Το «όλα τζάμπα» του Κρίτωνα και τα «λεφτόδεντρα» που ξαναφυτρώνουν στην Ελλάδα

Διαβάζω το tweet του βουλευτή κυρίου Κρίτωνα Αρσένη ο οποίος δίνει τη δική του λύση για την ακρίβεια.

Γράφει λοιπόν: «Η δική μας απάντηση στην ακρίβεια: Ρεύμα, νερό, στέγη, παιδεία, υγεία, 6ωρη 4ήμερη εργασία και βασικό εισόδημα για όλ@. Κοινωνικοποιησή των εταιριών ηλεκτρισμού, ύδρευσης, δημόσια στέγη για όσ@ δεν έχουν αξιοπρεπή κατοικία, δημόσια οικολογικά, δημοκρατικά, συμπεριληπτικά σχολεία».

Πώς μπορεί να διαφωνήσει κανείς με τον Κρίτωνα, βουλευτή του ελληνικού κοινοβουλίου, που… δυστυχώς δεν έχει καμιά κυβερνητική θέση για να μπορεί να εφαρμόσει όσα πιστεύει;

Ποιος δεν θα ήθελε δωρεάν ή φθηνό ρεύμα, σπίτια, νερό, υγεία και παιδεία;

Ποιος δεν θα ήθελε να δουλεύει έξι ώρες την ημέρα και τέσσερις ημέρες την εβδομάδα και μάλιστα με βασικό εισόδημα, το οποίο φαντάζομαι να είναι της τάξης των 1.000 ευρώ και πάνω;

Και ποιος δεν θα επιθυμούσε να γίνουν κρατικές ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, να έχουμε τζάμπα σπίτια και… συμπεριληπτικά σχολεία;

Το τελευταίο δεν κατάλαβα τι εννοεί ο Κρίτων, αλλά δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα μας το εξηγήσει.

Πολύ ωραίες κουβέντες, υποσχέσεις, εξαγγελίες για μια χώρα όπου όλα θα λειτουργούν υπέροχα.

Και μιας και πέθανε και ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και θυμηθήκαμε και την ΕΣΣΔ, γιατί να μην ακολουθήσουμε την σοβιετικού τύπου οικονομία και κοινωνία;

Κολεκτίβες, προλετάριοι, όλα στο κράτος, καμιά ατομική ιδιοκτησία, και τζάμπα όλα βρε, αφού… πέτυχε την εποχή του (αν)ύπαρκτου σοσιαλισμού, γιατί να μην πετύχει και σήμερα;

Όχι ότι ο άγριος, απάνθρωπος καπιταλισμός είναι το τέλειο σύστημα, ούτε είναι ώρα για κοινωνιολογικές συζητήσεις για το τι είναι καλύτερο για τον άνθρωπο, όμως, έχει ιδιαίτερη σημασία το μήνυμα του Κρίτωνα.

Δεν φταίει αυτός, άλλωστε, τόσος ήτανε. Δεν είναι το πρόβλημα ο κ. Αρσένης ή οποιοσδήποτε άλλος εκλεγμένος ή όχι με εξασφαλισμένο εισόδημα και χωρίς ιδιαίτερα σκληρή εργασία.

Δεν είναι οι απόψεις του βουλευτή που στο κάτω – κάτω σε μια ουτοπική κοινωνία θα μπορούσαν να εφαρμοστούν για τη βελτίωση της ζωής των ανθρώπων.

Είναι ότι χιλιάδες ακόμη ζουν ανάμεσά μας κι έχουν απόψεις που είναι ανεφάρμοστες, αλλά που ρίχνονται στο δημόσιο διάλογο απλά και μόνο προς άγραν ψήφων.

Αυτά τα «θα, θα, θα» που είχαν πληγώσει τη χώρα τη δεκαετία του 80, έγιναν αργότερα «λεφτά υπάρχουν», στη συνέχεια Ζάππεια της ΝΔ και λίγο μετά «λεφτόδεντρα» του ΣΥΡΙΖΑ.

