Από τη Σουηδία έως την Ιταλία, η Ευρώπη της ενεργειακής και κοινωνικής κρίσης δέχεται -στον απόηχο και των γαλλικών εκλογών– απανωτά σοκ από την άνοδο της Ακροδεξιάς.

Όχι τυχαία, γίνεται με φόντο ένα δυστοπικό σκηνικό αβεβαιότητας και μια μεθοδευμένη εκστρατεία «κανονικοποίησης» για το θεαθήναι από τα ίδια τα ακροδεξιά και νεοφασιστικά κόμματα.

Με τον μισαλλόδοξο λαϊκισμό τους, καταλαμβάνουν όλο και περισσότερο το κενό που δημιουργούν παραδοσιακά κόμματα εξουσίας, συχνά μέσω μιας επικίνδυνης πολιτικής ταλάντευσης, κυρίως δε της Δεξιάς.

Σιωπηρά ή ηχηρά πλέον εξελίσσονται σε ρυθμιστές του πολιτικού τοπίου, όπως συμβαίνει στο Παρίσι, στη Στοκχόλμη και οσονούπω και στη Ρώμη.

Ειδικά στη Γαλλία, η επιχείρηση του ακροδεξιού πολιτικού «εξωραϊσμού» συμβαδίζει πλέον με μια παράλληλη εκστρατεία εκκόλαψης στρατιάς «πολιτικών ακτιβιστών», influencers και στελεχών -όχι μόνο στην πολιτική, αλλά και σε ΜΜΕ και σε επιχειρήσεις- μέσω «θολής» χρηματοδότησης αυτοπροσδιοριζόμενων «εκπαιδευτικών ιδρυμάτων» και «σεμιναρίων».

H γαλλική Ακροδεξιά θεωρεί ότι ένα από τα βασικά έως σήμερα εμπόδια για την νίκη της «ήταν η απουσία μιας ελίτ από διανοητικά διαμορφωμένα στελέχη», λέει στο CNN ο Ζαν-Ιβ Καμί, ειδικός αναλυτής στη δεξαμενή σκέψης Fondation Jean-Jaurès.

Ως «αιτία αυτής της απουσίας», εξηγεί, θεωρούν ότι «ακόμα κι αν μπει κάποιος στο πανεπιστήμιο ων υποστηρικτής του χώρου της Δεξιάς, τελικά διαμορφώνεται από μια κυρίαρχη διδασκαλία που προσανατολίζεται προς την Αριστερά».

Όπως πάντως επισημαίνει στην Liberation o Γκιγιόμ Μπερνάρ, καθηγητής στο Καθολικό Ινστιτούτο Ανώτατων Σπουδών στη Βαντέ (ένα ιδιωτικό εκπαιδευτικό ίδρυμα που ίδρυσε ο επιχειρηματίας και εθνικιστής πρώην προεδρικός υποψήφιος Φιλίπ ντε Βιλιέ), «η ιδεολογική πίεση δεν προέρχεται πλέον από τα αριστερά, αλλά από τα δεξιά».

Αντισυστημική… κατάρτιση

Κάπως έτσι λοιπόν έχουν «ξεπηδήσει» μη αναγνωρισμένα από το κράτος ιδιωτικά «εκπαιδευτικά ιδρύματα» με ροπή στην άκρα Δεξιά εκπαιδεύοντας νέες γενιές «πολιτικών ακτιβιστών» έτοιμων να ριχθούν στη «μάχη των ιδεών».

Ένα από αυτά είναι το Ινστιτούτο Πολιτικής Κατάρτισης (IFP). Συνιδρυτής και διευθυντής του είναι ο Αλεξάντρ Πεζέ, απόφοιτος του Πανεπιστημίου Paris II. Η ιδέα για τη δημιουργία του ινστιτούτου «γεννήθηκε» κατά τη διαμονή του στην Ουάσιγκτον, γράφει η Liberation, όπου γνώρισε από κοντά την επιρροή των αμερικανικών δεξαμενών σκέψης.

