Α. Τσίπρας για Μ. Γκορμπατσόφ: «Το Τείχος του Βερολίνου έπεσε, αλλά νέα τείχη υψώθηκαν στον σύγχρονο κόσμο»

Στα σύγχρονα τείχη του κοινωνικού αποκλεισμού, των κοινωνικών ανισοτήτων του αυταρχισμού και της μισαλλοδοξίας αναφέρθηκε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας, με αφορμή το θάνατο του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ.

«Το τείχος του Βερολίνου έπεσε, αλλά νέα τείχη υψώθηκαν στον σύγχρονο κόσμο» τονίζει χαρακτηριστικά ο Α. Τσίπρας.

• Διαβάστε επίσης: Κηδεία Γκορμπατσόφ: Σεμνή τελετή χωρίς τον Πούτιν και Δυτικούς ηγέτες – Τι είπε η κόρη του 

«Προφανώς απέτυχε»

«Να τον ανασυγκροτήσει σε μια εντελώς διαφορετική βάση, που θα τον απομάκρυνε και θα τον διαχώριζε από τη δικτατορική αντίληψη και τη γραφειοκρατική πράξη της εξουσίας, εν ονόματι των οποιωνδήποτε ανθρωπιστικών ιδεωδών», γράφει σε άρθρο του στην «Αυγή της Κυριακής».

«Προφανώς απέτυχε», προσθέτει, «το λεγόμενο σοσιαλιστικό στρατόπεδο διαλύθηκε στα δικά του χέρια και τα καθεστώτα του υπαρκτού γκρεμίστηκαν».

Επισημαίνει ότι επί των ημερών του το Τείχος έπαψε πια να χωρίζει τη Γερμανία και η κραταιά κάποτε ΕΣΣΔ «διαλύθηκε με τη δική του παραίτηση από τη θέση του πρώτου αλλά και τελευταίου Προέδρου της, ακόμα και ως κράτος, για να γεννηθούν μια σειρά νεαρά κράτη στη θέση της. Και να αποδειχτεί ότι κανένα σχέδιο, οσοδήποτε εμπνευσμένο, δεν μπορεί να αντιστρατευτεί και να ανατρέψει την πραγματικότητα όταν αυτή έχει πάρει τον δρόμο της».

Ο κ. Τσίπρας αναφέρει ότι «δυστυχώς ο κόσμος δεν έγινε καλύτερος μετά από αυτό, όπως πολλοί περίμεναν, ανακοινώνοντας το τέλος της Ιστορίας», τονίζοντας πως «το Τείχος του Βερολίνου έπεσε, αλλά νέα τείχη υψώθηκαν στον σύγχρονο κόσμο μας». «Και τα οράματα εκατομμυρίων ανθρώπων», συνεχίζει, «που εμπνεύστηκαν από τα ιδανικά της κοινωνικής δικαιοσύνης και μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και πίστεψαν μετά την παρακμή του υπαρκτού σοσιαλισμού στη δυνατότητα της ανασυγκρότησής του με στόχο έναν σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία θάφτηκαν και αυτά κάτω από τα συντρίμμια του καθεστώτος», που «παραδόξως, όσο στιβαρό έμοιαζε τόσο εύκολα κατέρρευσε, σαν χάρτινος πύργος».

«Ο Γκορμπατσόφ, δεν θα μπορούσε να αφηγηθεί την Ιστορία»

Όμως, αναφέρει, με την οριστική υποστολή της κόκκινης σημαίας με το σφυροδρέπανο από το Κρεμλίνο δεν είδαμε έναν νέο, καλύτερο, κόσμο να ανατέλλει, πιο ελεύθερο, πιο δημοκρατικό, πιο ειρηνικό. «Σε κάθε περίπτωση», υπογραμμίζει ο κ. Τσίπρας, «το όραμα του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ για έναν κόσμο κοινό σπίτι όλων είναι αυτό που συντρίβεται καθημερινά από πολέμους, όπως αυτός που προκάλεσε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, από φράχτες και από νέα τείχη. Και η ανθρωπότητα βρίσκεται και πάλι στο κατώφλι, αν δεν πέρασε ήδη την πόρτα, ενός νέου Ψυχρού Πολέμου, με καταστροφικές επιπτώσεις στην ασφάλεια και τη ζωή των ανθρώπων».

Διαβάστε επίσης: Μοναδικός, εμβληματικός, άνθρωπος της ειρήνης: Παγκόσμιοι ηγέτες αποχαιρετούν τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει ότι καθώς, όπως λέγεται, την Ιστορία τη γράφουν οι νικητές, «ο Γκορμπατσόφ, ως κατεξοχήν ηττημένος, δεν θα μπορούσε να αφηγηθεί την Ιστορία, ούτε καν να εξηγήσει πειστικά τις προθέσεις του. Γιατί το αποτέλεσμα ήταν η παραίτηση, η διάλυση, η ήττα. Και, ακόμη χειρότερα, η χλεύη να τον υμνούν οι αντίπαλοι και να τον λυπούνται οι φίλοι».

Τα ερωτηματικά

Υπογραμμίζει ότι ωστόσο «θα ήταν άδικο και ανιστόρητο» να παραβλέψει κανείς δυο σημαντικές παρακαταθήκες από την ηγεσία του.

«Η πρώτη αφορά το όραμα του τελευταίου ηγέτη της ΕΣΣΔ για έναν ειρηνικό κόσμο, που θα χωράει όλους τους λαούς και τους ανθρώπους», τονίζει. Και η δεύτερη, και ίσως σημαντικότερη, το γεγονός ότι ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει τη βία για να αναστείλει την ανατροπή του και τις ανατροπές στη χώρα του και τους συμμάχους της, που καμιά σχέση δεν είχαν με τις δικές του προθέσεις. Και δεν μετέτρεψε το ψυχορράγημα του υπαρκτού σοσιαλισμού σε αιματοχυσία, όπως συνήθως γίνεται όταν τα καθεστώτα γκρεμίζονται και στην ηγεσία βρίσκονται ηγέτες αυταρχικοί, όπως πολλοί από αυτούς που σήμερα απασχολούν και ταλαιπωρούν τον κόσμο μας».

Καταληκτικά ο κ. Τσίπρας αναφέρει ότι «για τα παραπάνω και μόνο, πιστεύω ότι ο τελευταίος ηγέτης της ΕΣΣΔ αξίζει τουλάχιστον τον σεβασμό μας. Κι όσο για τα μεγάλα ερωτηματικά που τον συνοδεύουν, τα αν, τα γιατί, τα ίσως και τα πώς, αυτά θα τα απαντήσει η Ιστορία».