Σύγκρουση πολιτισμού και βαρβαρότητας

Οι προκλήσεις του κοινοβουλευτικού δικτάτορα Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του νεοφασίστα κυβερνητικού εταίρου του Μπαχτσελί έχουν φτάσει πλέον στο απροχώρητο. Εδώ πλέον μιλάμε για αναμμένο φυτίλι που πλησιάζει το βαρέλι με την πυρίτιδα. Περιττό ν’ αναφερθούμε στις εμετικές υβριστικές προκλήσεις και τους θρασύδειλους λεονταρισμούς. «Θα έρθουμε ξαφνικά ένα βράδι. Η υπομονή μας τελειώνει».

Η φράση αυτή εκστομίζεται από μέλος της συμμαχίας του ΝΑΤΟ, προς άλλο μέλος της και συγκεκριμένα την Ελλάδα. Όμως η Ελλάδα είναι χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αυτό σημαίνει ότι η θρασύδειλη Ερντογανική απειλή απευθύνεται προς την ίδια την ΕΕ. Εκτός εάν στους κόλπους της ΕΕ υπάρχουν μέλη της, που θεωρούν τη σημερινή νεοοθωμανική  κυβερνώσα κομπανία ως οικονομικώς πολύφερνο πελάτη, για τους πολεμικούς εξοπλισμούς, από τις δυτικές πολεμικές βιομηχανίες. Οπότε, στην περίπτωση αυτή, διασπάται αυτομάτως το κοινό ευρωπαϊκό μέτωπο ασφάλειας και άμυνας γιατί όχι και μέτωπο πολιτισμού, προς όφελος των συμφερόντων των πολεμικών βιομηχανιών. Και από την άποψη αυτή, ας τουρκοποιηθεί το Αιγαίο, γιατί όχι και μεγάλο τμήμα της ΕΕ…

Πολιτισμική αφύπνιση

Η παραπάνω ακραία αυτή περίπτωση διάλυσης της ευρωπαϊκής αμυντικής ενότητας, εάν το καλοσκεφτούμε ταυτίζεται με την αποβολή σε ορισμένους εταίρους της ΕΕ και του τελευταίου ίχνους ευρωπαϊκής πολιτισμικής συνείδησης. Αποτέλεσμα αυτού του ιδιότυπου εξισλαμισμού, σε μία ήπειρο, αληθινό φάρο του δημοκρατικού πολιτισμού θα είναι ο κατακερματισμός της ΕΕ σε αυτόνομες ανίσχυρες μικροδυνάμεις όπως ακριβώς οι αλληλοσπαρασόμενες φυλές της μετακανταφικής Λιβύης.

Σ’ αυτό τον πίνακα εικονίζεται ο Μωάμεθ Β’, ο Πολιορκητής που με την τελική εισβολή του στην Κωνσταντινούπολη (29 Μαΐου 1453) έθεσε το μαρτυρικό τέρμα στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τερματίστηκε ο βυζαντινός πολιτισμός που πολλαπλασίασε την επιρροή του σε όλο τον ευρωμεσογειακό χώρο, αλλά και εδραιώθηκε και καταξιώθηκε στην παγκόσμια Ιστορία.

Στις ύστατες λοιπόν αυτές στιγμές της ενδοευρωπαϊκής ασυνεννοησίας καιρός είναι για μία κατά το δυνατόν πιο γοργή ανασύσταση στον εν διαλύσει ευρωπαϊκό δημοκρατικό πολιτισμικό ιστό. Όσο και αν οι λέξεις «ευρωπαϊκός πολιτισμός» ηχούν παράταιρα σε μία εποχή πολιτισμικής απαξίας, με σχεδόν ορθάνοιχτες τις πόρτες ή ορθότερα τις κερκόπορτες για την άλωση του ευρωπαϊκού πολιτισμού από τον ημιπαράφρονα επίδοξο νέο Μωάμεθ Β’ τον Πορθητή, που ακούει στο ονοματεπώνυμο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Καιρός λοιπόν για την ενδοευρωπαϊκή πολιτισμική αφύπνιση και αυτογνωσία, πριν ενσκύψει διαλυτικά η λαίλαπα των αιμοσταγών νέο-Ταμερλάνων και νέο-Τζενκίς Χαν. Με άλλα λόγια ας το συνειδητοποιήσουμε, ότι έχουμε προ των πυλών μας, μία σύγκρουση πολιτισμών ή ορθότερα μία σύγκρουση πολιτισμού και βαρβαρότητας.