Με δεδηλωμένο στόχο την ανανέωση της γαλλικής άρχουσας τάξης, το ινστιτούτο του προωθεί έκτοτε τον φιλελευθερισμό στα οικονομικά και τον συντηρητισμό στα κοινωνικά ζητήματα. Κατά παραδοχή του ίδιου του Πεζέ, «σε μια κλίμακα από αριστερά προς τα δεξιά», το IFP κινείται «πολύ δεξιά».

Με στήριξη από ιδιώτες δωρητές -οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι «ανώνυμοι»- και με καθηγητές, προσκεκλημένους ομιλητές και μέντορες από τον υπερσυντηρητικό και ακροδεξιό χώρο, παρέχει βασικό πρόγραμμα σπουδών μέσω σεμιναρίων ή ειδική εκπαίδευση στους τομείς της δημοσιογραφίας, της πολιτικής και της επιχειρηματικότητας.

Δεδομένου ότι IFP δεν προσφέρει αναγνωρισμένα από το κράτος πτυχία, τα μαθήματα γίνονται βράδια ή τα Σαββατοκύριακα, καθώς οι περισσότεροι φοιτητές του συνεχίζουν παράλληλα τις πανεπιστημιακές σπουδές.

Πληρώνουν για να παρακολουθήσουν τα μαθήματα, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις δίνονται υποτροφίες. Σύμφωνα με το ινστιτούτο, το ινστιτούτο έχει περισσότερους από 2.200 απόφοιτους -«μια νέα γενιά που δεν φοβάται πλέον την πολιτική ορθότητα», όπως αρέσκεται να λέει ο Πεζέ. Το 40% εξ αυτών ήδη κατέχει θέσεις ευθύνης σε πολιτικά επιτελεία.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Le Monde, τα 10 από τα περίπου 50 μέλη του στενού περιβάλλοντος του ακροδεξιού πρώην προεδρικού υποψηφίου Ερίκ Ζεμούρ συνδέονται με το IFP, ως πρώην φοιτητές, καθηγητές, ομιλητές ή δωρητές.

Ο ίδιος ο Ζεμούρ έχει δηλώσει ότι ευελπιστεί το ινστιτούτο να εξελιχθεί σε «αντι-Sciences Po»: αντίβαρο δηλαδή στο φημισμένο Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών του Παρισιού, ένα από τα διεθνούς αναγνώρισης «grandes écoles» της Γαλλίας.

Η Μαριόν… εκπαιδεύτρια

Εγγονή του Ζαν-Μαρί Λεπέν, ανιψιά της Μαρίν Λεπέν και πρώην βουλευτίνα με την Εθνική Συσπείρωση -με την οποία τα έχει «σπάσει», συντασσόμενη με την Ζεμούρ- η 32χρονη Μαριόν Μερσάλ έχει επίσης φτιάξει το δικό της ιδιωτικό ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, στο πρότυπο του IFP.

Πολιτικά φιλόδοξη, με βλέψεις για την ηγεσία μιας ενωμένης και διευρυμένης γαλλικής Ακροδεξιάς, ίδρυσε προ τετραετίας και διευθύνει το Ινστιτούτο Κοινωνικών, Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών (ISSEP). Έχει έδρα τη Λιόν και πρόεδρο τον φιλομοναρχικό Σιλβάν Ρουσιγιόν.

Παρέχει εκπαίδευση στους τομείς των Πολιτικών Επιστημών, της Διοίκησης Επιχειρήσεων και του Πολιτισμού. Κατά την Μαριόν, στόχος είναι «να σχηματίσουμε μια νέα πατριωτική ελίτ» της «πραγματικής Δεξιάς».

Βασισμένο στη δομή μιας ΜΚΟ, το ISSEP χρηματοδοτήθηκε από «ανώνυμες» δωρεές. Έχει συνεργασία με Γάλλους επιχειρηματίες, μέχρι και στρατιωτικούς, καθώς και υπερσυντηρητικούς ακαδημαϊκούς του εξωτερικού.

