Τσάρλς Μάνσον: Η ιστορία ενός δολοφόνου που δε σκότωσε ποτέ

Ο Τσάρλς Μάνσον θεωρείται μέχρι σήμερα ένα από τα πιο επικίνδυνα εγκληματικά μυαλά.

Ήταν πρωί 9 Αυγούστου του 1969, όταν η καθαρίστρια του Ρομάν Πολάνσκι και της συζύγου του Σάρον Τέιτ, αντίκρισε το φρικιαστικό σκηνικό. Η έγκυος στον όγδοο μήνα Σάρον και 4 διάσημοι φίλοι της βρίσκονταν σφαγμένοι στο πάτωμα. Η βίλα ήταν γεμάτη αίματα ενώ στην εξώπορτα και στους τοίχους ήταν γραμμένη με αίμα η λέξη «γουρούνι».

• Διαβάστε επίσης: Ο δολοφόνος με τις ξανθές μπούκλες: Ο «μαύρος άγγελος» της Αργεντινής

Δολοφόνοι όπως αποδείχτηκε αργότερα ήταν οι οπαδοί μιας αίρεσης με αρχηγό τον Τσάρλς Μάνσον, οι αυτοαποκαλούμενοι «Οικογένεια Μάνσον». Ο Τσάρλς Μάνσον θα γινόταν μια από τις πιο διαβόητες φιγούρες στην ιστορία του εγκλήματος μετά την αποκάλυψη πως είχε δημιουργήσει μια ομάδα από κοπέλες, οι οποίες έκαναν ό,τι τους ζητούσε. 

Ποιος ήταν ο Τσάρλς Μάνσον

Ο Μάνσον γεννήθηκε το 1934 στο Σινσινάτι από μια ανήλικη αλκοολική μητέρα. Όταν η μητέρα του χώρισε, έστειλε τον μικρό Τσάρλς σε ιδρύματα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Μάνσον να αποκτήσει παραβατική συμπεριφορά και για τα επόμενα 20 χρόνια να μπαινοβγαίνει στη φυλακή για μικροεγκλήματα.

Εκείνος όμως, λάτρευε τη μουσική. Μάλιστα, το 1968 με τη βοήθεια του ντράμερ των Beach Boys, Ντένις Γουίλσον, κατάφερε να ηχογραφήσει κάποια τραγούδια στο στούντιο του Γουίλσον.  Οι Beach Boys κυκλοφόρησαν ένα τραγούδι γραμμένο από τον Μάνσον με τίτλο «Cease to Exist» , το οποίο άλλαξαν αργότερα σε «Never Learn Not to Love». Ο ίδιος είχε την ευκαιρία να κάνει ακρόαση για έναν φίλο και παραγωγό του συγκροτήματος, τον Τέρι Μέλχερ – ο οποίος έμενε στο σπίτι του Πολάνσκι εκείνη την περίοδο – αλλά εκείνος δεν ενδιαφερόταν να υπογράψει συμβόλαιο μαζί του.

Ο Τσάρλς Μάνσον είχε εμμονή με το τραγούδι των Beatles «Helter Skelter».  Ο Πόλ Μακάρτνει είχε πει πως το Helter Skelter είναι «μια τσουλήθρα που αφορούσε την άνοδο και την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας».  Ο Τσάρλς Μάνσον ερμήνευσε ότι το Helter Skelter είχε κάτι να κάνει με τους τέσσερις ιππείς της Αποκάλυψης. Από καιρό δασκάλευε τους οπαδούς του ότι ένας “αγώνας δρόμου” επικών διαστάσεων ήταν στον ορίζοντα. Τους είπε ότι οι μαύροι άνθρωποι θα άρχιζαν να επιτίθενται και να σκοτώνουν τους λευκούς. Όταν θα συνέβαινε αυτό, η οικογένεια των Μάνσον θα έμενε κρυμμένη στα σπήλαια. Όταν η βία θα υποχωρούσε, ο Τσάρλς τους έλεγε να εμφανιστούν για να κυβερνήσουν όλους εκείνους που παρέμειναν. Πίστευε ότι το “White Album” των Beatles (και συγκεκριμένα το τραγούδι “Helter Skelter”) σε αυτό αναφερόταν.