Και που τώρα επανέρχονται από βουλευτή του ΜέΡΑ25, με αρχηγό αυτόν που χάρηκε όταν έκλεισαν οι τράπεζες. που ήθελε να βγούμε από το ευρώ, να έχουμε παράλληλο τραπεζικό σύστημα, να πληρωνόμαστε με Geuros, και πολλά άλλα.

Αλλά ας δούμε τι είναι η Ελλάδα.

Μια χώρα με ισχνή οικονομία, με ελάχιστη παραγωγική βάση, με διάλυση και του πρωτογενούς τομέα. Μια χώρα που ζει από τον τουρισμό και από τα δανεικά.

Μια χώρα που έχει μάθει να προσφέρει υπηρεσίες και «ξεχνά» να δημιουργεί, να μετασχηματίζεται, να ακολουθεί τις προκλήσεις των καιρών.

Μια χώρα δημοσίων υπαλλήλων και συνταξιούχων και μια χώρα όπου οι ελεύθεροι επαγγελματίες δηλώνουν όλοι αφορολόγητο εισόδημα και δεν πληρώνουν ούτε ένα ευρώ φόρο, στην υγεία των υπολοίπων κορόιδων.

Μια Ελλάδα όπου το 25,4% του ΑΕΠ της, δηλαδή κοντά 50 δις ευρώ ετησίως είναι παραοικονομία. Σύμφωνα με μελέτη, της Διεθνούς Διαφάνειας, μεταξύ 1980-2020 ο μέσος όρος του μεγέθους της παραοικονομίας στην Ελλάδα διαμορφώθηκε στο 28,5% του ΑΕΠ, ενώ εκτιμάται πως μέχρι και το 2027 η παραοικονομία θα παραμείνει κοντά στο 26% του ΑΕΠ.

Με λίγα λόγια, μια χώρα με «γκρίζες» ζώνες και «μαύρο» χρήμα παντού, που γεμίζει τα δημόσια ταμεία με κόπο (και δανεικά) και αυτά τα χρησιμοποιεί για να πληρώνει μισθούς και συντάξεις.

Όταν λοιπόν ένα κράτος είναι έτσι δομημένο, και βολεύει πολλούς (αν όχι όλους) να είναι έτσι, τότε ο… τζάμπας του Κρίτωνα Αρσένη είναι απλά για γέλια.

Ο τζάμπας σε όλα και μαζί και οι… τζαμπατζήδες δήθεν ιδεολόγοι και φιλολαϊκοί πολιτικοί, υπάρχουν σε μια χώρα που δεν μπορεί ούτε τα βασικά να κάνει και που ζει μήνα με το μήνα, χρόνο με το χρόνο.

Ο κ. Αρσένης και οι οπαδοί των «λεφτόδεντρων» και της ουτοπικής σοσιαλιστικής κοινωνίας, τα ξέρουν όλα αυτά. Αλλωστε, με αμοιβές της τάξης των 5 και 6 χιλιάδων το μήνα ως βουλευτής ή των 15 χιλιάδων και πλέον ως ευρωβουλευτής, μπορείς να λες ό,τι θες.

Όπως μπορείς να λες ό,τι θες αν έχεις περάσει σχεδόν από τα… συστημικά κόμματα που τώρα καταγγέλλεις γιατί δεν τα δίνουν όλα τζάμπα στους πολίτες.

Όμως, είπαμε: Δεν είναι ο κ. Αρσένης το πρόβλημα. Είναι όλοι αυτοί που και σήμερα υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια μέχρι να έρθουν στην εξουσία.

Είναι η καταδικαστέα πρακτική των ψεύτικων υποσχέσεων και των φρούδων ελπίδων που καταλήγουν στο καλάθι των αχρήστων.

Ο τζάμπας πέθανε μαζί με τους τζάμπας μάγκες πολιτικούς. Όμως, η υποσχεσιολογία, δηλαδή το πολιτικό «παπατζηλίκι» πάντα θα υπάρχει.