Πριν από 92 χρόνια και συγκεκριμένα στις 8 Σεπτεμβρίου του 1930 η εταιρεία 3M (Minnesota Mining and Manufacturing Company) αρχίζει να πουλά μία διάφανη κολλητική ταινία, που αργότερα έγινε βασικό και αναντικατάστατο προϊόν στα συρτάρια όλων των γραφείων του κόσμου.

Το όνομά της, «Scotch tape». Στην Ελλάδα ευρέως γνωστή ως σελοτέιπ.

Εμπνευστής της ήταν ο Richard Drew

Ο Αμερικανός εντάχθηκε στην 3M, η οποία κατασκεύαζε μόνο γυαλόχαρτο, το 1923. O ίδιος προτιμούσε να παίζει το μπάντζο του και απεχθανόταν το πανεπιστήμιο και το να δουλεύει σε ένα γραφείο.

Έκανε μαθήματα στον σχεδιασμό μηχανημάτων δια αλληλογραφίας και στα 22 του χρόνια προσλήφθηκε από την συγκεκριμένη εταιρεία που βρισκόταν στο Σαιντ Πωλ της Μινεσότα.

Δουλειά του ήταν να παραδίδει δείγματα γυαλόχαρτων σε κατασκευαστές αυτοκινήτων, οι οποίοι τα χρησιμοποιούσαν κατά τις βαφές. Τότε ήταν της μόδας τα δίχρωμα αυτοκίνητα. Όμως, οι βαφείς έπρεπε να διαχωρίσουν τα σημεία του αμαξιού που δεν έπρεπε να βαφτούν.

Προκειμένου να το πετύχουν κολλούσαν εφημερίδες αλλά δυσκολεύονταν να κάνουν καθαρές διαχωριστικές γραμμές. Η κόλλα ήταν ισχυρή και τα πάντα γίνονταν χάλια.

Παρατηρώντας όλα αυτά, ο Drew θέλησε να δώσει μια λύση και να βρει έναν καλύτερο τρόπο να κάνουν οι εργάτες τη δουλειά τους.

Τα επόμενα δύο χρόνια δοκίμασε τα πάντα και έβαλε στόχο να φτιάξει μια ταινία που θα κολλούσε πολύ καλά αλλά θα ξεκολλούσε εξίσου εύκολα.

Τελικά, το 1925 τα κατάφερε. Η φόρμουλά του; Χαρτί κρεπ και ξυλόκολλα, ανακατεμένη με γλυκερίνη.

Η ιδέα του αρχικά δεν στηρίχθηκε από τους βαφείς

Το προϊόν που παρουσίασε ήταν ένα χαρτί που είχε κόλλα μόνα στις άκρες του και συνεχώς έπεφτε. Δεν ήταν πρακτικό και δέχθηκε πολλά αρνητικά σχόλια.

Τότε προέκυψε και η ονομασία «Scotch». Ενώ ο Drew δοκίμαζε την πρώτη του ταινία κάλυψης για να καθορίσει πόση κόλλα έπρεπε να προσθέσει, ο βαφέας απογοητεύτηκε με το δείγμα και αναφώνησε: «Πάρτε αυτή την ταινία πίσω στα αφεντικά της Scotch (τους Σκωτσέζους) και πείτε τους να βάλουν περισσότερη κόλλα!».

Το «Scotch» έμεινε και χρησιμοποιήθηκε αργότερα σε ολόκληρη τη σειρά ταινιών της 3Μ.

Πέντε χρόνια μετά, εφευρέθηκε η «Scotch Brand Cellulose Tape». Κατασκευασμένη με σχεδόν αόρατη κόλλα, η αδιάβροχη διαφανής ταινία ήταν κατασκευασμένη από έλαια, ρητίνες και καουτσούκ και μπορoύσε να χρησιμοποιηθεί σε ένα ευρύ φάσμα θερμοκρασιών.

Ο Drew έστειλε ένα δείγμα της νέας αυτής ταινίας σε μια εταιρεία στο Σικάγο, η οποία ειδικευόταν στην εκτύπωση συσκευασιών για προϊόντα αρτοποιίας.

Η απάντηση ήταν: «Βγάλτε αυτό το προϊόν στην αγορά». Και έτσι έγινε. Η ταινία αρχικά χρησιμοποιούνταν στα περιτυλιγμάτων τροφίμων από αρτοποιούς, μανάβηδες και κρεοπώλες.

Καθώς όμως η αμερικανική οικονομία βυθιζόταν στη Μεγάλη Ύφεση και οι Αμερικανοί αδυνατούσαν να αγοράσουν καινούργια πράγματα και αναγκάζονταν να επιδιορθώσουν ό,τι χαλούσε, σκιζόταν ή έσπαγε ανακάλυψαν ότι μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν την ταινία παντού. Για να κολλήσουν σκισμένες σελίδες βιβλίων, σπασμένα παιχνίδια, σκισμένα σκίαστρα παραθύρων, ακόμη και φθαρμένα νομίσματα.

Το σελοτέιπ έτσι έγινε δημοφιλές και μετέτρεψε την 3Μ στην πανίσχυρη πολυεθνική που γνωρίζουμε σήμερα.

Ενώ το 1920 η εταιρεία παρήγαγε και πωλούσε μόνο γυαλόχαρτο, το 1937 μόνο το 37% των πωλήσεών της αντιστοιχούσε σε χαρτί. Το υπόλοιπο 63% αντιστοιχούσε στις πωλήσεις συγκολλητικών, και κολλητικών ταινιών.

Μετά από λίγο καιρό, υπήρξαν πολλά άλλα προϊόντα, των οποίων η ονομασία περιλάμβανε τη λέξη «Scotch», όπως η ταινία κάλυψης, η ταινία διπλής όψης, η ταινία σήμανσης. Το 1947, η 3Μ άρχισε να παράγει και ερασιτεχνικές ακουστικές ταινίες.

Ο Drew μετά την επιτυχία που σημείωσε τέθηκε επικεφαλής ενός εργαστηρίου της 3Μ για την ανάπτυξη νέων προϊόντων και ήταν ελεύθερος να δουλέψει πάνω στις ιδέες του. Μαζί με την ομάδα του, κατοχύρωσαν περισσότερες από 30 πατέντες, για προϊόντα όπως οι προστατευτικές μάσκες προσώπου.

Το 1962 αποσύρθηκε και το 1980 έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών.

Headlines