Η οδύσσεια των αναπληρωτών

«Φέτος θα έχουμε το φαινόμενο ο ίδιος εκπαιδευτικός να διδάσκει τα παιδιά το πρωί και να τους φέρνει φαγητό ως delivery το βράδυ» λέει στα «ΝΕΑ» ο πρόεδρος της τοπικής ένωσης καθηγητών (ΕΛΜΕ) του Ηρακλείου Ζαχαρίας Ρηγάκης και συνεχίζει: «Οι συνθήκες διαβίωσης των αναπληρωτών εκπαιδευτικών στα νησιά εξακολουθούν να είναι τραγικές.

Οι καθηγητές έρχονται στο νησί μας, δεν έχουν πού να μείνουν, κανείς δεν ενδιαφέρεται για αυτούς, συχνά αναγκάζονται να νοικιάσουν πανάκριβα δωμάτια και να κάνουν δύο ή και τρεις δουλειές μαζί για να επιβιώσουν…». Στο Ηράκλειο φέτος παρουσιάστηκε ξανά περίπτωση εκπαιδευτικού ο οποίος το βράδυ κοιμήθηκε στο αυτοκίνητό του, μην έχοντας πού να μείνει. Στη Σαντορίνη, εκπαιδευτικοί κοιμήθηκαν κάποιες νύχτες στο κάμπινγκ ή στο κτίριο νηπιαγωγείου του νησιού γιατί δεν είχαν άλλη επιλογή.

Η τουριστική περίοδος εξελίσσεται και οι ιδιοκτήτες ακινήτων στα περιζήτητα νησιά δεν έχουν ως προτεραιότητα να βοηθήσουν τους εκπαιδευτικούς που έρχονται σε αυτά για να διδάξουν τα παιδιά τους. Δεν τους έχει, όμως, ως προτεραιότητα, ούτε η πολιτεία. Για μια ακόμη σχολική χρονιά, το ρεπορτάζ αποκαλύπτει δασκάλους και καθηγητές απροστάτευτους, να κοιμούνται στα αυτοκίνητά τους.

Οι εκπρόσωποι των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών εκτιμούν ότι φέτος οι παραιτήσεις αναπληρωτών καθηγητών που θα κληθούν να δουλέψουν σε αντίστοιχες συνθήκες μπορεί να φτάσουν και το 20%, εκτινάσσοντας και πάλι τα κενά στις σχολικές τάξεις.

«Οι καθηγητές είναι στα όρια της εξαθλίωσης» περιγράφει ο Ζαχαρίας Ρηγάκης και προσθέτει: «Μόνο στο Ηράκλειο ήρθαν περίπου 500 αναπληρωτές και νεοδιόριστοι. Οι περισσότεροι δεν μπορούν να ζήσουν και να εργαστούν εάν δεν έχουν εδώ ανθρώπους να τους φιλοξενήσουν. Οι άνθρωποι φτάνουν σε διάφορες περιοχές της χώρας χωρίς να ενδιαφέρεται για αυτούς κανένας. Πολλοί, δε, πρέπει να κάνουν και 30 ή 40 χιλιόμετρα την ημέρα μεταξύ των διαφορετικών σχολείων στα οποία διδάσκουν…».

Κρήτη, Κυκλάδες, Δωδεκάνησα

Η Ανθή Πατραμάνη, πρόεδρος της τοπικής ένωσης καθηγητών Θήρας, απαντάει ακαριαία στο σχετικό ερώτημα: «Φυσικά και υπάρχουν και φέτος ακραίες περιπτώσεις ανθρώπων που έρχονται στο νησί μας να διδάξουν και δεν έχουν πού να μείνουν». Στη Σαντορίνη έφτασαν 38 αναπληρωτές καθηγητές – ενώ αναμένονται περίπου 20 – και 35 μόνιμοι νεοδιόριστοι.

