Εγκαταλείπει την Γαύδο, η μια από τις δυο οικογένειες με ανήλικα παιδιά που ζούνε εκεί;

Με την υπ’ αριθμ. 35/2022 ομόφωνη απόφασή του το Δημοτικό Συμβούλιο Γαύδου εξέδωσε το παρακάτω ψήφισμα με αφορμή την μη ίδρυση γυμνασιακών τάξεων στο νησί της Γαύδου.

ΨΗΦΙΣΜΑ Δημοτικού Συμβουλίου Γαύδου με αφορμή την ίδρυση Γυμνασίου

Η Γαύδος αποτελεί το νοτιότερο άκρο της Ελλάδας και κατ’ επέκταση της Ευρώπης. Σε αυτό το ακριτικό νησί της πατρίδας μας ζουν μόνιμα περίπου 70 κάτοικοι, μεταξύ των οποίων μια οικογένεια που έχει τρία ανήλικα παιδιά, δύο εκ των οποίων κατά το σχολικό έτος 2022 – ’23 θα συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους στο Γυμνάσιο.

Στο αίτημα του Δήμου Γαύδου προς το Υπουργείο Παιδείας για ίδρυση γυμνασιακών τάξεων στο νησί μας, καθώς και σε όλες τις προσπάθειες που καταβλήθηκαν προς πάσα αρμόδια κατεύθυνση προκειμένου αυτό να γίνει αποδεκτό, δυστυχώς δεν υπήρξε θετική ανταπόκριση. Αυτό έχει ως συνέπεια, μία εκ των δύο οικογενειών με ανήλικα παιδιά που ζουν στην ακριτική Γαύδο, να πρέπει να φύγει από το νησί προκειμένου αυτά να λάβουν την υποχρεωτική εκπαίδευσή τους.

Ίσως σε έναν άλλο τόπο το εν λόγω πρόβλημα να είχε μικρότερες συνέπειες ή διαστάσεις. Η Γαύδος όμως δεν είναι ένα χωριό δίπλα σε μια πόλη όπου θα μπορούσαν τα παιδιά να πηγαίνουν σχολείο αντί στον ιδιαίτερο τόπο τους. Δεν είναι ένα μέρος που απέχει μια-δυο ώρες από ένα άλλο μέρος ούτως ώστε να πηγαινοέρχονται οι μαθητές στο σχολείο τους. Η Γαύδος είναι ένα απομακρυσμένο νησί και αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι η οικογένεια των μαθητών εκ των πραγμάτων αναγκάζεται να φύγει από τον τόπο που δημιουργήθηκε και έχει επιλέξει να ζει.

Η παράμετρος που καλείται η Κυβέρνηση και στο σύνολό της η Πολιτεία να εξετάσει, είναι αυτή της -όχι και τόσο μακρινής μελλοντικά- ερημοποίησης του νησιού μας. Δίχως ΠΑΙΔΙΑ, η Γαύδος δεν θα είναι η ίδια, δεν θα είναι ο «Παράδεισος» που όλοι επικαλούνται, θα είναι ένα νησί δίχως Αύριο.

Εν τέλει, η πολιτεία δια των αρμόδιων εκπροσώπων της οφείλει να απαντήσει ξεκάθαρα για το ποιο θεωρεί ότι θα είναι το μέλλον του νησιού όταν μια οικογένεια εξαναγκάζεται να εγκαταλείψει ένα ακριτικό μέρος της Ελλάδας χωρίς δική της υπαιτιότητα.

Φταίνε αυτοί οι άνθρωποι που επέλεξαν να ζήσουν σε αυτό τον ευλογημένο τόπο  παρά τις δυσκολίες, παρά τις ελλείψεις, παρά τα όσα προβλήματα υπάρχουν; Και ποια είναι απάντησή μας σε αυτά τα παιδιά; Καλούμαστε να τα κοιτάξουμε στα μάτια και να τους πούμε, τι άραγε; Ότι έτσι λειτουργεί το σύστημα; Ότι δεν υπάρχει «πρόβλεψη» για την περίπτωσή τους; Ότι σηκώνουμε τα χέρια ψηλά και επιλέγουμε την πιο «ανώδυνη» λύση αποφασίζοντας για αυτά, αλλά «χωρίς αυτά»;

Γαύδος: Γιατί αφήνουν δυο μαθητές γυμνασίου χωρίς σχολείο

Τα παραπάνω ερωτήματα ακόμη κι αν εκλαμβάνονται ως ρητορικά, αποτελούν την ουσία του διλήμματος: θέλουμε ΖΩΗ στο ακριτικό νησί της Γαύδου ή όχι; Κι εάν ναι, τι κάνουμε προκειμένου να το πετύχουμε;

Σε αυτό το σημείο, οφείλουμε να αναφερθούμε και σε μια αντίφαση ή τουλάχιστον ειρωνεία. Δεν είναι λογικό να καλούμαστε ως Δήμος να διαχειριστούμε προγράμματα (ΕΣΠΑ, κρατικών ενισχύσεων, κ.λπ.) με σκοπό την καλυτέρευση ζωής των κατοίκων του νησιού και από την άλλη πλευρά να ερχόμαστε στη δυσάρεστη θέση να «αποχαιρετούμε» τα παιδιά μας.

Συχνά ακούμε πως το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι μεγάλο. Είναι δυνατόν οι ασκούμενες πολιτικές να το διογκώνουν αντί να το επιλύουν; Στην περίπτωση της Γαύδου αυτό που πρόκειται να συμβεί εφόσον δεν υπάρξει αλλαγή στάσης από την πλευρά της Πολιτείας και αναγνώριση άμεσα των ιδιαιτεροτήτων του νησιού.

Σε κάθε περίπτωση, ξεκαθαρίζουμε πως δεν είμαστε ειδικοί για να εκφέρουμε άποψη για το ποια είναι η χρηστή από παιδαγωγικής πλευράς λύση επί του θέματος. Είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε την αιτιολόγηση του υπουργείου για την απόφασή του.

Παρά ταύτα, επειδή θεωρούμε ότι οι λόγοι που αυτή η οικογένεια πρέπει να μείνει στη Γαύδο σύμφωνα με την επιθυμία των μελών της, είναι βαρύνουσας σημασίας -και εθνικής- καλούμε εκ νέου, αυτή την Ύστατη στιγμή, την Πολιτεία να αναθεωρήσει την απόφασή της και να επιτρέψει τη δημιουργία Γυμνασιακών τάξεων στη Γαύδο. Να ασκήσει πολιτικές που θα στοχεύουν στην εποίκιση από ζευγάρια με μικρά παιδιά που θα ζωντανέψουν τον τόπο.

Το πρώτο κουδούνι των σχολείων χτυπά χαρμόσυνα σε όλη την ελληνική επικράτεια.

Επιτρέψτε μας να συνεχίσουμε να βλέπουμε παιδιά να κρατάνε την ελληνική σημαία ψηλά, να γεμίζει ο τόπος μας από τα χαμόγελά τους, να τα καμαρώνουμε και να νιώθουμε υπεύθυνοι για τη Γαύδο που θα τους παραδώσουμε.