Μαρίζα Ρίζου στο in: «Σκοπός είναι να παραμένω συνδεδεμένη με τη χαρά που νιώθω για τα live και τη μουσική»

Αν έπρεπε να χαρακτηρίσω με μια λέξη την Μαρίζα Ρίζου αυτή θα ήταν «ειλικρίνεια». Θα μου πείτε γιατί είναι προσόν για μια τραγουδίστρια η ειλικρίνεια;

Είναι, κατά τη γνώμη μου, και μάλιστα από τα μεγαλύτερα. Γιατί η Μαρίζα από την πρώτη της εμφάνιση μέχρι και σήμερα δεν έκρυψε ποτέ τίποτα από το κοινό. Κατέθεσε τον εαυτό της και μαζί του το τεράστιο ταλέντο της. Kαι αυτό ακριβώς θα κάνει και την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου στην μεγάλη της συναυλία στο Θέατρο Βράχων στο Βύρωνα.

Δέκα χρόνια πια από εκείνη την διασκευή στην «Μπόσα Νόβα του Ησαΐα» με την οποία μας συστήθηκε, η Μαρίζα ανεβαίνει πάντα στη σκηνή με ένα στάνταρ. Ότι θα δώσει τον καλύτερο της εαυτό και θα μας συνεπάρει με ένα συναίσθημα που πάντα ξεχειλίζει.

Με το φως της και την ευαισθησία της, με το ταλέντο της στην ερμηνεία αλλά και τη σύνθεση, με το υπέροχο «Θέλω κάποιος να με σύρει», αλλά και το «Πετάω» και το «Μαζί σου στο φως» και το «Ζητάτε να σας πω».

Η Μαρίζα δεν φοβήθηκε ποτέ να ξεδιπλώσει στη σκηνή τη χαρά αλλά και τα σκοτάδια της. Δεν προσποιήθηκε την καθωσπρέπει σε μια εποχή που η σκηνή κατάπινε το ψέμα και την υποκρισία. Δήλωνε πάντα ανοιχτά τους συναδέλφους που αγαπάει, μας χάρισε εξαιρετικές στιγμές στο Άλσος και πολύ αστείες όταν υποδέχτηκε την Νατάσσα Μποφίλιου, στάθηκε επάξια στα πρώτα της βήματα δίπλα στον Φοίβο Δεληβοριά στα πρώτα της βήματα, ταίριαξε με τον Πάνο Μουζουράκη και τόλμησε να αναμετρηθεί με το θεατρικό σανίδι στο Εθνικό Θέατρο.

Δεν ξέρω αν όλα αυτά τα έκανε άψογα και δεν είναι αυτό του ζητούμενο. Τα έκανε όμως με τον τρόπο της και δίνοντας την ψυχή της. Και καταφέρνοντας κάθε φορά να μας συγκινεί όλο και πιο πολύ. Ξυπόλυτη σε μια σκηνή έτοιμη να τσαλακωθεί και να κλάψει, να γελάσει και να φωνάξει για όσα αγαπάει.

Πρώτη φορά στο Θέατρο Βράχων φέτος. Τι θα περιλαμβάνει το πρόγραμμα της συναυλίας;

Ουσιαστικά είναι το κλείσιμο του καλοκαιριού και μια πολύ καλή αφορμή για να γιορτάσουμε το πόσο ωραία περάσαμε παρέα τους προηγούμενους μήνες. Θα έχουμε μαζί μας και δύο εξαιρετικούς μουσικούς και το σχέδιο λέει ότι θα παίξουμε και κάποια κομμάτια από τον καινούριο δίσκο. Γενικά έχω πολλή χαρά για αυτό το λάιβ!

Έχεις διαφορετική προσέγγιση ανάλογα με το χώρο; Τι διαφορές έχει ας πούμε η Μαρίζα στο Σταυρό με τη Μαρίζα στο Θέατρο Βράχων;

Η διαφορετική προσέγγιση θα έλεγα ότι σχετίζεται λιγότερο με τον χώρο και περισσότερο με τους ανθρώπους. Κάθε βράδυ, κάθε λάιβ είναι διαφορετικό γιατί οι άνθρωποι και οι ενέργειες τους το κάνουν να ξεχωρίζει από τα άλλα. Αυτή είναι και η ομορφιά.

