Στην καρδιά μας

H πιο επιτυχημένη ανάρτηση. «Τώρα είναι η ώρα να ζητήσουμε πολεμικές αποζημιώσεις από τη Γερμανία».

Τα καλά νέα. Ναι, υπάρχουν κι αυτά. Η στενοχώρια για τον αποκλεισμό απαλύνεται κάπως από την ανακούφιση που γλιτώσαμε τίτλους όπως αυτός: «ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ». ‘Η, σε πιο προσωποποιημένη εκδοχή: «ΑΝΓΚΕΛΑ, ΜΑΣ ΘΥΜΑΣΑΙ;».  ‘Η ακόμη: «ΓΚΡΕΜΙΣΑΜΕ ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ». ‘Η, τέλος, για τους πιο μυημένους: «ΡΙΞΑΜΕ ΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΜΕΣΕΡΣΜΙΤ». Δεν βάζω τα θαυμαστικά στο τέλος των τίτλων γιατί ποικίλλουν ανάλογα με το μέσο.

Μα τι έφταιξε τελικά; Τίποτα δραματικό, μπάλα είναι. Οι Γερμανοί ήταν πιο αποφασισμένοι, πιο μεθοδικοί, βρέθηκαν σε τρομερή ημέρα, τους βοήθησε κι η τύχη, το πήρανε. Εμείς σαν να τους υποτιμήσαμε λίγο, όλοι προέβλεπαν βλέπετε ότι η ελληνική ομάδα θα έπαιρνε μετάλλιο, ύστερα δε από τον αποκλεισμό των Σέρβων πηγαίναμε κατευθείαν για το χρυσό. Ξεκινήσαμε άσχημα, το γυρίσαμε, προηγηθήκαμε με το απίστευτο τρίποντο του Σλούκα στην εκπνοή του ημιχρόνου, τους σπάσαμε την ψυχολογία, ε, το δεύτερο ημίχρονο θα ήταν περίπατος. Και ξαφνικά βρεθήκαμε να χάνουμε με διαφορά 15 πόντων.

Υπάρχει κι ένας βαθύτερος λόγος. Προσδώσαμε για άλλη μια φορά σε μια αθλητική διοργάνωση χαρακτηριστικά εθνικής πανστρατιάς. Αν το σηκώναμε πάλι το γ…μένο, θα ξεχνούσαμε μεμιάς την οργή μας για τις αυξήσεις στις τιμές της ενέργειας, τη συμπόνια μας για τον Ανδρουλάκη και τους φόβους μας για τον Κένταυρο. Ετσι ήμασταν πάντα, απόλυτοι, παρορμητικοί, υπερβολικοί. Αυτό όμως άσκησε μεγάλη πίεση στους παίκτες, που ένιωθαν να μην αγωνίζονται μόνο στο γήπεδο, αλλά να έχουν φορτωθεί και όλα τα άγχη του ελληνικού έθνους. Σε μια επετειακή μάλιστα χρονιά.

Κόουτς. Ο Δημήτρης Ιτούδης διέκοψε μια επιτυχημένη καριέρα σε χώρες που δεν έχουν τις καλύτερες σχέσεις με την πατρίδα του και ανέλαβε να οδηγήσει την Εθνική στο Eurobasket 2022. Ξεκίνησε με σειρά θριάμβων, έκανε πολλούς να πουν ότι επιτέλους η Εθνική έχει προπονητή, αλλά προχθές γνώρισε την ήττα. Μπορεί να έκανε λάθη, μπορεί και όχι, δεν έχω τις γνώσεις για να το πω, και να τις είχα δηλαδή δεν θα το έλεγα, διασκέδασα πάντως με όσους έστελναν μέσω των social συστάσεις του τύπου «Ξύπνα Ιτούδη, δεν βλέπεις ότι παίζουν με δύο ψηλούς;». Είναι καλός και έμπειρος προπονητής, δεν θα ήταν άσχημα να μείνει.

Greek Freak. Εντάξει, ήταν ο σούπερ σταρ και επιβεβαίωσε τη φήμη του με το παραπάνω. Σου έδινε την εντύπωση ότι όποτε ήθελε, έπαιρνε όποιο ματς ήθελε. Τελικά δεν ήταν έτσι. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή του μοιραίου αγώνα (ή μήπως ήταν πια πολύ αργά;) χρεώθηκε με ένα ανεξήγητο δεύτερο αντιαθλητικό φάουλ κι έφυγε για τα αποδυτήρια. Εκνευρίστηκε; Παρασύρθηκε; Ο,τι κι αν συνέβη, θα είναι πάντα στην καρδιά μας.

Οπως κι όλα τα παιδιά, φυσικά.