«Οικογένεια» Μάνσον

Η «Οικογένεια» Μάνσον – όπως αποκαλούνταν η αίρεση – ήταν μια ομάδα περίπου 100 οπαδών του Μάνσον. Όλοι μοιράζονταν το πάθος του για έναν αντισυμβατικό τρόπο ζωής και τη συνήθη χρήση παραισθησιογόνων ναρκωτικών, όπως το LSD και τα μανιτάρια. Η οικογένεια Μάνσον τελικά μετακόμισε από το Σαν Φρανσίσκο σε ένα ερημικό ράντσο – πρώην κινηματογραφικό στούντιο – στην κοιλάδα του Σαν Φερνάντο. 

Οι οπαδοί του Μάνσον περιλάμβαναν επίσης μια μικρή, σκληροπυρηνική μονάδα εντυπωσιακών νεαρών κοριτσιών. Ο Μάνσον χρησιμοποίησε τις γυναίκες οπαδούς του για να δελεάσει άλλους άντρες με σεξ και να ενταχθούν στην ομάδα. Άρχισαν να πιστεύουν, χωρίς αμφιβολία, τους ισχυρισμούς του Μάνσον ότι ήταν ο Ιησούς και τις προφητείες του για έναν φυλετικό πόλεμο. 

Ο Μάνσον άσκησε πλήρη κυριαρχία στην ομάδα.  Σύμφωνα με πληροφορίες, απαγορεύτηκε στα μέλη να φορούν γυαλιά ή να κουβαλούν χρήματα. Επιπλέον, υπήρχαν μακροχρόνιες νύχτες διαλέξεων, στις οποίες ο Μάνσον έδινε οδηγίες στους άλλους στο ράντσο να πάρουν LSD και να τον ακούσουν να κηρύττει για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας. Μερικοί από την οικογένεια παρέμειναν πιστοί στον Μάνσον ακόμη και αφού καταδικάστηκε.

Η «οικογένεια Μάνσον» πιστεύεται ότι διέπραξε περίπου 35 φόνους. Οι περισσότερες από τις υποθέσεις τους δεν δικάστηκαν ποτέ, εν μέρει λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων. Οι δολοφονίες ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 1969.

Οι δολοφονίες

Ο Μάνσον συγκέντρωσε μια ομάδα από τους πιο πιστούς οπαδούς της «Οικογένειας» του για να πραγματοποιήσει τη σφαγή στην ελίτ του Χόλιγουντ. Ενώ ο ίδιος δεν συμμετείχε στις πραγματικές δολοφονίες, οδήγησε τέσσερις από τους πιο υπάκουους οπαδούς του – Τσαρλς «Τεξ» Γουάτσον, Σούζαν Άτκινς, Πατρίσια Κρενγουίνκελ και Λίντα Κασαμπιάν – στο σπίτι του Πολάνσκι. Τους ζήτησε να σκοτώσουν τους πάντες. Πιστεύεται πως το σπίτι του Πολάνσκι είχε στοχοποιηθεί επειδή αντιπροσώπευε τον κόσμο της showbiz που είχε απορρίψει τον Μάνσον.

Το πρώτο θύμα ήταν ένας έφηβος φίλος του επιστάτη. Καθώς έφευγε από το σπίτι τις πρώτες πρωινές ώρες, εντοπίστηκε από τους εισβολείς και πυροβολήθηκε.  Η Κασαμπιάν τρομοκρατήθηκε από τον πυροβολισμό του αγοριού και έμεινε έξω για να παρακολουθεί. Οι υπόλοιποι μπήκαν στο σπίτι.

Ο Πολάνσκι έλειπε και η έγκυος σύζυγός του Σάρον Τέιτ βρισκόταν στο σπίτι με 3 φίλους της, τον Jay Sebring, τη Abigail Folger και το Voytek Frykowski. Ο Sebring πυροβολήθηκε και χτυπήθηκε βάναυσα καθώς προσπαθούσε να υπερασπιστεί την Τέιτ. Ο Frykowski και ο Folger κατάφεραν να δραπετεύσουν από το σπίτι αλλά κυνηγήθηκαν και μαχαιρώθηκαν μέχρι θανάτου.

