Τηλεοπτικά και διαδικτυακά λαϊκά δικαστήρια

Πολλές δυσλειτουργίες και αδιέξοδα στις πολιτικές, δικαστικές και κοινωνικές διενέξεις, χωρίς αμφιβολία ξεκινούν από την παράβαση των βασικών αρχών της μυστικότητας της προδικασίας για εγκλήματα σε βαθμό κακουργήματος, αλλά και ηχηρές έως εκκωφαντικές πολιτικές συζητήσεις στα λεγόμενα ραδιοτηλεοπτικά πάνελς.

Με τις δυσλειτουργίες αυτές ευτελίζεται το έπακρον, η σοβαρότητα στις εκπομπές που καλύπτουν τον χώρο της ενημέρωσης, αλλά και ρακοποιείται, κυριολεκτικά κουρελιάζεται η κοινωνικο-πολιτική αντιπαράθεση. Στο σημείο αυτό φρόνιμο θα ήταν μερικοί από τους συντονιστές αυτών των συναντήσεων ν’ αναλογιστούν τις ευθύνες τους, γιατί αντί να καταστέλλουν τα διαλογικά έκτροπα, απεναντίας αδιαφορούν ή τα υποδαυλίζουν… χάριν της τηλεθέασης!

Βιασμοί και ερωτικές παρενοχλήσεις καταλαμβάνουν την πρώτη θέση στην τηλεθέαση και την αναγνωσιμότητα του διαδικτύου. Αυτό οφείλεται στην αδιαφορία, από τις δικάζουσες αρχές, για την απαγόρευση της δημοσιοποίησης του περιεχομένου της αστυνομικής προδικασίας αλλά και του έργου των ανακριτικών αρχών. Η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου ή αδρανεί ή κάτι άλλο συμβαίνει, για να μην προβαίνει σε αυστηρή απαγόρευση της διάσπασης της μυστικότητας στο ανακριτικό έργο της προδικασίας. Το ίδιο και ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθήνας, μαζί με τους συγγενείς συλλόγους της ελληνικής περιφέρειας, που έχουν το δικαίωμα ακόμα για κυρώσεις κατά των παρανομούντων δικηγόρων.

Μόλις προχτές δημοσιοποιήθηκε φριχτός καυγάς ανάμεσα σε δικηγόρους υπεράσπισης και κατηγορίας, με εναντίον αλλήλων ακατανόμαστες βρισιές. Όλα αυτά φαρδιά-πλατιά, στα τοπικά διαδίκτυα πολλών πόλεων της περιφέρειας. Ακόμα και η αποφυλάκιση του Δημήτρη Λιγνάδη στιγματίστηκε γιατί κρίθηκε από το δικαστικό συμβούλιο αποφυλακιστέος, ως μη ύποπτος φυγής, ή για τέλεση νέου αδικήματος, όσο και η αποφυλάκιση του Πέτρου Φιλιππίδη, λόγω νοσηλείας του και επιδείνωσης της υγείας του ξεσήκωσαν τρικυμία διαμαρτυριών, μολονότι η ευεργετική και για τους δύο κατηγορούμενους απόφαση της Δικαιοσύνης προβλέπεται από διατάξεις της Ποινικής Δικονομίας. Αρκεί στο σημείο αυτό να τονιστεί, ότι συνάδελφοι των δύο θεατρανθρώπων διέκοψαν θεατρικές παραστάσεις για να διαβάσουν ψηφίσματα διαμαρτυρίας για την προσωρινή και με απαγορευτικούς όρους αποφυλάκιση των Λιγνάδη και Φιλιππίδη. Ή έτσι ή αλλιώς οι αντιδράσεις αυτές δημιούργησαν νέες κοινωνικές τρικυμίες με διπλό στόχο: Τους δύο θεατρανθρώπους και τα δικαστικά συμβούλια…

Μαζικές ψυχώσεις

Συχνά γίνεται επίκληση για ικανοποίηση του λαϊκού περί δικαίου αισθήματος, με τις ζωηρές έως βίαιες αντιδράσεις εναντίον της νομοθεσίας που προβλέπει, χωρίς στην πράξη να κατοχυρώνει, τη μυστικότητα της ανακριτικής προδικασίας. Έτσι, στα εγκλήματα της σεξουαλικής βίας που απασχολούν την κατηγορούσα δικαστική αρχή, δίνεται τόσο άκριτη και πλατειά δημοσιότητα, στην υπερχείλιση του λαϊκού περί δικαίου αισθήματος, ώστε απλοί πολίτες, άσχετοι με αυτές τις ειδεχθείς πράξεις, να γίνονται κατήγοροι σε αυτόκλητα λαϊκά δικαστήρια, όπου δια βοής, όπως στην σπαρτιατική αρχαιοελληνική Απέλλα λαμβάνονταν αποφάσεις για την έγκριση ή απόρριψη πράξεων της σπαρτιατικής Γερουσίας, με κύριο κριτήριο των προσώπων στα μέλη της Απέλλας, την περιουσιακή τους κατάσταση!

Με απλούστερα λόγια, η παρερμηνεία του λαϊκού περί δικαίου αισθήματος συνήθως οδηγεί:

·       Στις μαζικές ψυχώσεις «εξέγερσης» του δημοσίου περί δικαίου αισθήματος, με τη μετατροπή αμέτρητων «λαϊκών δικαστών» σε κατηγόρους, όχι τόσο των παραβατών της νομοθεσίας για τους βιασμούς και τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις, όσο και προσώπων απλώς μη αρεστών στους αυτόκλητους «λαϊκούς δικαστές».

·       Στην περίεργη ετεροχρονισμένη «αφύπνιση» πραγματικών ή όχι θυμάτων ερωτικής κακοποίησης, ολόκληρες δεκαετίες πριν από αυτές τις κατηγορούμενες πράξεις ερωτικής βίας. Έτσι κινητοποιείται το δικαστικό σώμα για εξιχνίαση κατηγορουμένων πράξεων συνήθως με ελάχιστα έως ανύπαρκτα ενοχοποιητικά στοιχεία. Ηλίου φαεινότερο, ότι όλος αυτός ο ντόρος γίνεται για τη δημόσια αυτοπροβολή κάποιων αυτοστρατευμένων Ηρακλέων της «νομιμότητας».

Και κλείνει το σημερινό μου κείμενο με την αναφορά μου στην απουσία και τη σιωπή αυτών των Ηρακλέων, για την αποδοκιμασία και κατακραυγή κακουργημάτων εμφανώς βιαιότερων από τους σεξουαλικούς βιασμούς, όπως οι γυναικοκτονίες που πολλαπλασιάζονται στην χώρα μας με ρυθμούς που μας παραπέμπουν στην Τουρκία του ασύδοτου ισλαμιστή φονταμενταλιστή Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Είδατε ποτέ μαζική αντίδραση της ελληνικής ανδρικής κοινής γνώμης με συλλαλητήρια κατά των γυναικοκτονιών, από κάποιους θρασύδειλους και μισογύνηδες Ελληναράδες; Πότε και πώς επιτέλους θα τερματιστούν τα καθημερινά κρούσματα σωματικής βίας και τραυματισμών, όχι μόνο σε συζύγους, αλλά και στα ίδια τα παιδιά των Ελληναράδων;