Προσκεκλημένος στην εκπομπή «Στούντιο 4» βρέθηκε το μεσημέρι της Παρασκευής ο Φοίβος Δεληβοριάς. Ο γνωστός καλλιτέχνης κάθισε στον καναπέ της Νάνσυς Ζαμπέτογλου και του Θανάση Αναγνωστόπουλου και μίλησε για όλους και για όλα.

Διαβάστε επίσης: «Χαμογέλα και πάλι» με την Σίσσυ Χρηστίδου από το Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου

Για τη σειρά της ΕΡΤ1 «Τα Νούμερα»

«Είναι μια ιδέα που λιμνάζει εδώ και αρκετά χρόνια. Εμένα μου άρεσε πάντα στην τηλεόραση η κωμωδία και όποτε μου έλεγαν να κάνω κάτι στην τηλεόραση δεν αισθανόμουν καλά. Δεν αισθανόμουν ότι είναι κάτι που θα το κάνω σωστά.

Και τα σόου όπως η «Ταράτσα» που είναι κάτι χειροποίητο δεν ξέρω πως θα έβγαιναν σε ένα στούντιο με την ίδια ελευθερία. Αυτό που μου αρέσει στην τηλεόραση είναι το φορμάτ της κωμωδίας. Είτε κρατάει μία ώρα, είτε 25 λεπτά.

Πιστεύω ότι η ελληνική τηλεόραση έχει μια πολύ καλή παράδοση σε αυτό. Υπάρχει μια παράδοση που καθρεφτίζει τέλεια την κοινωνία και τα πάθη της και τις ομορφιές της και όλα αυτά τα πράγματα. Όταν μου έκαναν την τιμή οι άνθρωποι της ΕΡΤ και μου είπαν αν θέλω να κάνω κάτι τους είπα ότι θα ήθελα να κάνω κωμωδία».

Συμπλήρωσε: «Το συζητήσαμε πολύ. Μπορεί να ακουγόταν παράξενο. Τους είπα ότι θα ήθελα να κάνω μια κωμωδία για το ελληνικό τραγούδι, για τους ανθρώπους του, για την ελληνική showbiz, για την ελληνική τηλεόραση., για όλο αυτό το πράγμα που είμαστε όλοι εμείς δηλαδή και να γίνει μια κωμωδία

Είναι η ιστορία ενός ανθρώπου μιας γελοίας εκδοχής δικής μου. Πιο γελοίας κι από εμένα».

Για τη γνωριμία και τη συνάντησή του με τον Μάνο Χατζιδάκι

«Πήγα και τον γνώρισα Β’ Λυκείου. Αν υπήρχε σχολή Μάνου Χατζιδάκι εκεί θα ήθελα να περάσω.

Στα 15 υπάρχει ένα θράσος που δεν το έχεις στα 20. Που είναι αφέλεια και απόλυτη άγνοια κινδύνου που λέμε. Είδα μια εκπομπή που του είχε αναθέσει η ΕΡΤ τα Χριστούγεννα του ’87-’88 και μου άρεσε τόσο πολύ όπως είχε μιλήσει και όπως παρουσίαζε και είπα θέλω να πάω εκεί να δω τι γίνεται και να του πάω μια κασέτα με τα τραγουδάκια που φτιάχνω. Έγραφα ήδη 3 χρόνια. Το είπα στη μητέρα μου, πήραμε το τρόλεϋ και πήγαμε περιμέναμε και ευτυχώς την άκουσε».

Η αδυναμία στην κόρη του