«Τα συναρμόδια υπουργεία δεν έχουν αναλάβει καμία πρωτοβουλία ακόμη. Και η σχολική χρονιά έχει ξεκινήσει» συνεχίζει η ίδια. Ο Δήμος Θήρας είχε δώσει πριν από τρία χρόνια με πρωτοβουλία του υπουργείου Εσωτερικών ένα επίδομα στους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς για να μπορέσουν να τακτοποιήσουν το πρώτο χρονικό διάστημα διαμονής τους στο νησί. «Κάτι τέτοιο φέτος δεν έγινε…».

Οι τυχεροί βρίσκουν σπίτια στα οποία μπορούν να μείνουν ως τον Μάιο, οπότε ξεκινά η τουριστική περίοδος. «Εχουμε περιπτώσεις εκπαιδευτικών που δουλεύουν 15 χρόνια στο νησί και κάθε χρόνο τον Μάιο φεύγουν από το σπίτι τους. Μετά αναγκάζονται να βάλουν τα πράγματά τους ως τον επόμενο Οκτώβριο σε αποθήκες που επίσης θα πληρώνουν, συχνά 270 ευρώ ή και περισσότερο». Φέτος, όμως, ο Οκτώβριος έγινε Νοέμβριος. Η τουριστική περίοδος επιμηκύνθηκε. Τα προβλήματα των εκπαιδευτικών αυξήθηκαν…

Ο πρόεδρος της Α’ ΕΛΜΕ Κυκλάδων, που έχει στην ευθύνη Σύρο, Τήνο και Μύκονο, Δημήτρης Παπαδημητρίου αναφέρει περιπτώσεις καθηγητών που μένουν τέσσερα-πέντε άτομα σε δημοτικές εστίες το πολύ 26 τ.μ. «Κάποιοι φιλοξενούνται από εμάς, αλλά το πρόβλημα παραμένει οξυμμένο» αναφέρει, εξηγώντας ότι φέτος στη Μύκονο έφτασαν 170 νέοι εκπαιδευτικοί (μόνιμοι και αναπληρωτές).

«Αισθανόμαστε σαν επαίτες»

«Εάν δεν βρεθεί λύση θα αναγκαστούμε να μείνουμε στο σχολείο μας» λέει ο αναπληρωτής εκπαιδευτικός Αλεξάνδρος Αναστασόπουλος που έφτασε φέτος στη Σαντορίνη για να διδάξει. «Μάθαμε σε ποιο σχολείο θα εργαστούμε το προηγούμενο Σάββατο. Φυσικά τη στιγμή εκείνη ούτε εισιτήριο δεν μπορούσαμε να βρούμε, πόσω μάλλον πού θα μείνουμε» διηγείται.

«Οταν φτάσαμε τελικά στο νησί, δεν υπήρχε σε στέγη κυριολεκτικά τίποτα. Ούτε καν δωμάτια ξενοδοχείου. Με εξαίρεση κάποια Airbnb που νοικιάζονταν προς τριψήφιο αριθμό την ημέρα. Αναγκάστηκα να καταφύγω στις αναρτήσεις στα social media και ευτυχώς ένας συνάδελφος μας πρόσφερε στέγη στο σπίτι του για λίγες ημέρες. Αυτή η λύση είναι, όμως, προσωρινή. Σε λίγο θα βρεθούμε πάλι με τα πράγματα στο χέρι να αναζητούμε στέγη. Η πολιτεία μάς κάνει να αισθανόμαστε ανεπιθύμητοι και βέβαια απαξιωνόμαστε στα μάτια των μαθητών και της τοπικής κοινωνίας» καταλήγει, δίνοντας τον λόγο στον συνάδελφο του Γιώργο Μ.: «Αισθανόμαστε σαν επαίτες που παρακαλάμε τους κατοίκους του νησιού και τους συναδέλφους για αλληλεγγύη. Κυριολεκτικά ένας στους τρεις στη Σαντορίνη φιλοξενείται από συναδέλφους».

Έντυπη έκδοση «ΤΑ ΝΕΑ»