Βαθιά ανάσα

Ο πρόεδρος Μακρόν υιοθετεί δραματικούς τόνους για τη νέα εποχή (και αυτό δεν αφορά μόνο τους Γάλλους), κηρύσσοντας το τέλος «της αφθονίας» και των «βεβαιοτήτων».

Η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή οικονομία, η Γερμανία, ανακοινώνει πλαφόν στον θερμοστάτη της δημόσιας διοίκησης, κόβει το ζεστό νερό, βγάζει τη θέρμανση από τους κοινόχρηστους χώρους, σβήνει τον νυκτερινό φωτισμό των κτιρίων. Ο τσέχος πρωθυπουργός Φιάλα (η χώρα του έχει την εξαμηνιαία προεδρία της ΕΕ) καλεί σε «κατεπείγουσα συνεδρίαση» τους ευρωπαίους υπουργούς Ενέργειας για επεξεργασία έκτακτων μέτρων. Στην Ελλάδα ο κόσμος τρέμει για τον ενεργειακό χειμώνα και για την ακρίβεια.

Κάποιοι στην κυβέρνηση πρέπει επειγόντως να πάρουν βαθιά ανάσα για όσα έρχονται, αφήνοντας στην άκρη τα ξεφυσήματα ανακούφισης επειδή (βλέπουν ότι) τα γκάλοπ των ημερών αποτυπώνουν ανησυχία για τον χειμώνα και όχι τόσο για τις παρακολουθήσεις της ΕΥΠ. Τα δημοσκοπικά ευρήματα θα έπρεπε περισσότερο να τους προβληματίζουν, παρά να προκαλούν εφησυχασμό.

Γιατί τα μεγάλα στοιχήματα για τους κυβερνώντες τώρα θα δοθούν. Οι πολιτικές πιέσεις σε ένα προεκλογικό περιβάλλον πόλωσης, ακραίας αντιπαράθεσης και προσωπικών χαρακτηρισμών (με μια νέα εξεταστική επιτροπή και ειδικά δικαστήρια μπροστά μας) απειλούν να τους εγκλωβίσουν αποκλειστικά σε μια άρον άρον διαχείριση του «τώρα», σαν να μην υπάρχει – το προδιαγεγραμμένα δύσκολο – αύριο. Αν χρειάζονται ενημερωτικές καμπάνιες και «οδηγίες» για την ενεργειακή κρίση, ας γίνουν γρήγορα.

Αν χρειάζονται διαγγέλματα για την αποτύπωση της αλήθειας – όχι πάντως για να ευλογούνται τα κυβερνητικά γένια -, ας γίνουν κι αυτά. Αν απαιτείται μια μίνιμουμ πολιτική συναίνεση, ας επιδιωχθεί.

Ο κυβερνητικός εφησυχασμός περιττεύει. Σημασία δεν έχουν οι πρόσκαιρες ανάσες ανακούφισης γαλάζιων υπουργών και βουλευτών, αλλά η ικανότητα συνολικά της κυβέρνησης να πάρει ψύχραιμα τη βαθιά ανάσα για να επιδείξει προληπτική προσέγγιση στους κρίσιμους στόχους – προκλήσεις της οικονομίας. Για να προετοιμάσει τη χώρα και τους πολίτες για όσα έρχονται. Μακριά από τους (εκλογικούς) πειρασμούς της παροχολογίας ή της «ωραιοποίησης» οποιασδήποτε κατάστασης.