδαρος, από έναν… κανονικό γάιδαρο στην περιοχή της Ζίτσας.

Είναι παράδοση, άλλωστε, στα χωριά της ελληνικής περιφέρειας να αντιμετωπίζονται τα εν λόγω ζώα με τέτοιο τρόπο που τουλάχιστον είναι εξευτελιστικός για το ανθρώπινο είδος.

Ναι, μας σόκαρε η βάναυση συμπεριφορά του αντιδημάρχου στο άτυχο γαϊδουράκι, όμως, μήπως απλά εθελοτυφλούμε στα όσα υφίστανται εδώ και χρόνια γαϊδούρια και άλογα σε πολλές περιοχές της χώρας;

Πόσες φορές για παράδειγμα έχει παρέμβει η Πολιτεία για να αντιμετωπίσει την τραγική εικόνα των γαϊδουριών που είναι φορτωμένα με τουρίστες κι ανεβαίνουν εκατοντάδες σκαλοπάτια στη Σαντορίνη;

Πόσες φορές κάτοικοι και οργανώσεις έχουν διαμαρτυρηθεί για όσα συμβαίνουν εκεί; Τους πήρε κανείς στα σοβαρά;

Τι είναι εκεί; Εθιμο που δεν πρέπει να αγγίζουμε διότι μας φέρνει τουρίστες και χρήμα;

Εκεί δεν υπάρχει βάναυση συμπεριφορά; Εκεί δεν υπάρχει βασανισμός ζώων και δεν θα έπρεπε να υπάρχουν βαριά πρόστιμα;

Το ίδιο συμβαίνει και στην Ύδρα, στην Αντίπαρο και ποιος ξέρει που αλλού. Γιατί εκεί τα γαϊδουράκια απλά… ενσωματώνονται στο… τουριστικό προϊόν που προσφέρουμε στους ξένους. Δεν υφίστανται βασανισμό;

Ή απλά το θεωρούμε αυτονόητο και κάνουμε την ανάγκη φιλοτιμία για να μην κάνουμε ζημιά στον τουρισμό;

Θα αντέξει η Σαντορίνη και χωρίς το άθλιο θέαμα των υπερφορτωμένων γαϊδουριών που προσπαθούν ασθμαίνοντας να ανέβουν την Καλντέρα.

Αλλωστε, καλύτερα να χάσουμε τέτοιους τουρίστες που δέχονται να βασανίζονται ζωάκια αρκεί αυτοί να βγάζουν σέλφι και να ποστάρουν στα social media το κατόρθωμά τους.

Και στην τελική, δεν μπορεί όλοι μας, Ελληνες και ξένοι να το «παίζουμε» φιλόζωοι, αλλά να κλείνουμε τα μάτια σε περιπτώσεις βασανισμού ζώων που γίνονται εδώ και πολλά χρόνια.

Το «παστούρωμα» ζώων, αλόγων και γαϊδουριών, το ξέρουμε; Γιατί γίνεται πολλά χρόνια στα… κρυφά και με την ανοχή αυτών που το βλέπουν, αλλά δεν έχει εξαλειφθεί το φαινόμενο.

Είναι από τις χειρότερες μορφές κακοποίησης, τιμωρείται με πρόστιμο και φυλακή, όμως, υπάρχουν ακόμη στην ελληνική περιφέρεια άθλιοι που το κάνουν.

Η υπόθεση της Ζίτσας μπορεί να μας αφυπνίσει ξανά, όμως, πολύ φοβάμαι ότι σε λίγες ημέρες θα ξεχαστεί. Και θα ξαναπέσουμε από τα σύννεφα όταν δούμε ξανά να κακοποιούνται γαϊδουράκια, άλογα, σκυλάκια ή γάτες.

Είναι θέμα παιδείας η συμπεριφορά απέναντι στα ζώα. Και ο πολιτισμός μας κρίνεται πολύ περισσότερο από το πώς αντιμετωπίζουμε τα ζώα, παρά τους ανθρώπους.

Το είχε πει και ο Γκάντι: «Ο πολιτισμός ενός έθνους διακρίνεται από τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι συμπεριφέρονται στα ζώα».

Δυστυχώς, πολλοί είναι τόσο απολίτιστοι που τα συμπαθή γαϊδουράκια έχουν μεγαλύτερη ανθρωπιά από αυτούς.

Ο κυρ Μέντιος του Βάρναλη, ο υπομονετικός, σκλαβωμένος γαϊδαράκος που δέχεται αδιαμαρτύρητα τους βασανισμούς και τον εξευτελισμό, βρήκε στη Ζίτσα, στη Σαντορίνη, στην Ύδρα κ.λπ. την εικόνα ντροπής που όλοι πρέπει να καταδικάσουμε, αλλά και που πρέπει να μας κινητοποιήσει για να μην την ξαναδούμε.