Από τα πρώτα σου βήματα όλοι ξεχώρισαν τη χημεία που έχεις με το κοινό. Πώς καταφέρνεις και το συνεπαίρνεις πάντα τόσο γρήγορα;

Το συνεπαίρνω γρήγορα; Δεν ξέρω. Εάν έχω έναν σκοπό πάντως, αυτός είναι να παραμένω συνδεδεμένη με τη βαθιά χαρά που νιώθω για το λάιβ και την μουσική. Είναι μάλλον ο τρόπος μου για να ξεφεύγω πιο γρήγορα από την ματαιοδοξία και τη σοβαροφάνεια που συχνά επιτίθενται στους καλλιτέχνες πάνω και κάτω από τη σκηνή.

Έχουν περάσει 10 χρόνια από τη «Μπόσα Νόβα» έχει αλλάξει ο τρόπος που βλέπεις τη μουσική;

Ναι. Νιώθω ακόμα πιο ανοιχτή απέναντι της και έτσι τη χαίρομαι περισσότερο. Δεν πιστεύω πια ότι υπάρχει καλή και κακή μουσική όπως πίστευα παλιότερα. Υπάρχει μου αρέσει και δεν μου αρέσει. Το βρίσκω όμορφο και υγιές να σεβόμαστε αυτό που αρέσει σε άλλους ανθρώπους, ακόμα κι αν εμάς δε μας ταιριάζει καθόλου.

Εσύ πόσο έχεις αλλάξει αυτή τη δεκαετία;

Δεν ξέρω, αλλά μπορώ να σου πω με σιγουριά ότι προσπαθώ τίμια να βρεθώ πιο κοντά σε έναν πιο ήρεμο και ώριμο εαυτό που χαίρεται ελεύθερος τη ζωή.

Έχεις αναφέρει ότι αγαπάς πια τα σκοτάδια σου. Η ψυχοθεραπεία σε οδήγησε σε αυτό το δρόμο;

Θεωρώ ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο πρώτα από όλα η επιθυμία μου να αναλάβω τις ευθύνες μου. Να μη νιώθω έρμαιο των όποιων τραυμάτων μου, να ανοίξω τη βαλίτσα, να καθαρίσω και να ξαναβάλω μέσα ό,τι αλήθεια μου ταιριάζει. Θέλω να είμαι καλά. Δε μου φαίνεται πλέον ενδιαφέρουσα η αυνανιστική σχέση με τη μαυρίλα. Δε θέλω να παίξω πια έτσι το παιχνίδι.

Έχεις σπουδάσει Επικοινωνία, θα μπορούσες να ασχοληθείς με αυτόν τον τομέα;

Μα ασχολούμαι. Κάνω λάιβ και μιλάω πολύ σε αυτά!

Την προηγούμενη σεζόν συμμετείχες στην κριτική επιτροπή μεγάλου μουσικού σόου, το απόλαυσες;

Πάρα πολύ. Ανεξάρτητα με το αν βρεθήκαμε μπροστά σε καταστάσεις που δεν μπορούσαμε να ελέγξουμε, οι τέσσερις μας πραγματικά περάσαμε υπέροχα. Γελάσαμε πολύ, τσακωθήκαμε, αγαπηθήκαμε, δεθήκαμε. Κυρίως όμως, θεωρώ ότι αντιμετωπίσαμε τα παιδιά και τη μουσική με αγάπη, σεβασμό και ευγένεια.

Θα το ξανάκανες;

Με πολύ συγκεκριμένους όρους ώστε να μπορέσω να οριοθετηθώ όπως επιθυμώ και με αυτά τα τρία αγόρια παρέα, ναι. Άλλη μια φορά θα το ξανάκανα.

Επιστρέφει φέτος το μιούζικαλ που είχατε παρουσιάσει με τον Θέμη Καραμουρατίδη και το Γεράσιμο Ευαγγελάτο «Απλή μετάβαση», μίλησε μας για αυτή την εμπειρία σου.

Τι να σου πρωτοπώ; Θα το ξανακάνω για να το ευχαριστηθώ επιτέλους χωρίς τις αγωνίες  και τις ανασφάλειες της πρώτης φοράς.

Τι σχεδιάζεις για τον χειμώνα;

Μουσική για τον «Κύκλο των Χαμένων Ποιητών» στο θέατρο Βρετανία σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ασπιώτη, καινούριο δίσκο με την Walnut Entertainment και λάιβ από Φεβρουάριο στο Vox.