Τον Οκτώβριο του 2020, άνοιξε παράρτημα στη Μαδρίτη, με τη στήριξη του ισπανικού ακροδεξιού κόμματος Vox (που συνεργάζεται με τη Δεξιά στην περιφερειακή κυβέρνηση της Μαδρίτης), καθώς και νοσταλγών της δικτατορίας του Φράνκο.

Στον ιστότοπό του, το ISSEP αναφέρει επίσης ότι έχει συνεργασία με το ρωσικό Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης, το ουγγρικό Κολέγιο Mathias Corvinus και το πολωνικό πανεπιστήμιο Collegium Intermarium.

Σε κάθε περίπτωση το «δίπλωμα» του ινστιτούτου της Μαριόν δεν αναγνωρίζεται. Δημοσίευμα της Monde τον περασμένο Μάρτιο ανέφερε ότι το 87,4% του κύκλου εργασιών του ISSEP είναι από δωρεές, τα έσοδα από τα δίδακτρα μειώθηκαν κατά 28,8% μέσα σε ένα χρόνο, ενώ τα έξοδα του ινστιτούτου αυξήθηκαν κατά 48,5%.

Σύμφωνα με την Journal du Dimanche, το ISSEP οργανώνει και σεμινάρια για αιρετούς αξιωματούχους, στο πλαίσιο προγραμμάτων κατάρτισης που πληρώνονται από τα δημόσια ταμεία, παρά το γεγονός ότι το ινστιτούτο δεν έχει λάβει σχετική έγκριση από το γαλλικό υπουργείο Εσωτερικών.

«Ευλογείτε»…

Στα τέλη Αυγούστου ολοκληρώθηκε εν τω μεταξύ το «θερινό πανεπιστήμιο» της Academia Christiana («Χριστιανικής Ακαδηµίας»): ενός εθνικιστικού κινήματος καθολικής νεολαίας, που ιδρύθηκε το 2013, με επίσημο στόχο «τη διαφύλαξη της εθνικής ταυτότητας». Οι εκδηλώσεις της θεωρούνται «συμπόσιο» ακραίων.

Το φετινό «ινστιτούτο κατάρτισης» έγινε στην κοιλάδα του Λίγηρα και, όπως σχολιάζει η Liberation, ήταν ένα συνονθύλευμα ακροδεξιών, βασιλοφρόνων και νεοφασιστών νοσταλγών του καθεστώτος Βισύ (τον επικεφαλής του οποίου και πρώην ήρωα του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, στρατάρχη Πετέν, είχε τιμήσει το 2018 ο πρόεδρος Μακρόν, προκαλώντας τότε σάλο). Το παρών στο «θερινό πανεπιστήμιο» του Αυγούστου έδωσε επίσης ο Πατρίκ Μπουισόν, πρώην σύμβουλος του Νικολά Σαρκοζί…

«Η Academia Christiana κινείται προς τη δημιουργία μιας αντι-κοινωνίας, αυτοί οι ιερείς συμφωνούν να εκπαιδεύσουν επαναστάτες, ακόμη και αντιφρονούντες», παρατηρεί ο Ζαν-Ιβ Καμί. Η δε συνάθροιση, σχολιάζει το δημοσίευμα, ήταν «ακόμη μια απόδειξη ότι οι διάφορες τάσεις της γαλλικής ακροδεξιάς -όσο συνηθισμένες κι εάν είναι σε καυγάδες- έχουν την ικανότητα να μαζεύονται και να συζητούν μεταξύ τους για όσα τις ενώνουν».

Η εβδομαδιαία εκδήλωση έκλεισε σε κλίμα ευθυμίας, με μια εορταστική βραδιά και συναυλία του εθνικιστικού συγκροτήματος FTP, που διοργανώθηκε στο γυμναστήριο ενός ιδιωτικού σχολείου.

Headlines