Η οκτώ μηνών έγκυος Τέιτ παρακάλεσε για τη ζωή του αγέννητου παιδιού της. Μαχαιρώθηκε αλύπητα στο στομάχι από την Άτκινς. Σύμφωνα με την Κασάμπιαν, η Άτκινς είπε στην Τέιτ προτού τη μαχαιρώσει: «Κοίτα, σκύλα, δεν έχω κανένα έλεος για σένα. Θα πεθάνεις και καλύτερα να το συνηθίσεις».

Στη συνέχεια, η Άτκινς χρησιμοποίησε το αίμα της Τέιτ για να γράψει τη λέξη «γουρούνι» στην εξώπορτα. Ωστόσο, αντί αυτή η βάναυση σφαγή να καταπνίξει τον παθολογικό Μάνσον, επέκρινε τους δολοφόνους ότι ήταν «ατημέλητοι».
Το επόμενο βράδυ, ο Μάνσον πήγε τα μέλη της οικογένειας Γουότσον, Κρενγουίνκελ και Λέσλι Βαν Χούτεν σε μια άλλη βίλα. Εκεί δολοφόνησαν το ζευγάρι που έμενε στο σπίτι με παρόμοιο φρικτό τρόπο.

Η καταδίκη

Κατά ειρωνικό τρόπο, ο Μάνσον και η οικογένειά του συνελήφθησαν αλλά όχι ως ύποπτοι για τις δολοφονίες. Απλώς με την πεποίθηση ότι είχαν βανδαλίσει ένα τμήμα του Εθνικού Πάρκου Death Valley ενώ κρύβονταν στην έρημο Mojave.

Το 1969, ο σερίφης της κομητείας τους είχε βάλει υπό κράτηση, χωρίς να συνειδητοποιήσει ότι εμπλέκονταν στις αποτρόπαιες δολοφονίες. Αλλά ενώ η Άτκινς κρατούνταν υπό κράτηση, οι ντετέκτιβ συνειδητοποίησαν ότι ο Μάνσον και οι οπαδοί του συμμετείχαν στις δολοφονίες.

Κατά τη διάρκεια της δίκης, ο Μάνσον απολάμβανε την προσοχή των μέσων ενημέρωσης και εμφανίστηκε με ένα Χ σκαλισμένο στο μέτωπό του. Μερικοί από τους οπαδούς του αντέγραψαν την πράξη και ξύρισαν τα κεφάλια τους.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της δίκης, οι δολοφόνοι συχνά γελούσαν και αντάλλασσαν μορφασμούς με τον Μάνσον, δείχνοντας καμία μεταμέλεια για τα εγκλήματά τους.
Στις 25 Ιανουαρίου 1971, ο Μάνσον καταδικάστηκε για φόνο πρώτου βαθμού και καταδικάστηκε σε θάνατο. Αυτό μετατράπηκε αυτόματα σε ισόβια κάθειρξη αφού το Ανώτατο Δικαστήριο της Καλιφόρνια ακύρωσε όλες τις θανατικές ποινές πριν από το 1972. Καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη και πέρασε τις επόμενες τέσσερις δεκαετίες πίσω από τα κάγκελα μέχρι το θάνατο του το 2017.

Η Κασάμπιαν έλαβε ασυλία ως μάρτυρας. Η Σούζαν Άτκινς καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά η ποινή της αργότερα μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη. Ήταν έγκλειστη από το 1969 μέχρι τον θάνατό της το 2009.

Η βάναυση φύση των δολοφονιών που διέπραξε η οικογένεια Μάνσον, εκτός από το γεγονός ότι μερικά από τα θύματα ήταν διασημότητες, έθιξε μερικούς από τους βαθύτερους φόβους της αμερικανικής κοινωνίας.  Την ιδέα ότι μπορεί να μην είσαι ασφαλής στο σπίτι, την ιδέα ότι ακόμη και τα «καλά κορίτσια» απέχουν λίγες κινήσεις από τη διάπραξη ανείπωτων εγκλημάτων και πως το κίνημα των χίπις δεν ήταν τόσο αθώο.